Merhaba 🤗
Ne çok özledik Baytar Hanım ailesini...
İşte ilk özel bölümle karşınızdayız....❤️❤️❤️
Keyifli okumalar...🥰
Bir adam sevdim ben; gözleri ela, saçları kumral. Bir adam sevdim ben; duruşu dik, bakışları sert. Bir adam sevdim ben; merhameti geniş, yüreği sıcacık...
Biliyor musunuz? O bana ne baba ne ağabey ne arkadaş ne de dost oldu. O sadece bana eş, evime er, bebeğime baba oldu. En güzelini de o yaptı. Bir yaprak gibi savrulan kalbimi tuttuğu gibi kalbinin üzerine bıraktı. İzin verdi kök salmama ve ben hiç şikâyet etmeden tutundum kalbine, yerleştim, kuruldum... Orayı mesken tuttum. Şimdi ise kök saldığım kalbinde meyve veriyordum.
Öyle ya... Burası artık benim vatanım, benim toprağımdı...
Elim karnımda usul usul gezinirken daldığım düşüncelerimde savrulmakla meşguldüm. İyiden kendini belli eden karnım hamileliğimi ele veriyordu. Bugün beş aylık olan bebeğimin keyfi oldukça yerindeydi. Tabii bu benim için aynı orantıda değildi. Dördüncü ayıma kadar eksik olmayan mide bulantılarım, hâlâ devam eden yerli yersiz aşermelerim ve Cihangir'in bütün ısrarına rağmen inatla çalışmak istediğim için kliniğimde uyuyakalmam da pek çekilir değildi. Tabii en kötüsü de değişen ruh hâllerim ve kıskançlık konusunda tavan yapan tavırlarım olabilirdi. Cihangir'e tüm gününü zehredebilecek potansiyele sahiptim artık. Yerli yersiz ağlamalarımı saymıyorum bile.
Ne yapabilirim ki? Ben hamileydim, hamile...
Kliniğe gelen müşteriyle başımı kaldırıp kim olduğuna baktım. Aşı için geldiklerini anlamak zor olmamıştı. Yeni yardımcım Eda çoktan karşıladı onları. Hamileliğim sebebiyle çok fazla işimle ilgilenemiyordum. Hayvanlar ne kadar sevimli olsa da hamilelikte riskli olabiliyordu. Bir de kliniğe hasta hayvanların geldiğini düşünürsek çok da sağlıklı değildi. Fakat şimdilerde tam olarak patron olmuştum. Yanımda çalışan Eda ve Kaan benim elim kolum olmuşlardı. İkisi de tekniker olduğu için Kaan sahada, Eda ise klinikte çalışıyordu. İşleri az da olsa büyüttüğüm için ve açtığım hayallerimin ötesindeki klinik sayesinde çok yoğun çalışıyorduk. Bu ise beni mutlu ediyordu. Çünkü çalışmak beni hem özgür hissettiriyor hem de kendi kendime yetebilecek olmam iyi hissetmeme sebep oluyordu. Daha da fazlası sevdiğim mesleği yapıyor olmaktı.
Eda'nın yaptığı aşıyla müşteri giderken içeriye o girdi. Canımın içi, hayallerimin efendisi, göz bebeğim. Girişi bile asildi sevdiğimin. Ah bu hamilelik beni daha da beter bir âşık yapmıştı. Mavi bir gömlek giymişti üzerine, altında ise keten bir pantolon vardı. İçeri girince gözündeki gözlükleri çıkarttı. Ortalığa saçıldı elaları.
Ah kalbim... Dayan, geçecek.
Kandırmasana kalbini. Hayır, geçmeyecek. Âşık bir kalp hiç uslanır mı?
Sahi bu adam neden bu kadar yakışıklı olmuştu?
Ağzımdan akan salyalarla sevdiğim adamı izlerken ben kalkamadan o gelmişti bile yanıma. Yüzünde keyifli bir gülümseme vardı yine. "Güzelim."
Dikkatli bir şekilde ayağa kalktım. "Hoş geldin kocacığım."
Yanağına tatlı bir öpücük bırakmamla o da şakağımdan öptü. "Hoş buldum İnci'm. Hazırsan çıkalım hemen."
"Hazırım."
Çantamı ve telefonumu alırken Eda'ya seslendim. "Eda ben çıkıyorum. Klinik sana emanet."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Baytar Hanım (Basıldı)
General Fiction"Aşkın en bordo haliydi bizimkisi..." Mutluluğun peşinden koşarken ayağım takılıp dizlerimin üstüne düştüğümde küçük bir çocuk gibi ağlamaya başladım. Tam o sırada beyaz atlı olmasa da yeşil kamuflajlı bir adam çıktı karşıma. İlk başta siyah botlar...
