150 Sayfalık Hayatım

merhaba eski dostum

görüsmeyeli uzun zaman oldu biliyorum.belki bu sefer son kez burdayımdır.ama biliyorum ki bu konuda asla kesin konuşamam çünkü yine bir rüzgar beni bilgisayarın önüne atacak yine bir dalga bana bu cümleleri yazdıracak:)

klişelere inanan bir insan hiçbir zaman olmadım belki de tek değişmeyen özelliğim budur ...biliyorum ki hiçbir son yeni bir başlangıç değildir.her son bir insanı oldürmek demektir.yeni bir karekteri hayata tekrardan tutturmak demektir.biliyorum büyüdüm,biliyorum çok şey değişti ve bunun nedenini de biliyorum çabaladım...çok çabaladım gerçek benle yüzleşmek için çok çabaladım.kendimden emin olmak için çok çabaladım.ama yaşadığım hiçbir şeyi de hiçbir zamanda unutmadım.her gece kafamı yastığa koyduğumda eski benliğimi unutmamak için onu kendime hatırlattım.biliyordum eskileri unutursam onları tekrar yaşardım.ama kendime sözümdü yaşadığım hiçbir şeyi birdaha kendime yaşatmayacaktım.hiçbir zaman birine bağlı olmayacaktım.birdaha çevremdeki kimseyi kendimden uzaklaştırmayacaktım.birdaha asla etrafıma uzun duvarlar örmeyecektim.inanların bana yardımcı olabileceğini hiçbir zaman unutmayacaktım.unutunca insan yalnızlaşıyor kimsesiz kalıyor beyin yoruluyor,insan kendinden sıkılıyor,kendiyle savaşa giriyor.bu insanın kendine yaptığı en büyük kötülük olduğunu anlayalı 2 sene oluyor.biliyorum ki çevremdekilerin çoğunun hala bende görmediği tanımasına izin vermediğim bir yönüm var ama bu belkide bana ve geçmişimde yanımda olan insanlara özeldir.bu son 2 yıl bana çok şey kattı kafamdaki sesleri susturmayı başardım:)beni deli eden sesleri susturdum.ama eminimki bazı konularda onlara ihtiyacım olabiliyor.ama ne mi yaptım?şans belkide bilmiyorum ama hayatıma giren herkes kafamdaki seslerle uyuştu.belki de içimdeki o sesler gururlanıyordur :)bazı şeyleri tek başıma halledebildiğim için mutlulardır.eminim öyledir.bir gece ansızın yazmıştım onları kopuk bir defter sayfasına evde yalnızlıktan delirirken 1 sene onlarla yaşadım aralıksız yazdım ne diyorlarsa.ne diyorlarsa yaptım.onlar nasılsa bende kendime bir karekter uydurdum.ama o zamanlarda mutluydum.galiba çok mutluydum.problemlerim vardı hatta büyük problemlerim vardı ama bi satır cümle beni mutlu ediyordu.karşımda biri varmış gibi sohbet etmek beni çok mutlu ediyordu.en azından çaresiz hissetmiyordum.hayatta tuttunduğum bir hikayem vardı.o yüzden hala yalnız kalmaktan korkmuyorum çünkü deneyimledim ki ben tek başıma da ayakta kalabiliyorum.

peki diyeceksin noldu da değiştin.belki de bu klişe olucak ama sevmeyi öğrendim.belkide cidden aşık oldum.eskiden kafamda olan sesler aşka inanmıyorlardı bense onları susturup aşık oldum.bi insanın her şey olabileceğini öğrendim.ama sadece aşık olmadım hayatta hiçbir şeyin o kadar önemli olmadığını da öğrendim.üzüldüğümüz hiçbir saniye o kadar değerli değil.

"insan mutluluklarını hatırlamaz.iki saat gül bir dakika ağla o ağladığın dakikakıyı hatırlarsın"

2 sene önce yazmıştım bu cümleyi öyleydi hala da öyle...kahkalarımız değildi önemli olan akan gözyaşlarımızdı önemli olan.ama ağlamaksa denizlere zarardı.denizlere aşık olan biri olarak ağlamak bencillikti.

"ama şunu da unutma ... her gözünden akan yaş denizden bir damla azaltıyor.denizleri azaltmaya hakkın yok"

:)

belki de kafamda hep yankılanan bir sözdü...kendi benliğimi oluşturan iç karekterıme aitti bu söz..kendi kafamda belkide hayran olabileceğim birini yaratmıştım o söylüyordu bu sözü...

ama bende saatlerce oturup denizi izleyebileceğim bir insana aşık oldum.o yüzden emininki aşk hakkımı doğru insanda kullandım.

".... o günden sonra denizlere aşık bir olarak yaşamaya başladı"

hayatıma ait belkide benimsediğim kendi dünyamı kurduğum hatta o dünyaya isim verdiğim bi zamandı.

"denizde saklı gökyüzüne hoşgeldiniz"

daha biliyorum ki buraya çok cümle yazarım hatta sayfalarca yazarım.unutmayın ki kendi yaşadığınız hiçbir şeyi küçümsemeyin kimseninde küçümsemesine izin vermeyin.en değerli hep sizsiniz ve hep siz olacaksınız.kendinizi bu yüzden bencil hissetmeyin bu hayatta sizin yapabileceğiniz en büyük bencillik bu değil.

"en zor bencillik hayallerinin peşinden gidip sevdiklerinizi bırakmakmış aslında..."

asla unutmayın sizin için uğraşan sizi cidden seven sizi koruyan kimse hiçbir şeyden önemli değildir emin olun başka şeyler için onları bırakınca onların yerini kimse dolduramayacak:)sevdiklerinizin cidden kıymetini bilin ve hep öyle yaşayın.

biliyorum ki büyüdüm değiştim.

ama büyüsenizde değişmeyecek tek şey var gülüşünüz:)

gülmeyi sakın unutmayın...

unutmayın en değerli şey siz ve kalbiniz çünkü kalbinizi ve içindekileri kimse bilmiyor.kalbiniz sizin sığınınağınız:)

mutluluklar:)

"buranın en güzel özelliği ise kimse yerini bilmiyor..."