"Aslında bir gün eskiye dönebilirdim.Bir kızın daha çok ağlamaması için,kendimden ödün verebilirim..."
(Aras'ın anlatımıyla)
Pamir'in yanından ayrıldıktan sonra hava iyice kararmıştı.Son zamanlarda zaman iyice hızlı ilerliyordu.Bu pek hoşuma gitmese de ,tek güzel şey daha çobuk yatağıma kavuşuyordum.Uyku denince akan sular duruyordu.Eve geldiğimde babam salonda oturmuş kahvesini içiyordu.Hayalim ona görünmeden çıkmak olsa da hiç öyle olmadı.Beni gördüğü an eliyle yanına çağırdı.Karşısında ki koltuğa oturup benimle konuşmasını bekledim.
"Aras doktora neden gitmiyorsun?"Al işte,2 ay önce psikologa gittiğimde bipolar bozukluk gibi bir rahatsızlıktan bahsetti.Babam ne kadar bunun üstünde dursa da umurumda olmamıştı.
"Önemli bir şey olmadığını doktor söyledikten sonra çok gitme gereksiminde durmadım."
"Aras ne doktorun verdiği ilaçları içiyorsun.Ben tanımadığım doktora gitmem dedin.Seni arkadaşımın yanına götürdüm.Oğlum sen benden ne istiyorsun?"Babam kendisi de doktor olduğu için böyle konularda beni çok sıkıyordu.
"Beni rahat bırakmanı istiyorum.Benimle ilgileniyormuş gibi gözükmene gerek yok baba,sırf istiyorsun diye seninle aynı evde kalıyorum.İstediğin okula gidiyorum.Ama benden bu kadar,senin istediğin gibi biri olmadığım için kusura falan bakabilirsin.Ben sen değilim!"
"Peki oğlum.Şimdi odana çıkabilirsin."Ne yani şimdi beni kovmuş muydu?Daha fazla uzatmadan odama çıkıp.Rahatlamak adına duşa girdim.Çıktığımda aşağıdan sesler gelmeye başlamıştı.Ben herkes Masallara gider diye düşünürken Berke katlanamayıp bize gelmişti.
"Arassss!Kanka ben açım lan,bir şeyler yiyelim mi?"Daha yeni yememe rağmen ,Berke aç kalmasın diye dışarıdan ona pizza söylemiştim.Önümde tıkınırken bende yavaşça sigaramı yaktım.Berke asla dikkatini bozmadan önündeki pizza dilimlerine dalmıştı.
"Beko beni salsan mı?Ben yatacaktım ağzına sıçtığım!Ne geldin yine,oğlum senin evin yok mu?"Evi vardı.Hemde hemen karşı da ki binada oturuyordu.Biz bu siteye taşınınca Berke de annesiyle konuşup bir ev kiralamıştı.Ama boşuna tutmuştu o evi,zaten bizimle kalıyordu Allah'ın her günü bizde kalıyordu.Ama yine de ne olursa olsun kardeşim gibi olduğu için bir şey diyemiyordum,desem de şaka anlamında olduğunu anlayıp çok takmıyordu.
"Aro Allah aşkına ne zaman gidiceğiz?Ben çok sıkıldım burada."Bekoyla en büyük ortak noktamız ikimizde İzmir'e aşıktık.Neresi olursa olsun hep İzmir'i arıyorduk.
"Hiç bir fikrim yok ya!Bende gitmek istiyorum."Kafasını sallayıp yine yemeğine odaklanmıştı.Sonra bir anda kafasını kaldırdı.Bana böyle iddialı gözlerle baktığında bir şey isteyeceğini anlamıştım.
"Aras şey mi yapsak?Yarın sabaha karşı yola çıksak.Azıcık kalırız.Olmadı bir iki güne geliriz.Hem Kerem bize beni bekleyin demedi.Biz kendi kendimize olayı büyüttük."Bu bana mantıklı gelmişti.Biraz kafa dağıtırdık en azından,açıkcası sadece İstanbul'dan çıkmamız bile benim için yeterliydi.
"Beko İzmir'e gitmesek bile böyle kafa dinleyebileceğimiz bir yere gideriz olmadı nasıl olur?"
"Efsane olur be Arasım!"Fikrimi duyunca sevinmişti.Bu pizzayı nasıl bitirememişti.Keyifli keyifli yiyeyim derken pizza buz gibi olmuştu.
"Beko sen ye de ben uyuyacağım be oğlum.Hadi sana afiyet olsun."
"Sağol be Aro!Hadi rüyanda beni gör."Bütün uykumu bir lafıyla kaçırmayı becermişti.Berke'ye bulduğum bir yastığı fırlatıp kendimi yumuşacık yatağıma bırakmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
150 Sayfalık Hayatım
Ficțiune adolescențiBirbirine bu kadar benzemeyen insanların,bir arada olması ne kadar eşsiz olabiliyor ise bunun örneği onlardı. Aras ve Kaan ikisi de birer ölümlü ama umutlarını ve kaybedişlerini başka şeylere sığdıran ölümlüler. Kaan,denizlere aşık bir adam...Onlar...
