♣DANGER; Katliam Çetesi♠

-16- "Cehennemin Cennete olan Aşkı."

Danger; Katliam Çetesi Bölüm 16

"Cehennemin Cennete olan Aşkı"

gecenin karanlığında genç kız hızlı adımlarla rezidansa girmişti. Aklındaki düşünceler aklını karıştırıyordu. Yavaşça asansöre binerek onun dairesinin olduğu kata basarak bekledi. Evdemiydi bilmiyordu ama olmasını umuyordu.

Zili çalarak beklemeye başladı, o sırada kapı açılarak gözlerine meftun olduğu adamla kaşı kaşıya geldi

"Konuşmalıyız"

Bunun üzerine adam onu içeri alarak kapıyı ardından kapatmıştı. Peşinden gelerek bir koltuğa geçmiş ve sigarasını yakarak geriye yaslanmıştı.

"Hamileyim, bana destek olman için değil bilmeni istediğim için söylüyorum Aral." Aral bunun üzerine bakışlarını çevirmişti.

Buğulu gözlerini ona çevirerek tek kaşını kaldırmıştı. Kendi kanından bir bebek. Evet, bu tehlikeliydi. Bunu bile bile Nidayı seçmiyormuydu zaten. Kaç tane kadın cennetini cehenneme karıştırmayı tercih ederdi?

Hiç unutmuyordu onu tanımadan izlediği zamanlardaki yüz ifadesini. Yaşdığı şaşkınlığı unutmak ne mümkündü onun için. Nida, o kadar temiz ve olduğu ortama göre çok sade görünüyordu.

Kendisi için ateşlerde yanan kadını kendinden uzaklaştırmakla hata yapmıştı belkide. Dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme oluştuğunda ona baktı "o bizim bebeğimiz. Duygusuz bir piç olsam bile sizden vazgeçmem."

Nida derin bir soluk alarak geriye yaslanmış ve gözlerini ona dikmişti "Nereye kadar böyle ayrı olacağız Aral? Ölene dek mi?"

Aral parmakları arasındaki sigarayı kül tablasına bırakıp ayaklanarak ona yaklaşmış saçlarını kulaklarının arkasına sıkıştırmıştı.

"Üzgünüm," Ona doğru eğilerek birden onu kucağına alarak anlını derince öpmüştü "artık benden gitmene izin veremem. "

"Ben kendimi koruyabilirim Aral" Diye sızlanmıştı Nida. Kollarını onun boynuna dolamıştı.

"Ne olursa olsun yanımda olacaksın. Bu konuyu uzatmayacağız." Diyerek burnunu onun burnuna sürtmüştü.

"Peki.." Diyerek kabul etmişti Nida. Nedensizce Aral'ın yanında uysallaşıyordu. Bu sinirini bozuyordu.

*******

Alevler git gide yükseliyor, gökyüzünü dumana boğuyordu. Alarm sistemleri zıvanada çıkmış gibi ötüyordu. Siyahlığa boyanmış bu bina yıkık dökük kömür kokan binaya dönmüştü.

WehiC binası parça parça dökülüyordu. Yangını söndürmeye çalışan itfaiyeciler içerde biri var mı diye merakta kalmışlardı.

Tam o sırada Nur arabayla binanın önünde hızla durmuş, inerek hızla içeri girmeye çalışmıştı. Korktuğu şeyin olmasından korkuyordu. Hızla onu tutan adamları iterek içeri girmiş ve gözleriyle etrafı taramıştı. Komidinin sağ tarafında yere yatan birini gördüğünde hızla yanına koşmuştu.

Bedeninde bir sürü yaralar olan adamın yanına çökerek onu dizlerine çekmiş ateşlerden korurcasına bedeniyle onu saklamıştı.

"N-Nur..? .. Geldin.."

Nur onun sesini duyduğunda onu dışarı çıkarmak için ayaklanıyorduki onun elini omzunda hissetti.

"Seni dışarı çıkarmama izin ver Ateş." Dedi sertçe ona. Sesi görüntüsüne zıttı. Ateşin yüzü duman rengine bulanmıştı. Gözleri hala ışıltılı bakıyordu ona. İçeri bir kaç itfayeci girdiğinde, ellerini birbirine kenetleyerek zorlukla konuştu Ateş.