BEGONVİL|| YARI TEXTİNG

34. Bölüm

Herkese merhaba begonvillerim!

Nasılsınız?

Bölüm şarkısı: Zeynep Bastık, Her mevsim yazım.
*
Begonvil: Sevgilim.

Begonvil: Ya böyle gerçekten yazmak ne güzelmiş..

Begonvil: Üç saniye içerisinde ağlayacağım.

Andaç Haznedaroğlu: Ağlama, lütfen.

Andaç Haznedaroğlu: Sevgilim.

Begonvil: Tövbe estağfurullah.

"Yan yanayken neden mesajlaşıyoruz birtanem?" dedi Andaç yanıma sokularak.

"Açıkçası tamamen keyfim ve kahyası." dedim gülerek sonra saçlarını dağıtıp ekledim: "Aslında, şöyle ki mesajdan bana sevgilim yazmanın nasıl hissettirdiğini provalıyordum." Diye eklediğimde kahkaha atmasıyla duraksadım.

"Allah'ım o nasıl güzel bir ses." istem dışı bunu dememle elimi ağzıma kapatmam bir oldu lakin Andaç çoktan duymuştu, gülüşü duraksadı. Ardından yüz ifademi görüp gülmeye devam etti!

"Hala güzel mi o ses?" dedi dalga geçerek, hızla omzuna vurdum.

"Çok fenasın ya!" dedim küskünce kollarımı kavuşturarak.

"Hıı öyle mi?" dedi karnımı gıdıklayarak, "Ya Andaç!" dedim kahkahalarımın arasından.

"Buyrun Tanem Hanım?" dedi o da keyifli sesiyle.

"Ya dur öleceğim gülmekten!" dediğimde duraksadı. "Oh be, öleceğim sandım!" dedim gülmekten gözümden yaş gelmişti.

"Ölüm mölüm hayırdır gülüm?" dediğinde haykırdım, ciddi ciddi haykırdım.

"Of, kamyonu nereye park ettin?" dediğimde gülümsedi.

"Hemen bahçede." dedi alayla.

"Adı ne kamyonun?" dedim kıkırdayarak.

"Begonvil." dediğinde alaylı sırıtışım anlamlı bir tebessüme evrildi. Güzel adamdı vesselam.

"Abi, yemeğe gelin haydi!" diye seslenen Yağmur ile doğruldum. Yağmur Andaç'ın kıskançlıktan öldüğüm kardeşiydi. Bir hafta kalmak üzere Londra'dan Bodrum'a gelmişti, aslında amacı tatil yapmaktı!

"Ah kurt gibi açım." dedim kurulmuş sofraya ilerleyip oturdum. Yağmur'la çok iyi anlaşmıştık, Londra'da Hukuk okuyordu. Türkiye'den uzakta olmasının bir diğer sebebi ise Andaç'ın işleriydi.

"Tanem abla, maşallah acıkmışsın." dedi bana takılarak, ona kötü kötü baktım.

"Can boğazdan gelir güzellik." deyip göz kırptığımda kıkırdadı.

"Bak ya sanki benimle değil kardeşimle sevgiliymiş gibi iş atıyor kıza." dedi Andaç bana takılarak.

"Yemeğini yesene bebeğim." dedim ona şuh bir şekilde gülerek, yutkundu.

"Abi eridin ya!" dedi Yağmur kahkaha atarak, Andaç ise kafasını iki yana sallayıp yemeğine gömüldü.

Masa sessizliğe bürünmüştü ki, duyulan silah sesiyle ev çığlıklarımıza büründü.
**
Bölüm Sonu..