The Princess In Disguise (Under Editing)

Chapter 41: A Sign?

Until now, I still cannot believe that I'm living with this four boys, in this country. Though I'm comfortable and really sure that I'm safe with them. They amaze me very much.

I'm amaze by how they live here everyday, amaze by their skills, amaze by their look---and I don't know why I'm admitting it---I'm amaze by their talents, I'm amaze by how their brain works and last but not the least, I'm amaze by their attitude and friendship.

Pa'no ba naman, na-amaze na naman ako kay Scion. Kung si Ace ay may kakayahang magbasa ng emosyon, si Scion naman, kaya niyang gawin lahat basta involve ang technology. Pero syempre, he's still learning things as time goes by.

Nakatingin ako ngayon sa kanya at may kinakalikot siya sa relo niya na, i think, lahat sila merong gano'n. Kasabay naman ng pag tunog ng relo niya ay ang pagbukas ng bakal na pinto pataas. At nang sinisilip ko na ang loob, bigla na lang bumukas ang ilaw kaya napalingon ulit ako kay Scion. But he just gave me a wide smile.

Sobrang naku-curious na ako kaya hindi ko na mapigilang magtanong. "Para saan ba yang relo mo?"

Iginiya naman niya ako papasok sa loob at saka nagsalita. "This is our house access. I programmed this wrist watch to be one then distributed it to them. Here, we don't use keys for opening doors. We use this instead." Turo niya sa relo niya. Napatango naman ako. Kaya pala.

"Susunod na lang daw sila," dagdag pa niya na ang tinutukoy ay sina Luk. Siguro kasi ay inaayos nila ang mga pinamili naming grocery kanina lang. Pinauna na nila kami dito ni Scion dahil may lesson sila ngayon, physical ata sa pagkakaalam ko.

Habang naglalakad ay pinagmamasdan ko ang loob ng silid. Ang isang sobrang laking kwarto ay hinati pa sa dalawang kwarto, pero sa tingin ko ay sapat pa rin naman ang laki no'n para sa physical lessons like one-on-one combat.

Sinamahan ako ni Scion papunta sa isang silid na may glass sa harapan. Parang safe zone siguro. Dito ata sila tumatambay kapag may naglalaban, kasi kahit hati sa dalawa ang kwarto, kitang-kita ko pa rin dito ang nangyayari sa dalawang parte. May tv rin dito at sofa for comfort. Pati na rin malaking cabinet at mini-refrigerator.

Pero hindi pa rin ako tapos sa relo ni Scion, curious pa rin ako sa kung anong nagagawa no'n kaya tinanong ko siya nang maka-upo na kami.

"Ano pa bang purpose ng relo mo maliban sa pagbukas ng mga pintuan?"

Napalingon naman siya sa akin pagkatapos ay tumingin sa taas. "Well, hindi naman talaga lahat ng doors ay mabubuksan mo gamit ito. May specific room lang na pwedeng mabuksan. Example is my twin's room, hindi ko siya pwedeng mabuksan gamit ang watch access ko kasi hindi ko naman room 'yon. Actually, ginagawa ko na rin yung ganito mo."

If I can see my eyes right now, I'm sure it's twinkling. "Talaga?!"

He nodded. "Yep. Matatapos na nga. You can open any doors here, even the main door and the gate except, of course, ours. Gano'n din kami. Also, this watch has voice command. May mga appliances and window blinds na pwede mong paggamitan nito. And you know the elevator there?"

I nodded excitedly.

"Pwede mo rin itong magamit do'n kung tamad kang pumindot. You can use every features of this watch in your own room," sabi pa niya.

Umabot naman ng tenga ko ang ngiti ko. "Omaygash! Thank you very much! Bakit ba ang astig mo?"

He winked at me kaya biglang nagbago ang mood ko. "Cause I'm a genius."

Tinaasan ko siya ng kilay. "Did you know that I hate every person who winks at me?"

Nakita ko naman ang pagkabigla niya dahil siguro sa pagtaas ko ng kilay ko. "Oo na, chill. Hindi na kita kikindatan. Promise."