بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
Onlar sonbahar gibiydiler...
Hüzünlü, yapraklarını dökmüş ve darmadağın...
"Ya helalim olur ya da imtihanım olur dedim.
İmtihanım oldu, her an her saniye.
Üzüldüm, sinirlendim, ağladım ve sonunda...
Selamünaleyküm! 100.000 okunmaya adım adım yaklaşırken size efsane bir bölüm yazdım. Öyle böyle değil, yazmaktan en zevk aldığım bölümler arasında yerini aldı.
Bundan sonra 100 BİN yazısını görmeden yazmam ona göre ajsjdjd Bu arada erkek okurlarım da var, sayıları az değil biliyorum ve gördükçe mutlu oluyorum 🙂Mikrofonu Bahar'a devrediyorum! Keyifli okumalar!
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nereden nereye gidersen git, yolculuktan öteye geçmez, dönüp dolaşıp yola çıktığın yere dönersin ama eğer arkanda seni bekleyen bir kişi bile yoksa bunun adı gurbet olur.
Arkanda bırakacağın insanların gözleri seni aramayacaksa, yola çıktığın yer sana tekrar kucak açmayacaksa artık memleket mefhumunun bir karşılığı bulunmaz. Gurbet senin memleketin olur, çünkü anda bulunduğun ve elinde olan yalnızca orasıdır.
Günden güne her ne kadar bu gurbetin burukluğu içime hapsolsa da bir vuslatın saadeti de toprağa verdiğim duygularımı çiçeklendirmişti.
Nikahın kerametine bir kez daha inandım, zira Ali ile aramızda vuku bulan bu muhabbeti başka şekilde açıklayamam.
Onu tanımanın ve birlikte vakit geçirmenin verdiği heyecan ve mutluluk yaşam enerjimi yeniden getirdi. Ona ve dünyasına tanıklık ederken bir bebeğin dünyayı keşfetme merakını, heyecanını ve gururunu duyuyordum. Her geçen gün tanımadığım bir Ali ile karşı karşıya kalıyor ve her parçasına sevgi besliyordum.
Koyu saçları, gülünce kısılan ve ince bir çizgiyi andıran sevimli gözleri, kirli sakalı ve yakışıklı yüzüyle beni kendine hayran bırakıyordu. Evlenmeden önce sanki onun görünüşüne bu kadar dikkat etmediğimi fark ettim. Kafamda dönen ve beni uğraştıran ve yoran o kadar olaydan sonra kendime hak vermiyor da değilim fakat her şey geldi geçti ve ben her geçen gün kendine aşık etmek için elime her türlü bahaneyi veren bu adamla birlikteyim. Done is done, yani olan oldu ve geçmişte kaldı. Ve benim önümde Ali ile yürüyeceğim yepyeni ve kocaman bir hayat var Allah'ın izniyle.
Her zorluk beraberinde bir kolaylık getiriyor. Ben başıma gelen talihsizlik silsilesinin sonunda feraha kavuşmuş gibi hissediyorum. Her şey bir şekilde yoluna gidiyor ve ben sakinleşiyorum.
Demek ki, zorlukla beraber bir kolaylık var. Evet, zorlukla beraber bir kolaylık vardır. O halde, boşa çıktın mı yine kalk, yorul. Ve ancak Rabbine rağbet et, hep O'na yönel. (İnşirah Suresi, 5-8.)
Zorluklara karşı sabrettim, isyan etmedim. Dua ettim, Rabbime sığındım ve tevekkül ile O'na dayandım.
Yaptıklarımdan, yaşadıklarımdan ve karşılaştığım insanlardan dolayı kendimi suçlamadım çünkü böyle olması hayırlıymış, böyle olması gerekiyormuş, bu imtihanlara tabii tutulmam lazımmış ve Ali ile evlenmem için, mutluluğum için o kötü olarak nitelendirdiğim günlerin yaşanması gerekiyormuş.
