Hindi ko alam kung paano akong nakatulog kagabi kahit na ang bigat bigat ng dibdib ko. I texted Chandler na hindi kami nakauwi ni Vrai kagabi dala na rin ng pagod, sinabi ko rin na mag papasundo na kami. Okay na ang isang gabi rito.
Tinitigan ko si Vrai at hinawi ang buhok nya. I smiled and kissed his forehead bago ako nag ayos ng sarili. Pagkatapos ko ay sya rin ang pag gising ni Vrai.
"Good morning little, Vrai," nakangiting bati ko habang pinag mamasdan sya.
"Morning Mama," mahina nyang sagot. He rubbed his eyes and yawned.
"Come here," masuyong tawag ko. Naupo ako at umupo sya sakin. Huminga muna ako ng malalim at niyakap sya ng mahigpit. "Do you want to know who's your Dad?"
Bumaling sya sakin nang nag tataka. "The real one?" he asked, I nodded and saw how his mood suddenly changed. "I want Mama! Lemme see him please?"
His eyes are longing. I'm sorry anak, pati ikaw ay naiipit sa mga nangyayari. Tumango ako sa kanya at niyakap nya ko ng mahigpit. I wiped my tears nang may narinig akong mga katok sa pinto. Bumitaw si Vrai at ibinaba ko sya sa kama. I slowly opened my door at nagulat ako ng may biglang yumakap sa akin. Mabuti na lang at hindi kami natumba.
Gosh! I d-don't know what to say.
"I missed you so damn much, Eli! How dare you to leave me without a word? How dare you to forget me? You're the only friend that I have tapos ay iniwan mo pa ako!" umiiyak na sambit nya. D-Deffi. She's crying very hard at hindi ko namalayan na umiiyak na rin ako kasabay nya. "S-Siguro ay masaya ka na dahil may kapatid ka na. Hindi mo manlang naisip na mag isa ako! Wala akong kaibigan, wala akong kapatid!"
"I-I'm sorry Deffi. Please f-forgive me," pakiusap ko. Walang tigil ang agos ng luha ko habang nakayakap sa kanya.
"Madaya ka. Sinamahan kita sa lahat pero iniwan mo rin ako," she said between her sobs.
Umiling ako habang hinahagod ang likod nya. "D-Deffi, I-I'm sorry"
+
Ilang minuto syang umiyak sa balikat ko habang wala akong magawa kundi humingi ng tawad. Akala ko noon, mag isa na lang ako. Nasaktan ako pero hindi ko alam na mas marami pala akong nasaktan.
Hanggang sa tuluyan na syang tumahan at bumitaw sa yakap ko. Ang laki nang nag bago sa kanya, she became more beautiful kahit na kakagaling nya lang sa pag iyak.
"I'm sorry kung n-naging emotional ako masyado. It's just that, I missed you and I can't control my emotions this past few days," sambit nya habang nakangiting pinupunasan ang mga luha nya.
Wait, what? I raised my eyebrow and looked at her intently. "What do you mean?"
She took a deep breath at ngumiti sakin. "I'm pregnant"
What? Oh my gosh! I can't believe this, I mean— ganito pala ang naging pakiramdam nya noon.
"Hey, aren't you happy for me? Eli naman!" she pouted.
"I'm happy of course. N-Nagulat lang ako," di makapaniwalang sambit ko.
Niyakap nya kong muli at bumulong sakin. "Nagpa buntis na rin ako para di nag kakalayo ang edad ng mga anak natin, Eli"
Halos masamid ako sa sinabi nya kaya agad akong bumitaw sa yakap nya. Same old Deffi!
She just laughed at my reaction. "By the way, where's your—" sumulip sya ng bahagya at tinanaw ang anak ko. "Oh, there you are! Aw, such a handsome boy"
I glanced at my son's face too and he's just looking at me na litong-lito na.
"Hello there little Cleo. How many girlfriends do you have?"
My eyes widened and yelled at her. "DEFFI!"
Shit. Little Cleo? And what, girlfriends? Her goddamn mouth! Tumawa si Deffi bago lumapit at niyakap ang walang ka alam-alam na batang si Vrai.
"What's wrong about having a girlfriend? Gwapo ang anak mo kaya sigurado akong marami itong paiiyakin," she said while pinching my son's cheeks.
Oh my ghad! I don't know what to say. "Deffi, for Pete's sake. He's just five!"
She chuckled and shrugged. "Oh well, mabuti na iyong mas maaga para naman makaipon sya ng maraming babae"
Napailing na lang ako at kinuha si Vrai sa kanya. I carried my son habang tawang-tawa pa rin si Deffi.
"What's his name? Dapat ay maganda yan"
"He's Vrai. Premiere Vrai Rios," tugon ko.
She looked shocked and furrowed her eyebrow. "Rios? Who's that Rios? Gosh Eli, what's this?"
I rolled my eyes and chuckled. Hindi nya nga pala alam. "That was my surname"
"Talaga? Nice surname, huh. Tunog banyaga. Pero wait, bakit hindi Del Prado? Ayos lang ito kay Cleo?" she asked and raised his eyebrow.
I shook my head and looked ay my son. "He doesn't know"
"What?! Akala ko ay sinabi mo na kaya nandito kayo ngayon," gulat na tanong nya.
"Hindi ko alam kung paano ko sisimulan, ang a-alam nya ay ikinasal na ako sa iba at nag ka anak kami," naiilang na sagot.
Napatayo sya at napakamot sa ulo at umismid. "Ang hina naman ng utak ng pulis na yun! Hindi nya ba alam na may nangyari sa inyo 5 years ago?"
I shook my head. I'm thankful dahil hindi naiintindihan ni Vrai ang mga pinag uusapan namin. "Hindi nya naman alam na may n-nabuo"
"Kahit pa! Cleo needs to know about this!" she nagged ang rolled her eyes once again. Natahimik ako at nag isip. Yun na nga ang plano ko, hindi ko lang alam kung paano.
"Know about what?"
Para akong na-estatwa sa narinig ko. Maging si Deffi ay natigilan rin nang marinig namin ang boses ni Cleo.
"Uncle!" sigaw ni Vrai nang makita nya si Cleo. Para akong kinapos sa pag hinga. Idagdag pang buhat ko si Vrai na hindi manlang pinansin ni Cleo. Lumingon ako and I saw his eyes are burning and his jaw clenched.
"E-Eli, akin na muna si Vrai. I t-think kailangan nyo mag usap," bulong ni Deffi at kinuha si Vrai, sumama ito at nag lakad pa-labas. Sinara nya ang pinto ng dahan-dahan. Great, hindi ko nga pala naisara ang pinto kanina k-kaya narinig nya kami. Now. It's between me and Cleo.
"Tell me what really happened five years ago," baritonong tanong nya habang galit na nakatitig sakin.
BINABASA MO ANG
Life After Lies
RomanceCOMPLETED // UNEDITED "Telling lies to protect someone you love will only destroy them in the end." Sa dagat ng kasinungalingan, magagawa mo pa kayang maka ahon? O mag papadala ka na lamang sa hampas ng alon? Paano kung mawala sayo ang nakasanayan...
