Flame🔥

It's cruel

បន្ទាប់ពីអ្វីៗចប់សព្វគ្រប់ បំពេញតម្រូវការថេយ៉ុងពេញចិត្តហើយគេងើបចេញពីខ្លួនរបស់ជុងគុកចូលបន្ទប់ទឹកសម្អាតខ្លួនទុកឲ្យជុងគុកនៅយំអណ្តឺតអណ្តកក្តោបភួយតែឯង។ថេយ៉ុងចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញឈរច្រត់ចង្កេះមើលគេ ទាំងដឹងខុស។
«បើឯងហ៊ានរត់គេចម្តងទៀតដឹងគ្នាមិនខាន»ថេយ៉ុង បញ្ជាសម្លេងប្រាកដប្រជាដាក់អ្នកអង្គុយលើគ្រែ កំពុងបង្ហូទឹកភ្នែក។
«លោកម្ចាស់ចង់យ៉ាងមិច?»ជុងគុក ខាំធ្មេញខឹងចិត្តដែលធ្វើអីមិនបានក្រៅពីសម្រក់ទឹកភ្នែក។
«យ៉ាងមិច?ហឹស...សាកគិតឲវែងឆ្ងាយទៅមើល បើយើងយក រឿងលើគ្រែរបស់យើងទាំងពីរប្រាប់គីរេន តើនាងមានអារម្មណ៍យ៉ាងមិច?ប្អូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់ដែលនាងខំជួយជិវិត សុីប្តីបងស្រី ហឹម?សាកទេ?»ថេយ៉ុងញញឹមឌឺទៅជុងគុកដែលហូរទឹកភ្នែកកាន់តែខ្លាំង ដៃខ្ញាំពូកសឹងដាច់រហែក។
«លោកម្ចាស់ថោកទាបបំផុត» ជុងគុកខាំមាត់ឡើងច្រាលឈាម ខ្លួនញ័រទទ្រឺតពីការយំ គេមិនដឹងថាខួក្បាលប្រុសម្នាក់នេះគិតអីឲ្យប្រាកដទេ។
«ពាក្យនេះគួរនិយាយដាក់ខ្លួនឯងទើបត្រូវ»ថេយ៉ុង ស្រែកសម្លុតដើរទៅជិតជុងគុក។
«លោកម្ចាស់ធ្វើបែបនេះបានយ៉ាងមិច គីរេនជាប្រពន្ធរបស់លោក»ជុងគុក ស្រែកដាក់វិញមិនចាញ់ ច្រមុះគេក្រហម ភ្នែកក៏ហើមមកពីការយំជាច្រើនម៉ោង។
«យើងមិនបានស្រឡាញ់នាង នាងជាអ្នកចង់រៀបការដោយខ្លួនឯង»ថេយ៉ុង ឆ្លើយយ៉ាងគ្មានស្ទាក់ស្ទើ គេគ្មានអារម្មណ៍គិតដល់ចិត្តគីរេនសូម្បីបន្តិច។
«ទោះមិនស្រឡាញ់ក៏លោកមិនគួរធ្វើបែបនេះដែរ លោកម្ចាស់គ្មានបេះដូងទេឬយ៉ាងមិច?»ជុងគុក សម្លក់គេទាំងទឹកភ្នែកជោគថ្ពាល់ខឹងឡើងគ្មានពាក្យបរិយាយឲ្យត្រូវ។
«យើងមានសម្រាប់មនុស្សយើងស្រឡាញ់ មិនមែនមនុស្សដែលចង់បានទ្រព្យ អំណាចយើង»ថេយ៉ុង គំហ៊គឡើងភ្នែកក្រហមគួរឲ្យខ្លាច។
«ប៉ុន្តែបងស្រីស្រឡាញ់លោក គាត់មិនបាន...»
«បានហើយបិតមាត់ទៅ យើងមិនមែនឈរឲ្យឯងប្រដៅ ឆាប់ទៅងូតទឹកភ្លាម»ថេយ៉ុង មិនឲ្យជុងគុកនិយាយចប់ក៏កាត់គេ។
«ខ្ញុំមិនទៅ អោយខ្ញុំចេញពីផ្ទះនេះទៅ»ជុងគុកជូតទឹកភ្នែកងើបចេញពីលើគ្រែ ប៉ុន្តែថេយ៉ុងដើរទៅចាប់កដៃជាប់
«យើងនិយាយហើយថាឯងជាមនុស្សរបស់យើង ទៅណាមិនបានទាំងអស់» ថេយ៉ុងចាប់ស្មារបស់ជុងគុកឲ្យងើយមើលគេ
«ខ្ញុំមិននៅ ហើយក៏មិនមែនជាមនុស្សរបស់លោក លោកគ្មានសិទ្ធហាមខ្ញុំ»
«មិចក៏ថាគ្មានសិទ្ធ ឯងជាអ្នកបម្រើផ្ទះយើង យើងមានសិទ្ធបញ្ជាឯង»
«ខ្ញុំនឹងលាឈប់»ជុងគុក នៅតែតបតមិនឲ្យបាត់មួយម៉ាត់
