YANINDAYIM

823 38 42
                                    

MÜLTİMEDYA = BURAY SEN SEVDA MISIN?

Not: Şarkıyla beraber okumanızı tavsiye ederim. Hissedin böyle bölümü. Ah ben bile ağlıycaktım bölümü yazarken. Yazarınız ota boka ağladığı için...🙃

OKURCANLARIMMMMM YİNE YENİ BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIMM. Bölümü geç yazdim biliyorum. Ama maalesef içiniz de K pop hayranı olan varsa bilir. İki haftadır ödül törenleri vardı. MelondurMAMAdır , The Facst Musicdir sahnelerini izlemekten yazamadım bir türlü. Affedin bu yazarınızı 🙏🙏🙏

Ama efsaneydi sahneler BTS GOT7 STRAY KİDS SUPER JUNİOR düştüm onlara. Neyse çok konuştum garı bölüme geçek.

İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZZ. İYİ OKUMALARR...🥰

Son olarak bu bölümü güzel yorumları ile beni mutlu eden _TheSelene_ Irmakz7 cikolatafalan itifahen ediyorum.😘

(BORANIN AĞIZNDAN)

Ertan arabamı getirdikten sonra gaza köklenerek bizim eve sürdüm. Eve yaklaştıkça içimde ki kötü his daha da şiddetini arttırıyordu sanki. Umarım hislerim beni yanıltıyordur. Eve geldiğimde arabamı hızla durdurarak indim. Kapının açık olduğunu görmemle tedirginliğim gittikçe artmıştı. Koşarak eve girdim. Mutfağın kapısına geldiğimde gördüğüm manzara karşısında kalbim parçalanmıştı adeta. Yerde baygın bir şekilde yatıyordu ve her yer kan olmuştu. Hızlıca yanına oturdum. Yüzünü avuçlarımın içine alarak.
"Defne uyan Defne." bir kaç defa sarstığımda tepkisizdi uyanmamıştı. Benimle konuşurken gözlerinin içi gülen kız şuan yüzü bembeyaz dudakları mosmor ve vücudu buz gibiydi. Sana bunu kim yapmaya cesaret etti kim.
"Defne kendine gel." Dememle yavaşca gözlerine açarak bana baktı sessizce "Gelmişsin." Dedi.
"Yanındayım korkamana gerek yok artık tamam mı." Dedim
Yorgun bir şekilde başını sallayarak tekrardan gözlerini kapattı.

Hemen kucağıma alarak arabamın arka koltuğuna yatırıp arabayı sürmeye başladım. 'Dayan Defne lütfen.' Hızlı bir şekilde en yakın hastane olan Sarpların Hastanesi'ne geldim. Defeneyi kucağıma alarak hastanenin kapısından içeri girdim.
Çaresizce "Yardım edin lütfen." Dedim.
Karşımda hızlıca gelen sedyeye Defeneyi yatırdım. Hemşireler Defnenin yarasına bakarken bir yandandan serum takılıyordu. Sarpın beni görmesiyle koşarak yanıma geldi.
"Bora oğlum noldu Defneye." Bakışlarımı Defneden çekmeyerek. "Be- Ben Bilmiyorum eve geldiğimde böyleydi. Sarp bir şey yap."

Sarp Defnenin göz bebeklerine baktıktan yarasına baktı.  Hemşirelerden biri "Sarp Hocam çok kanaması var.  Hemen ameliyata almamız lazım." Dedi.
Sarp "Tamam hastayı hemen 5 numaralı ameliyathaneye alın."
Hemşireler sedyeyi hızlı bir şekilde götürürken Sarp yanıma geldi.
"Merak etme iyi olacak Defne." Diyerek oda gözden uzaklaşmıştı.

Ameliyathanenin önüne gelerek sırtımı buz gibi duvara yasladım. İlk defa kendimi bu kadar çaresiz ve kontrolsüz hissediyordum. Körelmiş duygularım sanki bir anda parlamıştı. Uzun zamandır hiç bir kız umrumda bile olmazken şuan Defne için deli gibi endişeleniyordum. Aniden hissetmeye başladığım bu duygu yoğunluğu can sıkıcıydı. Mantığım devre dışı kalmıştı sanki. Öyleki şuan etrafımda olan

olaylara bile tepki veremiyordum. Tek odak noktam Defneydi.

ALINTI 1

"Kaslarıma hayran kalan tek kız değilsin."

SON SEÇENEKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin