Life After Lies

SIXTEEN: SIMON

Hinila ko sya sa isang bakanteng classroom at sinara iyon para makausap sya privately.

"I'm not accusing you, okay?" I whispered and smiled.

He raised his eyebrow and protruded his lips. "If you're thinking about me and Noimie, nag usap lang kami kanina to clear things out"

"It's okay, you don't have to explain it to me," I assured. After all, we're just f-friends lang naman.

His both hands held my cheeks para mapirmi ang tingin ko sa kanya. Sa gulat ay napalunok na lang ako at agad na napatango.

"Y-You don't have to w-worry about me, Cleo. I'm fine with this, we're friends," I said and laugh a bit to lighten the atmosphere.

"No, Eli. Being just a friend with you will never be fine with me," he replied huskily.

"W-What do you mean?" kinakabahan kong tanong habang nanatiling magkalapit ang mga mukha namin.

"Bihira lang ako pag bigyan sa mga hiling ko kaya lulubusin ko na," he paused and licked his lower lips bago nag salita ulit. "Wala akong kayang ibigay kagaya ng iba, Eli. Pero kakapalan ko na yung mukha ko. Please, let me prove my self to you"

Wala akong masabi. His words were pure. C-Cleo, I don't need anything. I hugged him tightly at halata sa kanya ang pagkakagulat.

"Bakit ngayon ka lang, Cleo?" tanong ko habang mahigpit pa rin n nakayakap sa kanya.

"You don't know how hard it is to confess. Kung sa ibang babae ay madali lang pero dahil ikaw si Eli, ang hirap. Masyado kang mataas, ang hirap mong abutin," sagot nya habang namamaos ang boses.

Di ko akalain na ganon ang naramdaman nya noon. Hindi ko alam na may nasasaktan pala ako ng patago.

Bumitaw ako sa pagkakayakap at tumingin sa kanya. "Sorry for letting you felt that way. H-Hindi ko alam"

"It's okay. Papatunayan ko pa rin ang sarili ko sayo. Hintayin mo at ibibigay ko sayo ang buhay na gusto mo. Kakayanin ko lahat as long as I'm with you. Elianna Franceska Del Prado, I'll do everything to deserve you," desididong sagot nya habang nakatitig sa mga mata ko.

Napa awang ang bibig ko sa sinabi nya at para bang wala akong ibang marinig kundi ang boses nya, kasabay ng mabilis na tibok ng puso ko. I'm speechless.

Ilang minuto kaming natahimik hanggang sa mag salita sya at bahagyang dumistansya at tumalikod sakin.

"Bukas naman ang air-con, bakit ang init pa rin," bulong nya habang nag lakad-lakad.

Napakurap ako at naupo sa bakanteng upuan. Ngayon ko lang na realize na kami nga lang pa lang dalawa dito. Nakaramdam ako ng hiya kaya iniba ko kaagad ang usapan.

"S-So, lalaro ka pala sa inter-high. Marami ka na namang maa-attract nyan," I chuckled play my fingers.

"I don't care. I will only care if it's you," sagot nya habang nakatalikod pa rin at nakatapat sa air-con. T-Talaga bang maiinit?

"Mag lalaro rin sana ako, kung makakapasok sa tryout"

Nilingon nya ko at ngumisi. "I'm sure makakapasok ka. Sinong tatanggi sa MVP?"

Oh well, sinabi mo pa. That's great, hindi sinungaling. Medyo undecided pa nga ako, ayoko talaga sanang sumali pero wala namang masama kung susubukan ko ulit.