VURGUN (TAMAMLANDI) DÜZENLENECEKTİR

6.BÖLÜM :TANIŞMA 🦋

Herkese Merhaba sevgili okurlarım yeni bir bölümle karşınızdayım iyi okumalar dilerim lütfen oy ve yorumlarınızı yazın..

Tanışma❤️

Los angeles'ta kaldığım sürenin sonuna gelince Kaliforniya ya doğru arabamı sürmeye başladım Çok güzel zaman geçirdiğimi itiraf edebilirim ama bir diğer yandan ailemle bütün sene boyunca olmamak onlara olan özlemimi daha da bi artıracaktı.. Gerçekten kafam dağılsın diye gitmiştim. Adrianı unutmak ve biraz da özgürlüğümün tadını çıkarmak için.. 

Hiç değilse okulda onun yokluğunu aratmayan harika dostlarım vardı. Antuan ve Jessica. Her an her saat beraberdik. Hiç ayrılmazdık o derece. Okulda en samimi bulduğum insanlar onlardı. Ve ben böylesine bir arkadaş grubuna sahip olduğum için çok şanslıyım. okulun önüne geldiğimde ikisinin de hararetli bir şekilde konuştuklarını gördüm. yine ne dedikodular vardı kim bilir? Arabamı park ettikten sonra yanlarına doğru yürümeye başladım Okulun en gözde en güzel ve de en gıcık (tabi benim tabirimle) kızı Lara'ın bana alaycı bir şekilde baktığını farkettim. Benimle bu aralar çok uğraşıyordu. Anlaşılan Adrian ın yokluğunda benimle daha çok uğraşacaktı..

Bakışlarını takmadan dostlarımın yanına vardım. "Selamm" diyerek teker teker sarıldım. Jessica yüzüne geniş gülümsemesini takınarak sımsıkı sarıldı bana. "Josefina İyiki geldin canım vallahi patlamak üzereydim. Bu arada olanları duyunca çok üzüldüm. Adrian ölmüş " diyerek çaresizce dudaklarını sıktı. Sessiz kaldım, her ne kadar onunla iyi bir ilişkim olmasa da ölümü beni üzmüştü. "Evet. Maalesef onu kaybettim" dedim.  Jessica üzgün bir halde beni kollarıyla sardı. Antuan da elini omzuma koyup beni teskin etti. "Kanka biz buradayız merak etme. Hep beraber bunların üstesinden geliriz. Güven bana "diye söylendi. Gülümseyerek başımı salladım.

Canım arkadaşlarım.. İyiki vardılar.

"Kanka özlettin kendini!  Kaliforniya yaramadı galiba" diye konuştu Antuan. Başımı salladım. Zor günlerimdeydim.  Jessica elimden tutup sınıfa doğru götürdü. "Sana göstermemiz gereken bir şey var!" dedi. Antuan da hıhım diyerek onayladı. Merak etmiştim. Ne olabilirdi ki? Sınıfa geldiğimizde karşımda Adrian ın kocaman resmi ve yanında ona özel olarak hazırlanmış mumları ve hediyeleri görünce   şaşkınlıkla baktım.  Bu kadar özlenmiş miydi? Ya da değerli miydi? En son yaşadıklarımızdan sonra benim için artık neyi ifade ettiğini umursamıyordum. "Adrian için anma töreni yaptılar! Bu okulun bir öğrencisi olduğu için kendisi her ne kadar kıymet bilmesede sonuçta, o da bir insan.." dedi Jessica. Söylediklerine başımı salladım. Öyle. Gidip bir mum yaktım ve ona bakıp tam dilek dileyecekken, sınıfımızın fırlama çocuğu noah karşımda belirdi.

" Josefina! "diye nefes nefese söylendi. Şaşkınlıkla başımı salladım. Noah beni dilek anma esnasında neden durdurmuştu? " Ne var ne oldu?" Telefonunu çıkarıp" Üzgünüm çok üzgünüm! Sana önceden göstermeliydim biliyorum ama.. "diyerek sessizleşti.

Anlamsızca başımı sallayarak telefonundan gösterdiği bir videoya baktım. Video yu izlediğim an gözlerim şaşkınlıkla açıldı. Öfkeden deliye dönmüştüm. Adrian ve lara.? Video da ikisininde lavaboratuvar sınıfında öpüştüklerini gösteriyordu. Adi pislik herif! Beni aldatıyor muydu? Sinirden gözlerim seğirdi. Sert bir soluk çekip gözlerimi araladım. Noah bana bakıp "Sana söyleyecektim ama Adrian sana söyleyeceğim takdirde beni öldürecekti. Tehdit edildim anlayacağın. " dedi. Telefona öylece takılı kaldım. Gerçekten iğreniyordum ondan. Pislik herif! Beni aldatıyormuş meğer! Bu ilişki içerisinde çıktığımız andan itibaren bunu yapmıştı demek?

Gözlerimi sinirle kısıp resmine baktım. Yüzünü bile görmek bile istemiyordum. Jessica oha!! deyip noah' ın telefonundaki diğer videolarına baktı. Hepsine aynı tepkiyi gösterip sinirle "yürü git lan "diye söylendi." Sonunda gösterebildim. Ne mutlu bana! "deyip kahkahalarla oradan ayrıldı.  Hala sinirden duramıyordum. Sınıfta herkes benim ne yapacağımı merak ediyordu.

Sakince gülümseyerek elime bir mum aldım. Mumu yaktıktan sonra boğazımı temizleyip şöyle konuştum.

