Chasing Laurel

Chapter 26

Chapter 26
The Truth

Titig na titig ako ngayon sa tatlong lalaking nag aaway away sa harap ko. Actually, Blance and kuya Preston are teaming up to lash out Kaiden. Their reason? Iyong nakaraan ko sa poder ni Kaiden. Rian and the rest of the people who were here earlier went to their rooms. Sinabi ni kuya Preston na sila na raw ni Blance ang bahala magpaliwanag muna sa akin pero hanggang ngayon ay hindi pa rin nila nagagawa dahil panay ang murahan ng tatlo sa harap ko.

"Tangina ninyong dalawa! Pinagbubugbog na ninyo ako kahapon, pati ba naman ngayon?! I already said sorry to Isla!" Kaiden went on my back as if he's trying to stop the two by shielding me.
"Habambuhay kitang bubugbugin na hayop ka! Hindi ko makakalimutan ang iniyak ng kapatid ko sa iyo plus you even had the guts to deflower her! Fuck you!" kuya Preston added.
"Magsisimula pa lang akong gawing impyerno ang buhay mo, Santander"

Napairap ako.

"Baka gusto na ho ninyo na ipaliwanag sa akin? Please lang. Sasabog na ang utak ko kaya kung ano pang dapat niyong sabihin ay sabihin na ninyo para isahan na lang"

Natigilan sila at nilingon ako. Kaiden sighed and kissed my forehead. Nakita ko ang dalawa na susugod na sana kay Kaiden pero inikutan ko sila ng mga mata. Kaiden let us have our privacy. Ngayon ay nakaupo ako sa pang isahang sofa habang ang dalawa ay nasa gilid ko nakaupo.

"Sa sobrang nangyayari, hindi ko na alam kung kilala ko pa ang sarili ko" paunang sambit ko. Totoo, hindi ko na alam kung sino ang paniniwalaan ko. I smiled. "Sabi ninyo ay tapos na pero bakit parang puno pa rin ako ng katanungan?"

"Will you be okay if we will tell you the truth?" kuya Preston asked. I nodded. Kakayanin ko.

"Sa sobrang dami, hindi ko alam kung saan magsisimula" kuya Preston sighed.

"Papaanong natapos na ang lahat tulad ng sinasabi mo? I-I don't know. P-Paano?"

Blance butt in. "It all started with me. Lahat ng nangyari ay may kinalaman sa akin. Those people you saw earlier are the people I used to let the Castillanos' world swirl"
I looked at him. "Paano mo nalaman na kapatid ka namin? N-Noon bang nilapitan mo ako sa prom night ay alam mo na?"
Blance shook his head. "No. I do really believed that I am a full Dela Merced. Wala akong naramdaman na kakaiba dahil hindi ako tinuring na kakaiba ng kinalakihan kong ama. The Dela Merceds are treating me well na kung hindi ko lang marinig accidentally ang usapan ni Dad at Mom ay hindi ko malalaman" he sighed before he continues. "Nine years ago—after our highschool graduation, I happened to hear my step-father telling my mother about this certain Agustino Fabian. I heard him asking my mother if she ever was ready to let her son meet his real father. Nagulat ako noon so pumasok ako at kinompronta sila at doon ko nalaman ang lahat. That Agustino Fabian had an unfortunate night with my mother. May anak na siya noon and that is Preston pero isang araw ay nalasing ito dahil sa nalaman niya. Nalasing at nakilala niya si Mama. Something happened because of the alcohol and months later, they got me"

"So? Sabay na nagkaanak siya kay Mama mo at sa Nanay namin?" I curiously asked them but neither of the two answered me immediately. They looked at each other first before kuya Preston dropped the bomb.

"You're a real Castillano, Isla. Hindi mo kapatid na buo si Blance pero kapatid pa rin kita"

And there. Hindi ko alam ang sasabihin. Ano ito? Ano na naman ito?

"Totoong ikaw ang batang iniligtas ko. Totoong ikaw si Laurel Joharra Fabian. Anak ka ni Mommy kay Benedicto Castillano. Benedicto raped our mother. Iyon ang rason kung bakit naglasing si Papa at nakilala ang mama ni Blance. Fate do really played our lives well, Laurel. Nakakatangina" I saw tears on Kuya Preston's eyes as he said that. Indeed, tanginang tadhana.