Open Skies Academy (Done✅)

Chapter 60: One on One

●RAIVE POV:

"Damn it." Mura ko at ginulo ang buhok ko.

Hindi ko alam kung ano ang nararamdam ko ngayon dahil nawala si Sloane, hindi pa naman nakakaabot ng isang segundo ang palingon ko kay Kian ay biglang nawala kaagad ito. Hindi ako nagkakamali sa hinala ko na siya iyon dahil sobrang bilis ng tibok ng puso ko ng makita ko siya tumatawa at ang mga singsing na ibinigay ko sa kanya ay suot suot niya.

Alam kong hindi pagmimilikmata iyon dahil ang pustora niya ay pareng pareho sa babaeng mahal na mahal ko. Totoo iyon dahil ng makita niya ako ay kitang kita kong natigilan rin ito, kaya alam kong siya iyon. Damn it, she's right.

Lagi niyang sinasabi tuwing napapa-away siya na mas mabilis pa siya sa hangin kung kumilos at napatunayan niya nga ito kanina. Pinagsisihan kong lumingon pa ako!

"Anong problema mo? Nakita mo ba ang multo ni Sopphora?" Natatawang tanong niya ng makalapit sa akin.

Sinamaan ko ito ng tinggin at tumigil ito sa pagtawa at tumikhim at umiwas ng tingin sa akin. Tinignan ko ulit ang pwesto kanina kung saan nakatayo si Sloane at wala na nga siya doon, hinarap ko si Kian na nakangisi na ngayon habang nakatingin sa akin.

Inilabas ko ang dagger ko at itinutok ito sa kanya kaya itinaas niya ang dalawang kamay niya bilang pagsuko at sumeryuso na kaagad ang mukha niya.

"Ano na ang sasabihin mo?" I asked.

Panay parin ang tingin ko sa pwesto ni Sloane kung saan siya nakatayo kanina, damn it.

"He said he don't know. Pero sa tingin ko pinaglalaroan tayo ng girlfriend mo."

"What the fuck. What are you talking about?" Galit na tanong ko.

"Just like us. Alas mo ako at sa tingin ko may alas rin siya na pwede niyang gamitin pag nagkagipitan na sa huli. Your girlfriend is good at planning and hiding a secrets." Aniya.

Tumango tango ako dahil sa sinabi niya. Kahit magkarelasyon na kaming dalawa ay hindi ko siya pinapakialaman sa ginagawa niya dahil iyon ang unang hiling niya na wag siyang papakialaman at wag akong mahihimasok sa gulo niya.

Dati pa man ay halata na sa kanya na marami siyang tinatagong sekreto pero hindi na ako nagtanong dahil alam kong ayaw niya iyon, I dont want to ruin her mood.

Boys will never win a fight against girls.

"What else?" I asked

"Protecting your girl, huh?" Tawang tanong niya kaya sinamaan ko ulit ito ng tingin. "Boss is hiding a secret from us. I know he know what is the  meaning of this fucking piece of paper."

Ipinakita niya kaagad ang papel na hawak niya kung saan iyon ang nakita ko kaninang umaga. Isa pa si Daddy, siya ang nagpapasok sa amin dito pero nagtatago ng sekreto.

That's the number one rule. Hiding our true identity and personality to keep us safe from others. Hindi na ako magtataka na halos lahat ng estudyante at guro dito ay may tinatago sa sarili nila para sa huli pagdating ng gipitan ay hindi sila madadamay.

I can't blame Sloane for hiding her true identity. Siya ang kilala kong tao na maingat palagi sa kanyang sinasabi at ginagawa, pinag-iisipan lahat ng sasabihin. Iwinawakli niya palagi ang usapan namin pag tungkol na sa pamilya niya.

"How about Sopphora?" Tanong ko sa kanya.

"Damn. You saw the ghost of Sopphora?" Tanong niya.

"No. Pero sa tingin ko ay buhay siya, hindi namamatay ang isang tao sa maling hinala. Walang patunay dati na namatay nga ito, walang may nakitang bangkay."