"O gün bir mum üflemeye değil,kalbi kırık bir kızı mutlu etmek için yola çıkmıştık..."
"Şaka diyin nolur,bir mum üflemek için İzmir'e mi gideceğiz?"Kaan hariç hepsi aynı şekilde söyleniyorlardı.Anlamadıkları şey,mum üflemek için değil İlayda az da olsa mutlu olsun diye gidiyorduk.Bunu İstanbulda da yapabilirdik,ama İzmir kulağa daha eğlenceli geliyordu.Kaan hiç sesiniz çıkarmadan olaya ayak uyduruyordu.O benim amacımı anladığı için susuyor ve sadece Adayı izliyordu.Gözlerini bir saniye bile üzerinden ayırmıyordu.Sanki onu gözleriyle koruyordu.
"Sıkıntı şu arkadaşlar,tamam gidelim.Ama İlayda'nın ailesine ne diyeceksin?Kızınız mum üflesin diye veya mutlu olsun diye biz onu İzmir'e kaçırıyor mu?"Burcu aslında mantıklı konuşmuştu.Ailesine ne diyecektik?
"Annesiyle konuşsak izin vermez mi?İlayda sence?"
"Annem belki ama babam ve abim"Abisi mi vardı?İşte durum bu sefer zordu.Kaan bir saniyeliğine gözlerini Adadan ayırıp benim yanıma geldi.Kolumu tutup beni dışarıya çıkarınca bir şey söylemek istediğini anlayıp peşinden ilerledim.
"Aras neden?"Anlamamıştım.Sorgularmış gibi gözlerimin içine bakıyordu.
"Ne neden Kaan?"
"Neden sırf bir kız için apar topar İzmir'e gidiyoruz.Hadi gidelim,neden bu kız?"Mantıklı bir soru neden bu konuyu bu kadar hırs yapmıştım?
"Kaan sen geliyor musun?Bana onu söyle,ben bir kızın doğum gününde yalnız olmasını ve mutsuz olmasını istemiyorum.Kaan ben bir kızın gözyaşı akıtmasını istemiyorum."Sadece gözümün içine baktı.Hiçbir şey söylemeden telefonunu çıkarıp birini ararken içeriye bizimkilerin yanına doğru ilerledi.Adanın yanına gidip bir elini Adanın omuzuna atıp,diğer eliyle de telefonu kulağına götürdü.Kimse kimi aradığını anlamazken,karşı taraf heyecanlı bir şekilde telefonu açtı.Sesi tanımıştım.Buseyi aramıştı.
"Aloo!Busecik sana işim düştü be,bence sen bana,bize hatta yardımcı olursun."Buse ne yapabilirdi ki?
"Tamam Kaan yapabileceğim bir şey ise yaparım."
"Bana İzmir de yapılacak bir seminer için,izin belgesi lazım.Veli izin belgesi,üstündeki imzayı sen ayarlarsın.Onu yapıp hemen bizim mekana gelmen lazım."
Akıllıcaydı,Kaan bazen krizleri yönetebiliyordu.
"Oha zeki çocuk!"Burcu,Kaan ile dalga geçmeye çalışırken başka kimseden ses çıkmıyordu.Berke ve Masal birbirleriyle sohbet etmeye başlamışlardı bir süre sonra,Ada ve Kaan da sohbet etmeye başlayınca.Burcu bir şeyler yemek adına arayışa çıkmıştı.İlayda ve bende müzik dinliyorduk.Buseyi arayalı yarım saat oluyordu.Kaan arada nerede kaldı diye söylense de sonra susuyordu.
Ada onu şimdiden değiştirmişti.İyi gelmişlerdi birbirlerine belki de Kaan'a sorduğumda sevgili değiliz dese de yakın zamanda olacakları belliydi.
"Bir şey sormak istiyorum."İlk ses her zamanki gibi Berke den çıkmıştı.
"İlayda için izni halladiyoruz.Ada gelmeyecek mi?"Mantıklı.Adaya sormamıştık.Kaan sormuştur diye düşünsekte Kaan'ın gözleri bilmiyorum dermişcesine baktığı için sormadığını anlamıştık.
"Ada sen de gel ya!"Ses Masal dan gelmişti. Kaan'a iyi geldiğini oda fark etmişti.
"Yani sorun olmazsa gelebilirim.Ben de İzmirli olduğum için annemlere kuzenime gideceğimi söylersem."Ada'nın söylediklerinden sonra Kaan bir an sırıtmıştı.
"O zaman hep birlikte İzmir'i dağıtmaya gidiyoruz."Berke ve Masal eğlence planlarını şimdiden kursa da eksik bir şekilde gidiyorduk.
"Ama keşke Kerem de olsa ya!"Burcu iç sesimi okumuş gibiydi.Normalde Keremle zaten gidecektik.Ama onun şuan burada olmaması üzüyordu.Bir yanımız burada kalacaktı.Biz derin düşüncelere dalarken Buse sonunda gelmeyi başarmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
150 Sayfalık Hayatım
Teen FictionBirbirine bu kadar benzemeyen insanların,bir arada olması ne kadar eşsiz olabiliyor ise bunun örneği onlardı. Aras ve Kaan ikisi de birer ölümlü ama umutlarını ve kaybedişlerini başka şeylere sığdıran ölümlüler. Kaan,denizlere aşık bir adam...Onlar...
