VURGUN (TAMAMLANDI) DÜZENLENECEKTİR

12.BÖLÜM :NORA🦋

Merhaba yine heyecanlı maceralı bir bölümle karşınızdayım iyi okumalar dilerim 🦋

Medya :Nora

Damien dan..

"Nora!!"

Yumruklarımı sıkıp öfke dolu gözlerle ona bakarak "Burada ne işin var?" diye sordum. kahretsin beni nasıl bulmuştu. İzimi kaybettirdiğime emin olmuştum halbuki. Lanet olsun burada da çıkmıştı karşıma. Hala akıllanmamıştı. Onunla gelmeyeceğimi bildiği halde hala vazgeçmek bilmiyordu.

Dişlerini gösterip keskin bakışlarıyla süzdü beni. Yeşil gözleri koyu kırmızı irise boyanmış eski halinden eser kalmamıştı. Hırlamalı bir sesle yakınıma yaklaştı. Tehlikeliydi, yırtıcıydı. Ama ben ondan daha tehlikeliydim.

"Kimse sahibinden kaçamaz Damien."

Ah yine başlıyoruz? Nora nın şu sahiplenme kelimesinden nefret ediyordum. çok önceden vampir olmadan önce tanıdığım bir arkadaşımdı. Başta iyi biri olduğunu düşünmüştüm, daha doğrusu insan olduğunu.. Ancak gerçek hiçte öyle değildi. Av olarak beni seçtiğini anlamam uzun sürmüştü. Nerden bilebilirdim ki, karşımda canavar kılığına bürünmüş bir yaratık olduğunu. Kan içip susuzluğunu dindirmek için yanıp tutuştuğunu..

Bana olan duygularını söyleyip kendine bağlamaya çalışacaktı ama ben bu hislerden anlamadığım için onu nazikçe reddetmiştim.

Bozguna uğramış olmanın hırsını yaşarken oracıkta bırakıp evime dönmeye çalışırken geçirdiğim kaza hayatımın dönüm noktası olmuştu. Kaza yaptığım gün beni hastaneye o getirmişti. Daha o zamanlar vampir olduğunu bilmiyordum. Beni ısıran ve bu iğrenç dünya hayatına hapseden Oydu.

"Seni görmekten bıktım usandım artık! Bak Nora lütfen çık git hayatımdan! Senin beni merak etmeni istemiyorum!" diye sert tonunda sözlerimi sıralarken, donuk ifadesiz haliyle beni izlemeye devam etti. Umrumda değildi.

"Neden benden bu kadar nefret ediyorsun Damien! Böyle uzak durdukça kahroluyorum görmüyor musun?" diye sızlandı. Beni bu durumlara sokup bir canavara dönüştürmeseydi, belki herşey çok farklı olacaktı.

"Defol git buradan Hayatımdan çık!!" diyerek kapıdan uçup uçurumun olduğu yere kadar koştum. Ondan uzak olmak için herşey yapardım. Çünkü ondan gerçekten nefret ediyordum. Josefina için bir tehdit sayılırdı, şimdilik.. Umarım onu tanımıyordur. Yoksa düşünmek bile istemiyorum. Gerilmiştim. Nora nın duracağı yoktu. Benim için büyük bir tehditti. Dağın yamacına kadar gelmiştim.

Aynı şekilde o da arkamdan geldi, yüzümü sertçe ona çevirdim. Çevirmemle dibimde bitmesi bir olmuştu. Şu an çok yakınımdaydı.

"Lütfen beni dinle! Böyle uzak durma nolur!" diye yanaklarımı tutup gözlerimin içine bakmaya zorladı.

Hırsla kolundan tutup uçuruma doğru yuvarladım. Anlamsızca bakındım, sonradan sinirle yüzüm gevşedi. Tam arkamda bitip hızlıca yüzünü bana dönmüştü.

" Damien lütfen! yapma bunu, Lütfen sırt çevirme benden Anlamıyor musun ben -

" Yeter artık anlamıyor musun! Seni hayatımda istemiyorum..! Sen benim hiçbir şeyimsin Nora. Bir daha Sakın karşıma çıkma. " deyip dağ evime kadar uçtum.

İçime kötü bir his doğmuştu. Nora ın duracağı yoktu. Josefina yı biliyorsa muhakkak onu öldürmek için geri dönecekti. Onu nasıl koruyacaktım. Ne yapmalıydım? Vazgeçmeli miydim? Ona birşey olmasına izin veremezdim. Deli gibi sevsemde, Benim yüzümden tehlikeye girmesine müsaade etmeyecektim.