KURBAN

KURBAN 2 -Bölüm 5

merhabalar wattpad ailem. bu aralar boş zamanım varken yeni bölümlerden paylaşmak istedim.   keyifli okumalar.

"Anne, hani her zaman mırıldandığın bir şarkı vardı ya, onu söyler misin?"

"Tabii ki söylerim tatlım."

Annem saçlarını tararken bir taraftan da Sting'den Shape of My Heart şarkısını mırıldanmaya başlayınca ben de yatağının üzerine oturup onu dinlemeye başladım.

Şarkı bittiğinde hayran hayran bakarken, "Benim sesim neden seninki gibi güzel değil?" diye sitem ettim.

Annem sıcacık gülümsemesiyle, "Herkesin iyi olduğu bir yeteneği vardır Deniz." dedi.

Suratım asık bir şekilde ayağa kalkıp annemin saçlarıyla oynamaya başladım.

"Benim bir yeteneğim olduğunu sanmıyorum anne."

Elimi tutup beni kucağına oturturken, "Daha farkında bile değilsin ama senin çok nadir bir yeteneğin var." deyince merakla, "Ne?" diye sordum.

Annem elini önce kalbimin üzerine koyarak, "Kocaman bir kalbin..." dedi. Daha sonra elini yanağıma kaydırıp, "Ve onu gösteren harika bir gülümsemen var." diye devam etti.

"Ama bu bir yetenek değil ki!" diyerek kucağından kalktım. Sanırım duyduklarım beni çok da tatmin etmemişti. Keyifsizce kapıya doğru yürümeye başladığımda annem arkamdan seslendi.

"Deniz!"

"Efendim?" diyerek ona döndüğümde ayağa kalkıp yanıma geldi ve bana sıkıca sarıldı.

"Sevmekten korkmamalısın. Eğer doğru kişi olduğunu düşünüyorsan bırak kalbin ona doğru koşsun. Kalbini özgür bırak Deniz, kalbini özgür bırak..."

Gözlerimi açtığımda güneş çoktan batmış, odamı sakin bir karanlık sarmıştı.

Uzanıp komodinin üzerindeki gece lambasını yaktım. Hemen yanındaki saate bakınca, "Yuh! Ne ara bu kadar uyuduk." diye mırıldandım.

Fena halde acıkmıştım. Dönüp Rüzgar'a baktım. Derin bir uykuda gibi görünüyordu, bu yüzden onu rahatsız etmeden yataktan kalkıp mutfağa indim.

Dolabı karıştırdım ama hiç hazır bir şeyler yoktu. Yeliz akşam için yemek yapmamış mıydı yani? Hayal kırıklığıyla buzdolabını kapatıp diğer dolapları karıştırdım. Makarnayı görünce, "İşte kötü gün dostu!" diyerek aldım ve tezgâhın üzerine bıraktım. Küçük bir tencereye su doldurup ocağa koyarken şarkı mırıldandığımı fark ettim. Annemin söylediği şarkıyı.

"Sevmekten korkma!"

Neden böyle bir şey söylemişti ki? Bilinçaltım yine bana nasıl oyunlar oynuyordu böyle acaba!

Ocağın altını yakmak için birkaç defa kolu çevirdim ama bir türlü yanmıyordu.

"Ya çalışsana!" diye yalvarırcasına ocakla konuşurken, "Önce gazı açmalısın." diyen Rüzgar'ın sesiyle birden irkildim.

"Ödümü koparttın! Ne diye sessizce yaklaşıyorsun!"

Rüzgar beni görmezden gelip uzandı ve gaz vanasını çevirirken, "Yeliz dışarı çıkınca hep gazı kapatır." dedi.

"Yeliz evde yok mu?"

Dolapta neden yemek olmadığı şimdi anlaşıldı.

"Mesaj atmış. Annesi rahatsızlanmış, bu gece onunla kalacakmış."