bir günaha el uzatır gibi yumduğum gözlerim.
bunca mesafe utanıp bir ağıt yakar belki.
tanrı'nın tereddüt etmeden kavuracağı,
parmak uçlarımın küllerinden öp veyl.-
o benimle ağlayamaz aynı kadehe.
anlat diyorsun bihaber.
kafesime dağlanan kar,
amansız bir an camına vuran yaşlarım,
korkum sana altüst olmak nasıl derim?
eteğine çiçekler taşımaya yeltendiklerim,
fakat yine elbisemde yangınla kışa sürüklenişim.
epeyce zaman omzuma toplanan sanrıları,
kâbuslarımı uyut avuçlarında veyl.
bir vakit göğsüme tüneyen şiirlerin,
kafiyeleri senin elinden dökülür aslında.
senin yeşilin koşulsuz taptığım tanrıdır.
kilitleniyorum veyl.
ben bunu sana nasıl anlatayım?.
kendine sırt dayamış makasın yüzünü öpmek. insanlar tanrı'nın kör bıçağıysa, sen âdem'in damarlarındaki yasak meyvesin. sonunun cehennem olduğunu bildiğin hâlde, karşı koyulamayacak kadar. zihnimi gürültüye batırdılar. bu satırlarda boğumlarım yirmi üç kere birbirine dolandı. ellerimi arındır mürekkepten. insanların çivisi küflü. sen bu kötü kokuların çaprazında kalansın. dünya çürük ama sen bi' çiçek gibi. solusam boynunu eğecek kadar zarif. senden evvel kaburgamın arasında eğreti duran feza. diyorum ki, siren sesleri. hayata bağlandığım ince iplerim. vebalı tenimin sarmaşığı beni boğmadan sen bırak nefessiz. buradan ancak bu kadar soluyabiliyorum soluklarını ve buradan ancak bu kadar fazla vurulabilirdim yangınına. gitgide eli ayağına dolaşan cümlelerim ve bu karmaşıklığı sonlandırmanın tek yolu. bunun devamını yazmak tetiği kendine çekmekle eş değer. bazı harfler kar yakar. bazı kelimelerde kış yanar. ellerim soğuk bi' savaşın en orta yerinden sana. sen ısınmayan güneş gördün mü hiç. yazdıklarım bu ihtilalin yüzde bir'i bile değil. kanımda kanayan bir araya gelmeyecek bazı fotoğraf kareleri. diyorum ki, ölmeden de kefenin üstüne serilir. ben bi' şiirin en yanılgılı yerinden. ama seni imkânlar kaçırıyor benden. çocukluğum dikişi yırtılan bir yama gibi önümde. ne bir adım ileri gidilir ne de geri. sahipsiz dikenlerim dönüp dolaşıp bana saplandı ve hiçbir davamın avukatı kalıcı olmadı. beni binlerce kez bağışla. çünkü. ben bi' kavganın yazgısında, yine kendime yenildim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yakaları kan nakışlı.
Randomboyumu aşan tüm günahları yangına evlat edindir. -şiirler bana ait.