Türkiyenin sayılı zenginlerinden birisi olan DEFNE ve GÜREL ailesi İflas etme eşiğine kadar gelirler. Bu büyük holdingi kurtarma görevi Defneye verilir. Fakat bir seçenek vardır. Peki ya bu seçeneği Defne kabul edecek miydi?
Bir takım zengin arkadaş...
Deyzi ve Hektorun birbiriyle anlaşmasına o kadar çok mutlu olmuştum ki anlatamam. Salonun koltuğunda otururken onları seyrediyordum. Birbirleriyle çok güzel arkadaş olmuşlardı. Onları izledikçe böyle içinizde bir sevinç oluyordu. Tabi bu duyguyu ancak gerçek hayvanseverler anlayabilirdi. Bakışlarımı Deyziye çevirdim. Çok güzel bir köpekti. Oda Hektor gibi eğitimliydi sanırsam çünkü ne desem söz dinlemezlik yapmıyordu. Ona ayrı bir z Gülümseyerek "Ben de seni sevdim kızım. Ama keşke o buzdan sahipinlede anlaşabilsek."
Yemek kaplarına mamalarını verdikten sonra tekrardan koltuğa oturdum. Telefonumu alıp saate baktım 23.00 dı. Akşam yemeğini yedikten sonra Borayı bir daha görememiştim. Büyük ihtimalle odasındaydı sanırsam.
"Defne hanım ben işimi bitirdim çıkıyorum."
Kiraz teyzenin sesiyle bakışlarımı ona çevirdim.
"Tabiki Kiraz teyze gidebilirsin. Hatta tek gitme bu saatte Ertan de o seni bırakır evine."
"Tamam Defne hanım."
"İyi geceler."
"İyi geceler Defne Hanım." Dedikten sonra Kiraz teyze gitmişti.
Bu sıralar fazla olaylı ve stresli geçtiği için bedenim fazla dayanamayıp hemen uykum geliyordu. Normalde asla bu saatler de uyumayı sevmeyen biriyim yani anlıycağınız tam bir gece kuşuyumdur. Gündüzleri geceden daha çok seviyorum çünkü gecelerin gökyüzündeki yıldızları izlemeyi o kadar çok seviyoum ki bana ayrı bır huzur katıyor adeta. Ama maalesef şuan göz kapakcıklarımı açık tutmakta zorlanıyordum. Artık daha fazla dayanamayaçağımı anlayıp odama çıkmaya karar verdim. Kanepeden kalkıp merdivenlere doğru ilerlemeye başladım. Başımı kaldırığımda Boranın merdivenlerden indiğini farkettim. Bakışlarımla onu süzdüğümde sanki bir yere gidicek gibi gözüküyordu gecenin bu saatinde. Elindeki telefonu , cüzdanı ve arabanın anahtarlarını farkettiğim de bu sefer bir yere gideceğinden emindim. Üstüne giydiği siyah gömleği siyah pantolonu ve beyaz ayakkabılarıyla yine kusursuz görünüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(BORA VE KIYAFETİ)
Siyah rengi çok sevdiği belliydi ama siyah bir insanda ancak bu kadar muhteşem durabilirdi. Göz göze geldiğimizde bakışlarını benden çekip yani anlıyacağınız beni hiç umursamayıp dış kapıya doğru ilerledi. İnsan bir şey derdi yani ama nerede. Arkasından seslenerek " Bora nereye." Dedim. Aslında ne diye soruyorsam ama napıyım merakta etmiyor değildim. Yüzüme bile bakmadan "Sanane nereye gittiğimden." Deyip sertçe kapıyı kapatıp çıkıp gitmişti evden. Beklediğim bir cevaptı ne yani birde söyliyecekmiydi bana nereye gittiğini. Aman banane nereye giderse gitsin. Artık odama çıkıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.
💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤
Sabahın daha ilk saatlerinde kulağıma gelen telefon sesiyle gözlerimi açtım. Bu kadar erken kim arıyordu beni gerçekten çok merak ediyordum. Gözlerimi açmadan telefonu komidinin üstünden alıp kulağıma götürerek.
