Chasing Laurel

Beginning

Beginning
Isla

I was drowned in misery while sitting on his bed. I was crying deeply while looking at him throwing things on our apartment. Ang gulo na. Ang gulo na ng tinutuluyan namin. Ang suot niyang barong ay punit na rin dahil sa inasta niya. His well-groomed hair were messy right now. He's crying while punching the walls nonstop. His cry made me so weak on my seat. Was it my fault? Was it my fault that we ended in this situation? Ako lang ba iyong may kasalanan ng lahat? Siguro ay oo. Kasalanan ko. Hindi ako naging maingat. Hindi ako nakuntento sa kung ano ang mayroon ako. Kasalanan ko. Kasalanan ko.

"Tama na, Kai. Please" I pleaded him but he's so livid that he kept on throwing tantrums and punches on the wall. He even punched the wall hard; that made me so worried. I was horrified when I saw his fist bleeding. Tumayo ako at lumapit sa kaniya para sana tulungan at gamutin iyon pero inumang niya lang sa akin ang palad niya na animoy ayaw niyang lapitan o hawakan ko man lang. He seems so disgusted with me that he can't even look at me directly.

"Utang na loob, Isla! Don't come near me! Nasusuka ako sa iyo! Sobra akong nasasaktan at nahihirapan ngayon! Galit na galit ako Isla so don't come near me. I don't want to hurt you!"

Nanghihinang napaupo ako sa kinatatayuan ko. My legs are shaking and if I will keep on standing, I will still collapse. Nanghihina ako. Nawawalan na ako ng pag asang maayos pa ito. Nawawalan na ako ng pag asang maisasalba pa ang lahat. Please, Kai. Tama na.

"B-But you hurt me too, Kai" I cried silently on the floor, unable to look at his dark eyes. Wala na. My voice crooked and so as my lips. Natatakot ako. Dati naman na akong nasasaktan sa kaniya; pisikal man at emosyonal ay kinaya ko pero iba ang sakit na dulot nito ngayon. Ibang iba na siya sa dating siya. Wala na yung Kai Santander na minahal ko. Wala na.

"But this is different, Isla! This is so fucking different! You fucking betrayed me! You fucking sided my enemy! Para ano? Para ipakita sa aking talunan ako? Ha?! Tangina naman Isla! Akala ko ba matalino ka? Kahit iyon man lang ang inisip mo bago mo ibigay yung bagay na gustong gusto ko! Tangina, hindi ka na nga maganda, bobo ka pa!"

I cried harder. Tama na. Tama na. Masakit na Kai.

"P-Para sa iyo rin iyon-"

"Para sa akin? Tanginang kabobohan yan?! Masaya ba ako ngayon? Ha? Ano? Okay na sa iyo 'to? Masaya kang miserable ang buhay ko ngayon? You knew how much I love Celeste! You knew how much I'll do just for her! You knew how much I'm willing to sacrifice just for your sister! Akala ko ba kakampi kita? Akala ko ba alam mo na limitasyon mo?! Akala ko ba—tangina talaga Isla! Tangina!"

And there. Akala ko wala nang mas isasakit pa sa marinig na minumura ako ng best friend ko. Akala ko wala nang mas isasakit pa iyong kinamumuhian niya ako. Pero akala ko lang pala. Ang katotohanang ilang beses na may nangyari sa amin ay ang kapatid ko pa rin pala. Akala ko si Isla na. Akala ko si Isla Avriel Castillano na ang para kay Adriano Kaiden Santander pero hindi pala. Si Celestina Isla Castillano pa rin pala. Yung isa palang Isla ang gusto niya. Hindi pala sapat yung mga ginawa ko para sa pagmamahal niya-para sa pagkuha ng pagmamahal niya sa kapatid ko.

"Umalis ka na, Isla. Please, stay away from my sight"

"Mahal kita Kai. Mahal kita" Nanghihinang kong sabi, umaasang maisasalba ng katagang iyon ang relasyon namin. Umaasang maisasalba noon ang lahat. Ganoon naman diba? Lahat naayos ng katagang iyon.

"Si Celeste ang isla na gusto ko. Hindi ikaw, Isla. Alam mo naman iyon. We agreed on this set up because we felt the lust on each other. Hindi iyan pagmamahal Isla. Alam mo kung ano iyan. L ibog lang iyan! Masyado ka lang nadala kaya naiisip mong pagmamahal iyan!"

Sana nga lust lang ito at hindi simpleng pagmamahal. Kung iyon lang sana ay hindi ako ganito nasasaktan. I fell deeper than I thought, Kai. Minahal kita sa paraang hindi kaya ng kapatid kong ibigay sa iyo pero bakit siya pa rin?