how to make an alpha male fall in love? (How-To Series #2)

18

Chapter 18: The Truth About The Guy On The Rooftop

Ilang araw na rin ang lumipas matapos ang nangyari sa amin ni Xiu.

"Nak, good news! Puwede ka nang magcheck out!" Ang bungad ni mama sa akin.

Masayang-masaya niya iyong binalita sa akin. Ngunit tila wala akong ligayang naramdaman nang marinig iyon mula sa kaniya.

Because if I get discharged, I won't be able to be by Aiken's side. Lalo na't malala ang kondisyon niya.

"Okay ka lang ba?" Ang natanong ni mama. Nag-alala siguro siya.

Kaya bago pa siya lumapit para i-check ang temperature ko, tumingin ako sa kaniya at pilit na ngumiti. I tried to show the realest that I could.

"Dahil ba ito kay Aiken?"

I am a little surprised that she got me within a minute. She really knows me. She really is my mom.

Kumunot pa ang noo ko habang nakangusong tumango. Nginitian ako ni mama ng pagkatamis at unti-unti ay inilapit ang sarili sa akin para yakapin.

"He will be alright. Trust me."

Nang ikulong niya ako sa yakap, I felt so comfortable again. I felt the warmth and that feeling that I belong here. The feeling that I am not left out.

Mas isiniksik ko pa ang baba ko sa kaniyang leeg.

That same day, we have packed our stuff in huge bags that she prepared ahead.

"I'll miss this place." Ang bulong ko sa sarili ko.

Napabuntong-hininga ako.

"Tara na." Ang sabi ni mama.

Tumingin muna ako sandali sa salamin bago tuluyan nang umalis. This is the first time I don't see myself in a hospital gown. I kind of look cute ha.

Tumigil ang kotse sa harap ng isang hindi kalakihang bahay.

Ang liit ng bahay namin pero may kotse kami? Medyo naguluhan lang ako.

Malalaki naman ang bahay sa paligid namin.

Hindi naman siya actually maliit talaga. It's just that na bungalow siya compared sa mga bahay na nagsisilakihan. Nahiya pa 'yung bahay sa tabi mismo ng bahay namin. Dalawang palapag pero ang ganda ng exterior.

"Nak, tulungan mo ako sa mga gamit natin." Agad akong lumabas at pumunta sa likuran ng kotse para buhatin ang mga bag.

Maglalakad na sana ako patungo sa bahay nang natigil si mama na nauunang naglalakad sa akin.

"Saan ka pupunta?" Tanong nito.

"Dito." Turro ko sa bungalow na bahay.

"Gaga, eto bahay natin o!" Saka turo sa bahay na kanina ko pa kinukumpara ang bahay na bungalow.

"Ay hindi eto?" Napakamot pa ako sa ulo.

Natawa si mama.

Binuksan niya ang gate. Nauna siyang pumasok at ako ang sumunod. Ako na rin ang naglock. Nakapasok na siya ng pinto at ako naman ay manghang-mangha pa rin sa ganda ng bahay NAMIN.

I am living in this house?

Maybe it is an exaggeration thay I am reacting like this but hearing my mom's story about how she strived alone to survive with me? I am astonished on how she did so well.

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Kinuha ko muli ang mga bag na binaba ko para isara ang gate kanina. Napansin ko pa na andaming nakapark na kotse sa garahe.