"Bir rakı masası bütün dertleri ortaya dökmüştü."
(Yazarın anlatımıyla)
Aras kararını vermek zorunda olduğu günün sabahı yine erkenden kalkıp vapur iskelesine doğru yola çıkmıştı.Günlerdir başka kimse ile konuşmuyordu.Sadece vapurda gördüğü kız ile konuşmuştu.Berke ve Burcu da onu görmesin diye babasından diğer evlerinin anahtarını almıştı.Kafa dinlemek amacı ile orada kalmaya karar vermişti.Aras günlerdir düşünmekten başka hiç bir şey yapmıyordu.Kerem ve Berke onu sık sık aradıkları için telefonunu da kendi evinde bırakmıştı.Babasına da kimseye nereye gittiğine dair bir şey söylememesi için ikna etmişti.Aras ne kadar rahat olsa da diğer tarafta durumlar o kadar iyi değildi.
(O an da diğerleri)
Kızlar günlerdir haber alamadıkları için telaşlılardı.Kızların korkusuna karşın Berke ve Kerem arayışa çıkmışlardı.Ama hiç bir yerde bulamayınca onlarda mekanda kızlarla durma kararı almışlardı.Aralarında en rahat Kaan olmuştu.Bu rahatlığı diğerlerinin sinirini bozsa da bu rahatlığın sebebini anlayamamışlardı.
"Kaan azıcık yardımcı mı olsan?"Bunu soran Burcu olmuştu.Bu rahatlığından en fazla rahatsız olan o olmuştu.
"Hangi konuda?"
"Sen salak mısın?Biz günlerdir neyin peşindeyiz ?"Burcu sinirlenmiş ve masadan hızlı bir şekilde kalkıp Kaan'a doğru yürümüştü.Kaan kendini hiç geri çekmeyip ona kafa tutarmışcasına sinsi bir ifade ile cevap vermişti.
"Arkadaşlar kusura bakmayın ama size dün de dedim yine söylüyorum.Aras bu!19 yaşında farkında mısınız?10 yaşındaki küçük bir çocuk değil.İki gün sonra yine ortaya çıkacak.Allah aşkına daha önce yapmamış gibi davramayın."
Kaan öfkeli bir şekilde bağırırken araya giren kişi bu sefer Kerem olmuştu.
"Kızın üstüne yürüme lan!Adam akıllı bir şey konuşuyoruz şurada.Senin kuzenin Kaan!Kendine gel.Arasın düzgün bir psikolojiye sahip olmadığını biliyoruz.Neyden korktuğumuzu sen de biliyorsun."
Ortam Kerem'in konuşmasıyla daha fazla gerilmişti.Kerem Burcuyu arkasına almış.Kaanla Burcunun arasına girmişti.Burcu hala konuşmaya çalışsa da bir süre sonra susmuştu.Bu konuda fikrini söylemeyen tek kişi Masaldı.Günlerdir konuşmuyordu.Hep bir şeyler düşünme peşindeydi.Berke onun bu halinden korkmaya başlamış ve onu hiç yanından ayırmamıştı.
İlayda Kerem'in dediklerini anlamayıp ,karışık bir yüz ifadesiyle bakmaya devam etmişti.Ama daha fazla dayanamayıp o da olaya girmişti.
"Arkadaşlar!Bakın biraz sakin mi olsanız?Hem Kerem neyden korkuyorsunuz?Biriniz artık bana da bir şey mi söylese?Salak gibi günlerdir ulaşamıyorsunuz.Ama biriniz de çıkıp bir şey anlatmıyor.Siz biliyorsunuz!"İlayda gözleri dolu bir şekilde Kaan'a doğru bağırsa da bu hepsine karşı bir sitemdi.
"İntihar."Masal dan gelen bu cevap Ada ve İlaydayı şaşırtmıştı.Herkes bir anda susmuştu.
"Hepimiz Arasın ölmesinden korkuyoruz.Daha önce yapmadığı bir şey olmadığı için de bu yüzden endişeliyiz.Ama sizin yaptığınız tek şey günlerdir birbirinize bağırmak!Aptalın tekisiniz hepiniz!Abi sende!Arası sevmediğini hepimiz biliyoruz.Ama onu en iyi tanıyanın sen olduğunu da biliyoruz.Abi ufacık bir şey biliyorsan söyle,bak lütfen..."Masal gözyaşlarını tutamamış ve ağlamaya başlamıştı.Berke onu sakinleştirmek amacı ile dışarıya çıkarmıştı.Sonrasında Burcu da dışarıya çıkmıştı.Burcu sinirli bir şekilde çıkınca Kerem de korkup arkasından gitmişti.İlayda ise Arasın her zaman gitar çaldığı odaya geçmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
150 Sayfalık Hayatım
Ficção AdolescenteBirbirine bu kadar benzemeyen insanların,bir arada olması ne kadar eşsiz olabiliyor ise bunun örneği onlardı. Aras ve Kaan ikisi de birer ölümlü ama umutlarını ve kaybedişlerini başka şeylere sığdıran ölümlüler. Kaan,denizlere aşık bir adam...Onlar...
