Venüs'ün Afrazesi (Tamamlandı)

2.BÖLÜM

      Yeni bölümle hepinizi kucaklıyorum. Gerçi hepiniz desem de henüz bir kitlemiz oluşmadı.😂

      Umarım bu bölümü zevkle okursunuz. Hepinize kocaman sevgiler. ♡ Oy ve yorumlarınızı esirgemezseniz çok mutlu olurum.

~~~
      Günümüz

      Gözlerime vuran ışık ve yatağımda zıplayan kızım uyanma vaktimin geldiğini gösteriyordu. Sonuçta her anne gibi kızımın kalktığı saat benim de kalkma saatimi belirliyordu. Ama dünün verdiği yorgunluğu hala üstümden atamamıştım. Neyse ki bugün izinliydim. Güneş ile birlikte uzun zamandır doya doya vakit geçirememiştik. Artık vakti gelmişti.

     “Anne! Hadi bak vakit geçiyor. Tik-tak, tik-tak!”

     Güneş’in dedikleriyle yüzümde geniş bir gülümseme yer edindi. Kızımın en sevdiği şeylerden biri de babasının repliklerini taklit ediyor olmasıydı. Babasıyla ilgili anlattığım her şeyi zihninin en değerli köşesine sakladığına emindim. Güneş Tarık’ı taklit ettiğinde gerçekten de onu yanımda hissediyordum.

     "Oh be! Bir an hiç gülmeyeceksin sandım anne.” demesiyle gözlerimi şaşkınlıkla araladım ve büyük bir kahkaha attım. Sonra hafif doğrularak kızımın belinden tutarak yatağa yatırdım.

     “Babası kılıklı seni! Şimdi sana gününü gösterelim bakalım.”

     Söylediklerimle birlikte Güneş’i gıdıklamaya başlamış ve gülerek konuşmaya devam etmiştim.

     “Evet komutanım babasına aşık bir bücür hedefimizde. Şimdi onu sihirli parmaklarımla etkisiz hale getiriyorum.”

     “Anne ya! Tamam, tamam dur lütfen!”

     İkimiz de nefes nefese kalmıştık. Kendimi kızımın yanına attım ve ikimiz de bir süre nefeslerimizi düzenlemeye çalıştık. Ardından kızımın sesiyle ona döndüm.

     “Anne bugün işe gidecek misin?”

     Sorusunu gülerek yanıtladım. “Hayır annecim. Bugünü anne kız günü ilan ediyorum. Ve tahminlerime göre çok eğleneceğiz.”.

     Kızım bu duyduklarıyla hızla ayağa kalktı ve çığlık atarak yatakta zıplamaya başladı.

     “Yaşasın anne kız günü! Pamuk şekeri de yeriz değil mi anne?”

     Onu onaylar biçimde kafamı sallayınca hemen bana doğru eğildi ve yanağıma kocaman bir öpücük bıraktı.

     “Ama dışarı çıkabilmemiz için önce enerji toplamalıyız. Yani bu ne demek oluyor?”

     “Eller yıkanacak ve kahvaltı hazırlanacak!” dediği gibi hemen banyoya koşan kızımın ardından mutlulukla bakıyordum. Gözlerim duvardaki resimle kesiştiğinde ağzımdan ufak bir mırıldanma döküldü.

     “Günaydın sevgilim.”

     “Anne ellerimi yıkamama yardım eder misin?”

     Kızımın bağırışıyla hızla ayaklanmış ve onun yanına gitmiştim. Boyu henüz musluğa ulaşmıyordu. O yüzden ufak basamağı lavabonun altına koydum ve onu üstüne çıkartarak ellerini yıkamasına yardım ettim. İşini halleden kızım banyodan çıktıktan sonra ben de elime yüzüme su vurarak banyodan çıktım.

     “Evet, ben hazırım Güneş Hanım. Kahvaltı menüsünü sizin kararınıza bırakıyorum.”

     Kızım oyunuma gülümseyerek karşılık verdi.