One Shots Anthology

Philophobia: Finale

𝐏𝐇𝐈𝐋𝐎𝐏𝐇𝐎𝐁𝐈𝐀: 𝐅𝐈𝐍𝐀𝐋𝐄
𝘣𝘺: 𝘡𝘢𝘯𝘥𝘳𝘢

Hindi na kami nagkibuan pa nang sabihin niya iyon. Naguguluhan ako sa sinasabi niya. Ang lalim ng mga salitang binibitawan niya. Para kaming nasa isang dagat, siya ang perlas, nasa kaila-ilaliman siya ng dagat at hindi ko masisid-sisid dahil sobrang lalim. Hindi rin niya ipinapaliwanag kaya mas lalo akong naguguluhan.

Ilang sandali pa ay naramdaman kong kinalabit niya ako, inginuso niya ang nasa kanan ko kaya sumilip ako, at nandito na pala kami sa bahay. Ganoon na ba kalalim ang iniisip ko at hindi ko napansing nandito na kami?

Tinanggal ko ang pagkakakabit ng seat belt sa akin saka lumabas. Lumabas din siya at dire-diretsong pumasok sa bahay. I'm shocked. Feel at home, eh?

I closed the gate and opened the door. At mas nagulat ako sa nadatnan ko.

I can see Archer and Jasper on the sofa. And they're sleeping together while the television is on.

I looked at Levi and he winked at me. Para baʼng sinasabi niyang tama ang hinala niya kanina at tama rin ang hinala ko. Ibig sabihin ba nito,

Tama ang hinala ko kanina?

I ignored them for a minute and went to the kitchen. Kumuha ako ng baso at ng pitsel mula sa ref at nagsalin ng tubig dito. Dire-diretso ko itong ininom dahil nanunuyot ang lalamunan ko at ramdam ko ang pagbilis ng pintig ng puso ko. I can feel it, I can feel that my phobia will attack me anytime.

Nakita kong lumalakad si Levi papunta sa direksyon ko at halos hindi na maipinta ang kaniyang mukha. Nakabusangot siya at ginugulo ang kaniyang buhok-na sa tantiya ko ay dahil sa inis. Pero bakit? Bakit naman siya maiinis?

Ibinaba ko ang baso sa mesa at sumandal nang marahan sa ref. Tahimik lang ako hanggang sa nagsalita na siya, at iyong mga sinabi niya ay naging sanhi ng pagkagulat ng sistema ko.

"Stop acting that you have a phobia, Jane." when did I act? It's really true! I've diagnosed with Philophobia since then! Bakit naman ako magsisinungaling at aaktong may sakit?

Gusto kong sabihin ang mga iyan sa kaniya pero nanatili akong walang kibo at handang pakinggan ang mga sasabihin niya.

"You don't have a fucking Philophobia, Jane. You know that. Jasper knows that! Why do you keep lying!?" he shouted. This time, I know that he's serious.

Mula sa kaniyang likod ay nakita ko ang seryosong mukha ni Archer na papalapit sa aming dalawa at kasunod niya si Jasper na nag-uunat pa.

Napatingin si Levi sa akin at nang makita niya kung saan ako nakatingin, tumalikod siya at nilingon ang dalawa.

"Am I right, Jasper? Your sister isn't sick? She doesn't have a philophobia, right?" nakita kong naguluhan si Jasper pero nang na-intindihan niya ang tanong ni Levi ay umiling ito, at doon nagsimulang tumulo ang luha ko.

I looked at Archer and his eyes were cold as ice. He crossed his arms and let out a deep sigh before he speak, "Explain, Jane." humugot ako ng isang malalim na hininga bago sabihin ang lahat sa kanila.

"Yes, Levi, you're right, wala akong phobia, wala akong sakit. It was all an act because of my traumatic experience with my first love," I paused and looked at Archer, "..and that's you, Archerandrien. We're in a relationship before, many people idolized our relationship, but it didn't last just because of my mistake." pumikit ako para maalalang muli ang mga sandaling iyon, bago magpatuloy. "I had sex with our professor to save your grades, Archer. Your grades were failing because of me! Kasi gusto mo na nakatutok ang oras mo sa akin, to the point na kinalimutan mo ang sarili mong priorities! I know it's wrong but we're graduating that time. I know that you can't make it on time, kaya ako na ang gumawa ng paraan. I talked to our professor and asked him if may iba pa bang paraan. He said yes, and that is the only way; makipag-talik ako sa kaniya. Pinag-isipan ko iyon, Archer. Pero sa huli, ginawa ko pa rin para sa 'yo. You passed, and I failed. Someone leaked that scandal, someone filmed us, and I can't focus anymore. I failed the exam, I didn't do our projects, and I repeated high school year. I repetead fourth year high school. Kaya nga nagtataka ako kung bakit nandito ka, eh naka-graduate ka na. Haha." pinahid ko ang luhang tumakas mula sa mata ko bago magpatuloy, masakit pala, masakit palang balikan ang nakaraan, 'no? Hahaha. "I have a mental disorder. I stayed inside the hospital for 2 years, I guess? And Jasper doesn't know any of that, kasi bago mamatay ang parents namin, I told them to tell Jasper na sa ibang bansa nila ako pinag-aral. Inayos ko ang sarili ko habang nasa ospital ako, nagpakatino ako, I've undergone many treatments para umayos ako. Paglabas ko, maayos ako, not until I heard your name. Teka, hindi ko pala nabanggit kung ano'ng nangyari matapos kumalat iyong video. You broke up with me in front of many students. Ipinahiya mo ako, without knowing my side. Sinabihan mo ako ng masasakit na salita; malandi ako, bayarang babae, hindi makuntento, at kung ano-ano pa. Masakit sa part ko iyon lalo na babae ako, pero pinilit kong intindihin. Humahanap ako ng tiyempo para makausap ka pero lagi kitang makikita na may iba't-ibang babae. Nababalitaan ko na lang, marami kang naka-one night stand. Masakit, sobra, tayo pa no'n eh, hindi pa ako pumapayag sa break up na iyon, nadurog ako ng sobra, dalawa tayong nagpapatakbo ng relasyong iyon, pero ikaw lang nagdedesisyon, alam mo iyong masakit? Sa isang pagkakamali ko, dinurog mo kaagad ako ng hindi pinapakinggan 'yong dahilan kung bakit ko nagawa iyong bagay na iyon. Sa isang pagkakamali ko, kinalimutan mo kung ano tayo. Akalain mo iyon, isang pagkakamali ko, nadurog mo ako tapos mas dinurog mo pa no'ng nabalitaan kong ginagawa mo ang bagay na iyon, ang sakit, hanggang ngayon, 'yong sakit, nandito pa rin, hindi nawala, hindi nabawasan, pero mas lalong nadadagdagan." ani ko bago tuluyang mapa-upo sa lapag at humagulgol. Ang sakit pa rin pala, walang salita ang makakapagsabi kung gaano kasakit iyong nararamdaman ko ngayon.

