uçurumsun demiştim ya sana, o uçurumdan kim düşse ölürdü, ben ölmedim. ben kavuştuğum kıyında bile, devam ettim yamacını okşamaya. gökyüzünü de diksen avuçlarıma, kayaların parçalasa da ellerimi, taş yuttum ama seni unutmadım. bu uzaklığın engeli yok inan, boynuma bastırdığın dudaklarında, hissediyorum çiçekleri. kaburgama bastığın parmak uçlarında, duyuyorum şarkı sözlerini. izlerimin üstüne basıp geçtiler de, kafasını eğip bakmadı kimse. herkesin önünde dimdik dururum da, senin dizlerine eğilir belim. cehennemsen cennetten vazgeçerim. biraz sarıl, sonra doğur beni. tüm şafaklardan kovulmaya razıyım, yeter ki solmasın kızıllığın. ben sırf çamuruna dokunabilmek için, bataklığa saplanmayı göze alan çocuğum.
gökte yıldız bittiğinde vazgeçeceğim. simsiyah bir tabloyla göz göze geldiğimde, yönümü sana çevirmeyeceğim artık. dudaklarının gölgesinden tenime uzanan, ses tonunu kazıyacağım göğsümden. ah, ben bile inanmıyorum aynadakine. fısıltılarımı kovdun diye kızmıyorum ama, ne demek başka pencereye çiçek koy. kalemim seni yazmadığı gün düşer elimden. mürekkebim seni akıtmadığı an kurur. bağrıma basmazsam seni yanar şiirim. karşına geçip göz bebeklerine kilitlenmek, parmak uçlarımla tüm hatlarına dokunup, ezberlemek isterken seni, sırtıma yüklediğin sözlerine eziliyorum. kendimi boynuna asmak dileğim. nefeslerin ruhuma değdiğinde, evimin duvarları yangına boyanır. ben görmedim sen baktın mı? mevâ, bugün hiç yıldız yok.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
