Ch-11

23.3K 1.7K 52
                                    

Unicode

Xiao Zhan ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို Yibo
ရှေ့ကဝီစကီ တစ်ခွက်ကိုမော့ကာ အေးဆေးထိုင်ကြည့်နေလေတယ်။

ရုပ်ပျက်ကာ ထွက်ပေါက်ကိုရှာနေတဲ့ Xiao Zhan က ကျားရဲတွေကြားမှာ ပိတ်မိနေတဲ့သားကောင်လေးလိုပဲ!

Yibo နှစ်ခြိုက်စွာပြုံးလိုက်တယ်။

သူ့အချိန်ရောက်လာပြီလေ!

ဟန်ချက်တောင်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပစ်လဲကျသွားတဲ့ Xiao Zhan ကိုသူအချိန်မှီပဲ ဝင်ထိန်းလိုက်နိုင်ပါတယ်။

အမဲဖြတ်ဖို့ကြံနေတဲ့ လူတစ်စုကလည်း သူ့ကိုမြင်မှ လူခွဲသွားကြသည်။

သူ့ပုခုံးတစ်ဖက်ပေါ်ကို လက်သိုင်းတင်ကာ
သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ Xiao Zhan!
တစ်နည်းအားဖြင့် သောက်ရမ်းလှတဲ့
သူ့ဦးဦး။

ကြည့်ရတာခင်ဗျားကျွန်တော့်ကိုမမှတ်မိဖူးထင်တယ်။

ပြုံးပြလိုက်တော့ မဲ့ထွက်သွားတဲ့နှုတ်ခမ်းလှလှ။

မကြာခင်အချိန်အတွင်းမှာပဲ Yibo က Xiao Zhan ကိုအနောက်ဖက်ကနေပတ်ထုတ်ကာ
အခန်းတစ်ခုထဲကိုသွင်းလိုက်တယ်။

လိုချင်တပ်မက်စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေတဲ့ Xiao Zhan ကအနည်းငယ်ရုန်းနေပေမဲ့
အသိစိတ်ရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကိုတော့
ဘယ်လွန်ဆန်နိုင်ပါ့မလဲ။

Xiao Zhan ကိုကုတင်ပေါ်ပစ်တင်လိုက်တော့
ချက်ချင်းထထိုင်လေတယ်။

"ခွေးကောင်...မင်းဘာ...ကြံနေလဲ...ငါသိတယ်..ထွက်..ထွက်သွား!!"

သူ့ကြည့်တော့ ပူလွန်းလို့ အကျီတွေဆွဲချွတ်နေရတာကို ထွက်သွားလို့ကပြောနိုင်သေးတယ်။ တကယ်ကိုပဲ Xiao Zhan ပီသပါပေတယ်။

"ဖြောင်း...ဖြောင်း..ဖြောင်း..!"

Yibo ကလက်ခုပ်လက်ဝါးတီးပြီး
Xiao Zhan ရဲ့အရှေ့မှာထိုင်ချလိုက်တယ်။

"ဟက်....ရယ်ရတယ်နော်..."

"ဘာ..."

Xiao Zhan ကိုမေးခွန်းထုတ်ခွင့်မပြုတော့ပဲ
ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်တော့

"ခွေးကောင်..ငါ့ကို.....မထိနဲ့.."

အတင်းတွန်းထုတ်နေတာမို့ Yibo စိတ်မရှည်တော့ပေ။

⚠ Call Me Baby ⚠Where stories live. Discover now