Ch-1

59.8K 2.3K 58
                                    

{ Unicode }
......................

အေးစက်မှောင်မိုက်နေတဲ့အခန်းငယ်လေးထဲဝယ် ကလေးတစ်ယောက်လှဲလျောင်းနေသည်။

လှဲလျောင်းနေတာထက်သတိလစ်မေ့မြောနေတာဆိုပိုမှန်မယ်။

"ဒေါက်...ဒေါက်...ဒေါက်...ဒေါက်..."

ဖိနပ်ဒေါက်ခွာရဲ့အသံကတိတ်ဆိတ်မှုကိုဖြိုခွင်းလိုက်လေတယ်။

အခန်းတံခါးလေးကအနည်းငယ်ဟလာပြီး
အလင်းရောင်မှိန်ဖျဖျလေးဝင်လာသည်။

"အကိုလေး...ဒါကျွန်တော်တို့ဆီမှာရှိတဲ့အသန့်ဆုံးပါပဲ...အကိုလေးအတွက်သီးသန့်ဖယ်ပေးထားတာပါ"

ပိန်ညှောင်ညှောင်ခန္ဓာကိုယ်နှင့်လူကသူ့ဘေးက ကြည့်ကောင်းပြီးဝတ်စုံအပြည့်ဝတ်ထားတဲ့လူကိုပြောနေတယ်။

"အသက်..."

"ဗျာ.."

ရုတ်ချည်းမေးလာတဲ့စကားကိုနားမလည်ဟန်နောက်မှသဘောပေါက်သွားကာအလျင်မြန်ဖြေသည်။

"အခုမှ၁၀နှစ်တောင်မပြည့်သေးပါဘူး...
အရွယ်ငယ်လေ..ပိုကောင်းလေပဲလေ...ဟုတ်တယ်မလား..ဟဲ..ဟဲ.."

အခန်းဝကနေတီးတိုးစကားသံတွေကြောင့်
yiboနိုးလာသည်။
လှုပ်ရန်ကြိုးစားတော့ သူ့ရဲ့လက်တွေခြေတွေကကြိုးနဲ့အတုပ်ခံထားရတယ်။ ကြောက်ရွံ့စိတ်နဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်လိုက်တော့ တံခါးဝမှာရပ်နေတဲ့လူနှစ်ယောက် ၊
နှစ်ယောက်ထဲကတစ်ယောက်က သူ့ကိုခေါ်လာတဲ့လူကြီး။ကျန်တစ်ယောက်ကိုတော့မသိ။

သူကြောင်အနေဆဲမှာပင် သူမသိတဲ့လူနဲ့အတူနောက်ထပ်တစ်ယောက်က
အခန်းထဲကိုဝင်လာကာ တံခါးကိုပိတ်လိုက်လေသည်။ကြောက်ရွံ့စွာနှင့်ပင်ထိုလူတွေရှေ့ကိုတိုးလာလေလေ နောက်ကိုဆုတ်မိလေဖြစ်နေသည်။သူ့နားကိုရောက်တော့ထိုလူက ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့မျက်နာကိုမေးဖျားကနေကိုင်ကာဆွဲမော့လိုက်သည်။

ကြောက်တာလား ၊ လန့်နေတာလားတော့မသိ ၊ ဘာစကားမှမဆိုနိုင်ပဲ ထိုလူလုပ်သမျှကိုသာငြိမ်ခံနေမိသည်။

"lan yuu"

နာမည်တစ်ခုကိုခေါ်ပြီးအချက်ပြလိုက်တော့သူ့ဘေးကလူကyiboအနားမှာထိုင်ချလိုက်တယ်။

⚠ Call Me Baby ⚠Where stories live. Discover now