yıldıza ihtiyaç duymadan doğan geceler var bazen. fısıltın olmadan gündüzü doğuramadım. ben iki ayrık kenti ne yapsam olduramadım. yanlış yöne sapma, dileklerimi kesmedim henüz. içimdeki denizin kumlarına, adını kazır dururum. dalgalar süpürse de, usanmadan yazar durulurum. sen şarkı üflersin, gök büyülenir sözünden. çiçeklerle boyarım ses tellerini. büyüt beni. yangın her soyunduğunda suya, biraz daha doğur beni.
ben bu sapağa şiir kırıntıları bıraktım. olur da kaybolursam, tanıdık bir sarhoşluk yakalar bileğimden. ve ben kusarım gecenin yitirdiği, ay tohumlarına. gözlerinden sızan kaynar nehirler, karışır kurak topraklarıma. sesin kaburgamı dur durak bilmeden, bunun devamı çıkmaz dilimden. biliyorsun en çok seni ama sana hiç. adımlarının ileri gitmeyeceğini bildiğin hâlde, neden geriye dönmüyorsun? evin seni kabul etmez. ve benim seni bir daha, eşiğe gömecek mecalim kalmadı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
