Merhabaa yeniden bu sıralar çok bölüm atasım var.
Bir de bir soru sormak istiyorum. En beğendiğiniz ikili hangisi sizce?
----
Danger; Katliam Çetesi
Bölüm 15
"Mühür"
Melike
Herkesin kendinden önce düşünmesi gereken birileri vardır. Onları korumak için elinden geleni yaparlar.
Gerekirse, kendi canlarını ortaya koyarlar. İşte bizde böyleydik. Bir araya gelmeden önce birbirimizi tanımıyorduk.
Hepimiz Toy ve eğitilmeye ihtiyacı olan çocuklardık
Şimdi dönüp geleceğimize bakıyorumda, hepimiz gerçekten çok değiştik.
Dudaklarımda metala benzeyen bir tat var, sahi en son ne zaman ağzımdan kan gelircesine dayak yemiştim. Küçükken miydi? Yoksa yıllar önce mi?
Bir şeyleri seçmek zordu, gözlerimin önüne bir perde inmiş gibi hissediyordum. İkizim acaba beni bulmaya çalışıyor mudur?
Peki ya diğerleri nerede? Ben buraya nasıl geldim? Yanaklarımda başka bir teni hissediyordum. Yanağıma vuruyordu.
Bilincim kapandığında bedenimi serbest bırakmıştım.
Gözlerimi açtığım yer, bembeyaz duvarlarla kaplı bir hastane odası olmuştu. Başımda ince bir sızı halindeki ağrı başıkı çatlatacak derecedeydi. Bir süre sonra kapı açılıp içeri iki kişi girdi.
Baygın Gözlerimi onlara çevirdiğimde gözlerim şokla aralandı "Oni chan!?" Bu gördüğüm şaka olmalıydı. Abim kadar sevdiğim, chris buradaydı.
Nasıl yataktan fırlayıp üstüne atladım bilmiyorum ama yanındaki elleri cebinde olan adamı yeni fark edebilmiştim.
Gözlerimi ondan çekerek Chrise baktım ve gülümsedim "Senin geleceğini bilseydim önceden dayak yerdim Abi"
Gözlerini devirerek bana sarıldı "Seni hep bulduğum yer hastaneler olmak zorunda mı?"
Bu dediğine güldüm ve yanağını öptüm onun"peki yanındaki kim?" Bakışlarım diğer adama döndüğünde chris gülümsedi "o yusuf Hatırlamıyor musun? "
Gözlerimi bir kez daha onun çehresinde gezdirdim, hiç tanıdık gelmiyordu. "Hayır hatırlamıgorum"
"O benim 7 yıllık arkadaşım Ufaklık" Saçlarımı karıştırdığında kollarıkı ayırdım. "anlıyorum"
Chris yusufa dönenerek "biz çıkış işlemlerini halledelim, oda giyinsin" Demesiyle ikisi odadan ayrıldı.
Önğme dönerek kenarda dıçuran elbiselerimi alarak giyinmeye başladım, hem sevimçliydim hemde hüzünlü.
Giyinip odamdan çıktım ve lobiye ilerledim. Hala yusuf denen adamı hatırlamaya çalışıyordum.
Onların yanına geldiğimde hep beraber hastaneden çıkıp arabaya yerleşmiştik. Gözlerim akıp giden yolu takip ediyordu. Dün gece neler olmuştu merak ediyordum.
Aklım karma karışık sorularla doluydu.
Anlatıcıdan.
Kadınlar, çiçek gibidirler ekildikleri toprağa göre yeşerirler.
Genç kız koşuyordu, ayakları kan içinde kalana dek koştu bu ormanın bir çıkışı olmalıydı. Anayola çıkarsa kurtulabilirdi belki.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
♣DANGER; Katliam Çetesi♠
Teen FictionBurası bir çok çeşit kişinin yada varlığın olduğu yer.WehiC büyük bir katil topluluğu ve inanın onların arasına düşmek istemezsiniz. Onlar normal değiller ama diğer insanların arasında dolanıyorlar. Polis onları yakalayamıyor, çok iyi oldukları vey...