CEHENNEMDE ÇÜRÜRSÜN UMARIM ADRİAN CAMPELL!! ÇÜNKÜ BENİM İÇİN SEN SONSUZA KADAR ÖLDÜN!!

Yerinde bir söz söylediğim için herkes alkışlarla bana dönüp sıralarına oturdu. Lara sınıfa geldiğinde ona sinirle baktım, umursamadan yerime geçip oturdum. Jessica yanıma gelip beni teselli etmeye çalıştı. Maalesef bu konuda pek başarılı olamadı. Pişmanlık ve hayal kırıklığı ile karşı karşıya kalmıştım. yaşadıklarım çok ağır gelmişti. Heleki ihanet! Bu zamana kadar ilişkimize sadık kalmadığını sanmıştım. Ama gerçek aslında hiçte öyle değilmiş! Onun için neleri kaybettim, farkında değilmişim. i Gurursuz Piç! hatta şerefsiz! Ne desem boştu. Bu saatten sonra benim için tamamen bitmişti.

DERS ÇIKIŞI..

Kafamı dağıtmak için Jessica ile alışveriş yapacaktım. Alışveriş ten nefret ederdim ama buna ihtiyacım vardı. O videoyu izledikten sonra kendimi bir aptal gibi hissediyordum. Herkes biliyordu. Tüm okul, o yüzden bana dik dik bakıp kendi aralarında konuşuyorlardı. Lanet olsun diye bağırmıştım. Jessica bana bakıp Kanka bi sakin ol! Senin bir suçun yok! Lütfen unut artık! Dedi. Söyledikleri beni yatıştırmaya yetmiyordu. Unutmak mı? Nasıl mümkün olsun istiyorum bilemezsin? Dedim.  Jessica içtenlikle gülümseyip "Bu hayatta kimse için üzülmeye değmez! Kendini mutlu edecek seni bu dünyada sonsuza kadar sevebilecek birini muhakkak bulacaksın. Madem seni aldattı sende hayatına yeni birini al. Herşey yoluna girecek eminim." deyip sıkıca sarıldı bana. Bu okulda kim benimle çıkabilirdi?

Yarım saat sonra alışverişten dönüp eve doğru gitmeye başladım. Bayağı olmuştu Jessica ile ayrılalı. O an aklıma dank etti. Bugünkü derste tuttuğum notlarımın okulda unuttuğumu farkettim. Kahretsin! Zamana bak ya. Hava kararmaya yakındı. Arabamı okula doğru çevirip gitmeye koyuldum. Sonunda gelmiştim. Hızlıca arabadan inip bizim sınıfa doğru koştum. Temizlik görevlisi bana dik dik baktı. Zaten aldatılan biri olarak bu okulda tarihe geçmiştim. Aptallığın dibine vurdum daha ne olsun?

Sınıfa gelince nefes nefese kalmıştım. Notlarım sıranın üzerindeydi. Çok şükür tanrım.. Çantama koyup gitmeye başlamıştım ki, pencerenin önünde dışarıya bakan birisini farkettim. Sanırım geldiğimi görmemişti. Allah Allah kimdi bu? Ona doğru geldiğimde
İçimde değişik hisler kabarmıştı kalbim öylesine hızlı atıyordu ki? Resmen yerinden çıkacaktı. Neden böyle hissetmiştim ki? Gerçekten anlayamıyordum. Ona iyice yaklaşıp usulca "Merhaba" dedim. Bana bakmadı. Kıpırdamıyor öylece dışarıya bakıyordu. Bir süre onu izledim. sonradan yeniden konuşmaya başladım. "Ben Josefina Steal? Bu okulda okuyorum. Senin adın ne?" diyerek boğazımı temizledim. Kalbim hala deli gibi çarpıyordu. Bir süre sonra gözlerini bana doğru çevirip sinirle bakmaya başlayınca yüzüm yavaş yavaş gevşemeye başladı. Yutkundum,  tir tir titremeye başladım.  Tanrım çok yakışıklıydı?  Nefesim kesiliyordu, tuhaf hissetmeye başlamıştım. Keskin gözleriyle beni süzerken, içten içe öldüğümü düşündüm. Neler oluyordu bana böyle? Daha önce hiç böyle birini görmemiştim. Ya da görmüş müydüm? Anlayamıyordum.

Hiçbir şey demeden oradan hızlıca uzaklaşmaya çalıştım. Tüylerim diken diken olmuştu. Elimden geldiğince uzaklaşmaya başladım. biraz daha kalsam kesin Adrian ın yanına uçardım. Hayır şimdi ölmek için iyi bir zaman değildi? Arabama binip pencereden baktım. Hala bakıyordu!

Akşam olunca yatağıma uzandım. bugünkü olanları düşününce yüzümü buruşturdum. Berbat bir gün geçirmiştim. Adrian ın bana olan ihanetini duymayan kalmamıştı. Pislik herif! Ondan nefret ediyordum. İyiki geberdi.

Onun dışında o gizemli çocukta beni düşündürmüştü. Öte yandan etkilemişti de. Kimdi acaba? Yanında kendimi çok tuhaf hissetmiştim. Böyle düşününce uyuya kalmıştım. rüyamda o gizemli çocuğun yüzünü görüyordum. Yüzü o kadar yakınımdaydı ki, nefesini bile hissedebiliyordum. Yutkundum ve aniden gözlerimi açtım. Bana buz gibi bir sesle  Damien Scott dedi. Kaşlarımı kaldırdım.

"Tanıştığıma memnun oldum. Josefina"

Umarim beğenirsiniz lütfen oy ve yorumlarınızı yazın güzel insanlar ❤️