bu soluğuma vurduğum kendi yumruğum.
bu sesler dibi diken dolu kuyu uğuldayan.
tenimin altında bir cennet yatıyor.
tenimin altında bir cennet yanıyor.
ben ayak ucuna ittiğin o devrim.
karnımda mağlubiyet hissinin verdiği,
yangın artıkları küller mi bastım?
yoksa isler mi küllerini astı?
kalabalıkta ellerini birbirine geçirip,
gözlerini kanca gibi saplıyorsun bileklerine.
bu yolun sonu yok.
bu yolun sonu kor.
gitme artık.içine bırakıldığın yığıntının,
çöplük değil tabut olmasını dilemişsin.
dans ettiğin dizlerine çiviler çakan,
seni çağıran kör kuyular yalan.
gözlerinden akıttığın alev damlalar,
yanaklarında bir harita yol alan.
ağaca takılan uçurtman,
oraya çıkamazsın ama orada bırakamazsın da.
kucağımda filizlenen çığ büyüyor.
ölüm döşeği beni yutmayı bekliyor.
kalbimin yerini anımsamam için,
mermi mi gerekli?
pimi çekilmiş şiirlerim,
doğurmaz mı hissimi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yakaları kan nakışlı.
Randomboyumu aşan tüm günahları yangına evlat edindir. -şiirler bana ait.