Life-Note | COMPLETED

CHAPTER 30

CHAPTER 30

"Okay, guys! Gather in circle!"

"So tonight, we'll gonna play a game."

"What's with the dare game?"

"Siguraduhin n'yong masaya 'to ah. Ayoko ng boring."

"Ang mechanics ng game ay simple lang. Bubunot kayo rito sa mga nakatuping papel na naglalaman ng characteristics ng taong na-mimiss ninyo from the past. That certain person must already dead. Kunwari ang nabunot ni Debby from the draw is someone close to her heart. Then, she have to think of that person's face and write his or her name in the life note. Ganoon rin ang gagawin ng iba. The rule is, one page ang allotted sa bawat isa. So walang dapat makaalam ng pangalang sinulat natin. Flipping the page backwards is prohibited because it may triggers the curse. Understand?"

"So you mean itatry natin iyong nakasulat sa notebook?"

"Exactly! Let's try kung gagana ba talaga ito."

"Okay, let's get started."

Si Stephanie ang unang bumunot ng nakatuping papel.

"Ako na!" excited na wika ni Zach at agad dumukot ng papel.

Sumunod sina Ferry, DJ, Gian, Cy Maureen at Trinity. Just like Stephanie and Zach, they pulled out a piece of paper and wrote the name in the notebook.

"It's your turn, Debby."

"Tapos na ang game!"

"Then?"

"Let's wait for tomorrow and another day to see if it will work."

"Do you think it will?"

"Of course not. That's just a manipulation notebook guys. Bobo lang maniniwala na may mabubuhay ngang patay kapag sinulat mo ang pangalan niya."

"Sino ang magke-keep ng notebook?"

"The one who found it first. He's responsible for returning it back to the owner."

"Ibabalik pa iyan? Nasulatan na nga natin, eh."

"Basta we need to keep that notebook. Ferry, bring it with you."

"Ano pang ginagawa ninyo rito? Gabi na!"

Kanya-kanya kami sigawan nang biglang lumitaw sa likuran namin ang isang matandang lalaki na may bitbit na lampara at sa kabilang kamay ay isang pala na may bahid pa ng putik.

Halos kumabog ang puso ko. Ayaw naman paawat sumigaw si Zach kaya tinakpan ni Gian ang bibig nito.

"P-pasensya na po. Uuwi na rin naman po kami," paumanhin ni Maureen at napayuko. Napapikit ako at napaiwas ng tingin.

Kung hindi ako nagkakamali, ito iyong sepulturero na kanina pa naghuhukay sa hindi kalayuan.

His looks. He creeps the hell out of me. Namumuti na talaga ang maga mata niya. siguro dala na rin ng katandaan o dahil may katarata siya. Basta hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Kinikilabutan ako sa hindi malamang dahilan.

"Masamang magpalipas ng gabi sa lugar na ito, mga hijo at hija. Umuwi na kayo at baka masundan pa nila kayong lahat," pagbabanta ng matanda sabay titig sa amin ng matalim bago naglakad palayo.

Tahimik kaming lahat sa loob ng van habang pauwi. Bakas rin kay Cyrus ang pagod habang nagmamaneho. Nakayukyok na ang lahat sa kanya-kanyang upuan habang ako nilalabanan pa rin ang antok. Ayokong matulog kapag nasa biyahe. Susulitin ko na lang ang antok na ito pagdating ko sa bahay.