Türkiyenin sayılı zenginlerinden birisi olan DEFNE ve GÜREL ailesi İflas etme eşiğine kadar gelirler. Bu büyük holdingi kurtarma görevi Defneye verilir. Fakat bir seçenek vardır. Peki ya bu seçeneği Defne kabul edecek miydi?
Bir takım zengin arkadaş...
Selam biricik okurcanlarım☺️ Öncelikle nasılsınız iyimisiniz diye bir sorayım ilkten. Yoruma yazın nasıl olduğunuz. Her türlü dertte dinlerim hiç sıkıntı değil 🤗 Şimdik bölümü geç attığım için çok özür dilerim mazur görün beni☹️ Neyse çok uzattım gari bölüme geçelim ☺️❤️
(Defnenin ağzından...)
Sabah gözlerimi telefonumun susmak bilmeyen alarmıyla açtım. Sâate baktığımda 10.02'ydi. Ve artık Borayla şirketten sorumlu olduğumuz için holdinge gitmemiz gerekiyordu. Her zaman söylüyorum şimdide söylüycem ben bu hayatı hiç bir zaman istememiştim. Ve asla böyle hayaller kurmamıştım. İstediğim sadece küçük bir veteriner kliniğimin olmasıydı böyle şirin bir yer işte. Neyse daha fazla kendimi olmayacak şeyler için ümitlendirmemeliydi. Yatağımdan kalkıp duş almak için yavaş yavaş banyoya doğru ilerlemeye başladım. Birden dün gece yaşanan her şeyin beynimde cirit atmasıyla olduğum yere saplandım.
En son salonun ortasında Borayla kavga etmiştik. Sonra ben daha fazla dayanamayıp kendimi bahçedeki koltuğa atmıştım. Ama gerisi yoktu bende. Galiba koltukta uyuya kaldığım için Bora beni odama kadar taşımıştı. Ama dün o kadar ona sert sözler söyleyip bağırmıştım. Neden uyandırmayıp odama kadar taşımıştıki beni. Nolcak işte Bora ve dengesiz halleri işte. Artık bu sabah bir karar aldım evet evet şuan aldım. Artık onun bu dengesiz hallerini daha fazla düşünüp kendimi allak bullak etmiycektim. Naparsa yapsın bu saatten sonra umrumda bile değildi.
Duşumu alıp üstüme tulumumu giydikten sonra aşağıya indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Defnenin kıyafeti.)
Salondaki yemek masasına doğru ilerlemeye başladım. Bu sefer Bora benden daha erken kalkmıştı. Masaya oturdum. Kiraz teyzenin "Günaydın Defne hanım buyrun çayınız." demesiyle bakışlarımı ona doğru çevirip gülümsedim. "Günaydın Kiraz teyze teşekkür ederim." dememle kiraz teyze mutfağa gitmişti. Koskoca salonda Borayla ikimiz kalmıştık. Aldırış etmeden güzelce kahvaltımı yapmaya başladım. Yoğun bir sessizlik vardı sanki ona başımı kaldırıp ona göz ucuyla baktım. Yine o zifiri gibi kahvesini içip telefonuyla meşguldü. Bora ve kuralları bir kahvaltı yapmamak. Birden parmağında gördüğüm alyansla kaşlarımı çattım. Düğünden beri alyansını takmayan Bora bugün alyansını takmıştı. Babamlar şirkettelerdir diye bende takmıştım ama. Onun umursamaz haliyle takmasını beklemiyordum. Cidden bu adam fazlasıyla dengesizdi.
Çayında bir yudum alıp Boraya çevirdim bakışlarımı "Odama kadar beni taşımışsın teşekkür ederim. Gerçi uyandırabilirdin kendimde giderdim."
Bakışlarını telefonundan ayırmayarak "Teşekkür etmene gerek yok kendime iyilik yaptım ben. Soğukta hasta olup başımda mızmızlanma diye. Bide senin hasta halini çekemem." Dedi. Cidden sabah sabah sabrımı zorluyordu. Derin bir nefes alıp masadan kalktım.
