Baytar Hanım (Basıldı)

34. bölüm

💛⭐️💛⭐️

Keyifli okumalar....🥰

Biri beni uyandırsın lütfen çünkü bu bir rüya olmalı. Ben bu durumu görmek istemiyorum. Çünkü ben sevdiğim adamın yalandan dahi olsa başkasına gülmesine dayanamam. Çünkü ben sevdiğim adamı zor şartlarda, silahla çatışırken düşünüyordum. Evet, görevi hakkında açıklama yapmamıştı ama bu kadar da olamaz.

"Abla neden durduk şimdi?"

Kerem'in sorusu beni kendime getirirken Cihangir hâlâ bana bakıyordu. Kaşlarım çatılmış, bir adım daha atmamla farkında olmadan bir garsona çarptım. Bir an ne olduğunu anlayamazken çantam yere düşünce almak için yere çöktüm. Benimle yere çöken garsonla göz göze geldiğimde gözlerim şaşkınlıkla açıldı.

"Giray."

Benim şaşkınlığıma karşı sakinliğini korurken mırıldandı.

"Lütfen ortalığı karıştırma İnci."

Ben mi ortalığı karıştıracaktım? Bu ne demekti şimdi? Çantamı kavramamla ikimiz de ayaklandık.

"Çok özür dilerim hanımefendi. Benim dikkatsizliğim."

Ne cevap vereceğimi bilemez hâlde Giray'a boş bakışlar atarken ne ara geldiğini anlamadığım Alex'in sesini duydum.

"Dikkatli olsana biraz. Kör müsün?"

Alex, Giray'ı terslerken müdahale etme ihtiyacı duydum.

"Lütfen, sorun değil. Ben çarptım zaten, benim hatam."

"Tekrar kusura bakmayın efendim," diyerek uzaklaşan Giray'la arkasından bakakaldım.

"İyisin değil mi? Canın acıdı mı?"

Telaşlı hâldeki Kerem'e döndüm.

"İyiyim canım."

Alex elini uzatıp mahcup bir şekilde gülümsedi. "Hoş geldiniz İnci Hanım. Lütfen çalışanın kusuruna bakmayın."

Sıkılgan bir şekilde elini kavradım. "Sorun değil Alex Bey. Hoş buldum."

Benden aldığı bakışlarını Kerem'e çevirirken biraz küçümseyici ifadesi gözümden kaçmadı. Belli ki beğenmemişti kardeşimi ya da beni tek bekliyordu.

"Beyefendi kim?"

"Kardeşim Kerem."

Biraz önceki tavrı bir anda değişirken dudakları kıvrıldı. Elini Kerem'e uzattı. Yoksa Kerem'i nişanlım mı sanmıştı?

"Hoş geldin Kerem. Ben Alex."

Biricik kardeşimin gülümseyerek karşılık vermesi karşısındaki kişiden pek hoşlanmadığını gösterse de bunu sadece ben anladım. Alex'in bizi masaya yönlendirmesiyle asıl zor olan kısma geçmiştik sanırım. Gözlerim tutkunu olduğum elalarda takılı kalmıştı yine. Ne yapmam, ne demem gerektiğini bilmiyordum. Nasıl davranacaktım ben şimdi?

Alex masadaki esmer kadını göstererek gülümsedi. "İnci Hanım, kuzenim Perla ile tanışın. Yanındaki beyefendi de koruyucu prensi Evrim. "

Perla'nın elini sıkarken hâlâ aynı şey kulaklarımda yankılanıyordu. 'Koruyucu prensi.' Koruyucu prens, sadece prens de değil koruyucu bir de. Cihangir iyi bilirdi zaten kadınlara koruyucu olmayı ama burada deli gibi bir yanlışı düzeltmek istiyordum. O benim koruyucu meleğimdi.

"Memnun oldum İnci Hanım."

Hoşnutsuz bir şekilde gülümsedim. "Ben de."

Perla ile ayrılan ellerimiz Cihangir'le birleşirken sert bakışları içimi titretti. Sinirliydi ama sebebi neydi bilemiyorum. Ben olabilir miydim acaba? Planlarını mı mahvediyordum? Ben nereden bilebilirdim ki burada olduğunu? Hoş bilsem daha önce gelirdim.