Ebruli ~ bxb

*32*

Medya Ayşe Hatun Önal - Katakulli

Kollarımda uyurken
Bi' meleksin kıskanır şeytan
Ama sevmeye gelince
Tam bir arazi, boş kalır meydan

Al o gülleri gülleri de
Götür koy o boş bahçenin
En sıkılan yerine, işin ne?

Ver, ver beni kurtulayım
Ya kendime tam bi' huzur
Ya serserinin birine, gelse

Baştan sonu belli
Yok ki yılmaya mecalim benim
Sende bol, bol katakulli
Böyle bi' yılan daha görmedim

Baştan sonu belli
Yok ki yılmaya mecalim benim
Sende bol, bol katakulli
Böyle bi' yalancı daha görmedim

Uçtum sanırdım yerle bir
Oldum hayallerim yerle yeksan
Manzaram zor hikayeli ama
Kendime vardım, vurdum tak doksan

Al o gülleri gülleri de
Götür koy o boş bahçenin
En sıkılan yerine, İşin ne?...

Burak

Mutlu ve Erkin'e uyup anaokulundaki derslerden sonra onlarla yemek yemeye gittik ve beni evime getirdiler. Ama bara gitmek için Mutlu tarafından ısrarla davet edildiğim için hızlıca hazırlanıp ardından da salonda beni bekleyen çiftin yanına indim.

Ama çiftin hakkını yememeliydim. Benim için uğraşıyorlardı sonuçta. Aylardır aynı rutini yerine getirmekten bunaldığım da su götürmez bir gerçekti. O yüzden bu bar işi belki iyi gelir diye düşündüm.

En son olanlardan sonra sadece işe gidip gelmekti tek yaptığım yaklaşık iki haftadır. Toprak ve Erdem'in düğünü için Kanada'ya gitmekle iyi mi yoksa kötü mü yaptığımı bile bilemiyorum...

Neyseki çok kalmadan ertesi gün geri dönüp Bulut'un ben yokmuşum gibi davranmasına maruz kalmam gerekmemişti. Yine de birkaç kez bana bakarken yakalamıştım onu ama her neyse.

Her şeye rağmen iyi ki gitmişim oraya. Sonuçta hem arkadaşlarımın düğünüydü hem de yeni kişilerle tanışmıştım. Mark ve oğlu Justin. Asıl Justin'in isim önerisinin ortaya nasıl çıktığını öğrenmem daha da duygusallaştırmıştı beni.

Erkin'in seslenmesiyle daldığım düşüncelerden sıyrılıp ayağa kalkarak Mutlu ve Erkin'le birlikte evimden çıktım. En azından onlar mutluydu ya bu bile mutlu ediyordu beni. Aynı şekilde Yalçın ve sevgilisi Hazar da.

Yaklaşık on beş dakika süren araba yolculuğumuzun ardından  Erkin arabayı park etti ve hep birlikte arabadan indik.

Mutlu ve Erkin önümden  ilerlerken bende arkalarından yürümeye  devam ediyordum.  Erkin, barın kapısındaki badigarda selam verdikten sonra içeriye geçtik. Daha önce bara geldiğim zamanlar sayılı olsa da kapıda bekleyen sıranın, kimsenin olmaması dikkatimi çekti, yine de ses etmeden ilerlemeye devam ettim.

.
.
.

Grey Bar sahiden güzeldi. Duvarlar, etraftaki ışıklar, ... hepsi iyidi. Boğucu bir havası da yoktu. En güzeli de kendi kısmımızda oturuyor olmamızdı. Kutu kutu olan kısımların ön kısmı tamamen açık olsa da kalan üç tarafı kapalıydı, bu benim için iyiydi.

Mutlu ve Erkin - her ne kadar sorun olmadığını söylesem de - bana söyleyip içki almaya geçtiler ve dans etmeye. Başımı beklemeye gelmemişlerdi bara, tabi ki eğleneceklerdi.

Geçen birkaç dakikanın ardından bizim kısma gelen ve elinde içki olan kişiyle yutkundum, biraz... Biraz endişelenmiştim.

Gelen genç çocuk beklemeden 'Bunu tam karşıdaki beyfendi gönderdi, alkolsüz olduğunu da belirtmemi istedi. Afiyet olsun.' diyerek kadehi ortadaki masaya bırakıp daha ben istemediğimi söyleyemeden gitti.