He was about to speak but I cut him off, "I'm not yet done," I wiped my tears then spoke, "When I heard your name after I went out of that hospital, bumalik lahat ng ala-ala, iyong sakit, lahat lahat bumalik. Parang lahat ng paghihirap ko para magbago ako, biglang naglaho. When I transferred here to continue my studies, doon nagsimula ang pagpapanggap ko. Sinigurado kong walang makakaalam sa background ko, kung sino ako. I kept acting that I have a phobia, pero hindi ko alam na magiging realistic, maybe because of my disorder? Nakikita ko sa imahinasyon ko ang mga gusto kong mangyari kaya nararamdaman ko lahat ng 'yon, pagpapawis, pagbilis ng pintig ng puso ko, sobrang kaba, at pagkahimatay, mga sintomas na inaatake ako ng phobia ko. It went well, you came back, you believed in those lies, but the thing na hindi ko kayo maalala? Hindi ko kayo kilala? Totoo iyon, pero biglang nagflashback lahat ng ala-ala ngayon dahil sa sinasabi ni Levi habang nasa sasakyan kami. Thanks to you, Levigray."

I saw him crying with Jasper while hearing those words from me. I know that I'm breaking, hurting, and crying too because I hurt him. Pero wala na akong paki. Tapos na, ang kailangan na lang, kalimutan nila ako at kalimutan ko rin sila hanggang maaga pa.

Tatayo sana ako nang maramdaman ko ang pagkahilo. Humawak ako sa counter bilang suporta. Akma akong aalalayan ni Levi at Archer pero hinawi ko ang mga kamay nila. Nakita ko rin na wala na si Jasper, marahil ito'y umakyat dahil sa sama ng loob at sa sobrang lungkot dahil sa nalaman niya ngayon.

I smirked, time to do my plan. The both of you need to forget me. Pasimple kong kinuha ang kutsilyong nasa likod ko, inipit ko ito sa damit ko, it should be used for self defense, but I didn't expect that I'll use this in this situation.

Huminga ako nang malalim at lumapit kay Archer. I hugged him tightly. This hug is true. I want him to comeback, but it's too late. I kissed his lips and stabbed him on his chest. I cut off his head and kicked it in front of Levi. I stabbed him multiple times until I got satisfied, maybe pwede na iyon para sa sakit at hirap na dinanas ko.

Dahan-dahan akong lumapit kay Levi, nakita ko ang takot sa kaniyang mukha. He reached out my hand and begged me, "J-Jane, you're not this, this is just a n-nightmare, please stop, d-don't kill me.. P-please.." hindi ako sumunod at lumuhod sa harapan niya.

Tinanggal ko ang pagkakasinturon at pagkakazipper ng pantalon niya. Tinanggal ko rin ang brief and reached his 'junior'. I sucked and licked it and I can hear his sobs turned into moans because of pleasure. You dumbass.

Habang nakapikit siya ay kinuha ko ang kutsilyo sa lapag at biglaang pinutol ang kaniyang ari. Rinig ang kaniyang hiyaw sa apat na sulok ng bahay pero bago pa ito tuluyang lumakas, tinakpan ko ang bibig niya, hindi pwedeng marinig ni Jasper ang kaniyang sigaw. Hindi siya pwedeng madamay dito.

Pinugutan ko rin siya ng ulo at bago ko pa ilagay ang katawan nila sa basement, nginisian ko ang kaawa-awang katawan ni Levi, "If you didn't leaked the video and filmed us, you'll be saved." I threw his body at the basement with his head then Archer's.

Naghugas ako ng kamay at tinago ang kutsilyo ko bago ngumiti sa harapan ng salamin.

That's how you end the pain, Jane.

-

EHEM FEEDBACKS EHEM EHEM.