«ចឹងក៏សាកទៅបើឯងរត់រួច ជ្រើសទៅរវាងនៅបម្រើបន្តដូចធម្មតាឬឲ្យគីរេនដឹងរឿងយើងទាំងអ្នកហើយទ្រាំនៅផ្ទះជាមួយគ្នាទៀត» ថេយ៉ុង អោបមកជិតត្រចៀកជុងគុកខ្សឹបប្រាប់
«អា៎យ ខ្ញុំស្អប់លោក មនុស្សថោកទាប ហឹក»ជុងគុក ស្រាប់តែស្រែកដូចមនុស្សមិនគ្រប់រើខ្លាំងៗក្នុងដៃរបស់ថេយ៉ុងធ្វើឲ្យគេទប់មិនចង់ឈ្នះ គេខឹងពេលខួរក្បាលនឹកអីក៏មិនឃើញ ធ្វើអីថេយ៉ុងមិនកើតមិនឈ្នះគេ មានតែស្រែកបែបនេះឯង។
«នែ៎ ឈប់ឆ្កួតណា»ថេយ៉ុង ចាប់បង្វែគេបែរក្រោយចាប់អោបជាប់នឹងទ្រូង។
«លែងខ្ញុំ ហឹក មនុស្សថោកទាប»ជុងគុក មិនព្រមឈប់រើពព្រីសពព្រុសដូចជ្រូកពុល ថេយ៉ុងទ្រាំមិនបានក៏ចាប់លើកគេចូលបន្ទប់ទឹក បោះចូលទៅក្នុងអាវបាញ់ទឹកដាក់មុខគេឲ្យស្វាងបាត់ឆ្កួត។
«ខឹកខឹក ហឹក»ជុងគុក ក្អកខិះៗហើយបន្តយំរំងាស់ដូចកូនក្មេង។
«ឈប់យំហើយងូតទឹក»ថេយ៉ុង បញ្ជគេដូចជាប៉ាបង្ខំកូនងូតទឹកអញ្ចឹង។
«មិនងូត»ជុងគុក ស្រែកមួយម៉ាត់រួចបន្តយំ
«កុំក្បាលរឹងណា ប្រយ័ត្នយើងរំលោភក្នុងបន្ទប់ទឹកម្តងទៀត»ថេយ៉ុងមិនដឹងធ្វើមិនមានតែគំរាមហើយ ក៏បានផលរបស់គេមែនជុងគុកបាត់មាត់ឈឹង មួយហឹសក៏មិនលឺ។
«ចេញទៅ»ជុងគុក សម្លក់គេព្រោះខ្លួនឯងស្រាតស្រាប់ រវល់តែបែកពពុះមាត់ស្រែករត់ពីលើគ្រែទាំងននោលគោក។
«ងូតឲ្យលឿនយើងទុកពេលឲ្យ10នាទី» ថេយ៉ុងនិយាយរួច ទាញកៅអីនៅជិតនោះមកអង្គុយ ជុងគុកលួចជេមាត់ជីបអូចៗតែក៏យកសាប៊ូមកដុះខ្លួន។
«ដើររួចឬអត់?»ថេយ៉ុងសួរពេលជុងគុកងូតរួច។
«បូក ដក មើលខ្លួនឯងទៅថារំលោភខ្ញុំសរុបប៉ុន្មានដងហើយ ខ្ញុំមិនមែនតុក្កាតាដែលនៅដើររួចទេ»ជុងគុក ងើយមុខសម្លក់ថេយ៉ុង ដោយមិនខ្លាចក្រែងអីបន្តិចសោះ។
«មិនចោលចរិក»ថេយ៉ុងក្រវីក្បាលមុននឹងលើកបីក្មេងមាត់អាក្រក់ឡើងទៅដាក់លើពូក បើកទូយកអាវរបស់ខ្លួនមកពាក់អោយ។
«ជួយយកខ្ញុំទៅបន្ទប់បានទេ?»ជុងគុក មូដៃអាវឡើង
«ដេកទីនេះហើយ»
«មិនបាន ថ្ងៃនេះបងស្រីមកវិញហើយ»ជុងគុកប្រញាប់ប្រកែក
«បាន»ថេយ៉ុងលើកបីគេឡើងងាកមើលមុខក្រោយ គ្មានមនុស្សទើបដើរទៅបន្ទប់ជុងគុក។
«ចេញ...អឹម»ជុងគុកប្រុងហាមាត់ដេញតែថរយ៉ុងប្រញប់អោនទម្លាក់មាត់លើ ធ្វើឲ្យជុងគុកសម្លក់ថ្មែរ។
«ដេកទៅ»ថេយ៉ុង ដក់មាត់ចេញរួចដើរទៅដោយបិតទ្វាពីក្រោយ ទុកឲ្យជុងគុកនៅយំម្នាក់។
«សុំទោសបងស្រី»គេបង្ហូរទឹកភ្នែកលើខ្នើយជោគ គេមានអារម្មណ៍ស្អប់ខ្ពើមខ្លួនឯងណាស់ មិនដឹងត្រូវប្រឈមមុខជាមួយគីរេនយ៉ាងណាទេ ជម្រើសល្អមានតែលាក់រឿងនេះឲ្យជិតហើយធ្វើដូចធម្មតាទេ មិនចឹងអាលោកម្ចាស់ឃោឃៅនោះប្រាកដជាមិននៅស្ងៀម។ជុងគុកដកដង្ហើមធំ មុននឹងជូតទឹកភ្នែកស្អាតបិតភ្នែកដេក។

To be continued