Selamünaleyküm, ben geldim.☺
02.03.2015, Pazartesi.Beş yıl önce tam bugün, bu saatlerde SON BAHAR'ın ilk bölümünü sizinle paylaşmıştım. Taslağı yazdığım o müsveddeyi hep sakladım, saklıyorum ve sağlayacağım. Çünkü bana nereden nereye geldiğimi anlatan en bariz kanıt o.
'Yayımla' butonuna bastığım o andan itibaren, ilk bölümü paylaşmaya çalıştığım zamandan beri birçok aksilik baş gösterdi, hala gösteriyor ama ben yılmadım, yazma sürecim sekteye uğrasa da bugünlere kadar geldik.
SON BAHAR bana bir hikayeden, bir kurgudan çok çok fazla şey ifade eden bu kitap, beni ben yapan ve bugünlere getiren bir parça oldu.
Beş yıl geçti, hala buradayım ve buradayız. Yayımlama takvimim ve yazma sürecim hesap ettiğim gibi ilerlemedi fakat yazmayı düşünmeyi hiç bırakmadım, bırakmayacağım da.
Bir bölüm yazıp bugüne yetiştirmek ve sizinle benim için değerli olan bu günü taçlandırmak isterdim fakat nasip olmadı. Diğer yandan bugün için bir yazı yazmasam, sizinle mutluluğumu paylaşmasam eksik hissedecektim. Sözüm olsun, benim öğretmenliğimi tescil edecek olan Perşembe günü yapacağım sunumdan sonra bir bölüm yazıp sizlere sunacağım inşallah.
***Sizden isteğim buraya bu hikayeyle ilgili herhangi bir şey veya şeyler yazmanız. Bahar'a, Ensar'a, Ali'ye olan duygularınız, onlara söylemek istediğiniz cümleler... Her ne olursa. Ben bölüm yazana kadar ve yazarken, siz kitabın devamını okumadan önce, bu sefer ben sizi okumak istiyorum. Mesaj yoluyla da bana ulaştırabilirsiniz. Yazarınız her daim sizinle. Lütfen kelimelerinizi esirgemeyin ☺. Bence geçen bu beş yıl bunları hak ediyor.
Dua eder, dua beklerim. En çok ülkemize ve İslam dünyasına, edin, lütfen.
Nice birlikte olacağımız yıllara inşallah.
Kendinize iyi bakın, Allah'a emanet olun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON BAHAR
Romanceبِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم Onlar sonbahar gibiydiler... Hüzünlü, yapraklarını dökmüş ve darmadağın... "Ya helalim olur ya da imtihanım olur dedim. İmtihanım oldu, her an her saniye. Üzüldüm, sinirlendim, ağladım ve sonunda...