VURGUN (TAMAMLANDI) DÜZENLENECEKTİR

16.BÖLÜM :AİLE İLE TANIŞMA 🦋

Yeni bölümle karşınızdayım iyi okumalar dilerim lütfen oy ve yorumlarınızı yazın güzel okurcanlarımmm ♥️😘

Medya ;Ryan Watkins
~~
Bir haftalığına aileme gidecek olmama çok seviniyordum. Sonunda sınavlarım bitmişti. Onun mutluluğu daha bir güzel di. Ve en güzeli de geçemeyecek kadar zor olan sınavlarımdan geçmiş olmamdı...

Aileme bunun haberini vereceğim için çok mutluydum. Ve tabi Damien. Onu ailemle tanıştırmak için de ayrı bir heyecanlıydım. Bakalım ne tepki vereceklerdi?

"Gidiyor muyuz?" dedi arkama tüneyip yanaklarımda son bularak. Buz gibi nefesi yanaklarımı
okşarken titremeye başlamıştım. Gözlerimi kapayıp nefesiyle oyalandım. Bana soğuk gelsede içimi erittiğini duyumsuyordum...

Başım dönüyor sersemliyordum, Aşkıyla adeta kayboluyordum.

"Eee heyecanlı mısın?" diyerek geri çekildim.

Kor kırmızısı rengindeki gözlerine bakarak nefesimi tuttum.
Yüzüme en sevdiğim gülümsemesini açığa çıkarıp "Üzgünüm ama heyecanlı değilim. " dedi.

Hımm... 

Ona hayretle bakınca yüzünü anında gevşetip beni tekrar buz gibi kollarına alıp

"Heyy! heyecanlı değilim. Çok heyecanlıyım..." dedi. Şaşkınlıkla baktım ardından kahkahalarla gülmeye başladım. Damien ın bu heyecanlı hali beni çok etkilemişti. O sessiz gizemli çocuğun zamanla deli dolu birine dönüşmüştü. Bu hali beni çok mutlu ediyordu. Ailemle tanışmasını çok istiyordum ve umarım ailem bir sorun çıkarmaz. Özellikle de Babam.

"Baban sert biri sanırım. Öyle hissediyorum sanki." dedi. yüzüme tatlı bir tebessümle bakıp saçlarımı okşadı. Dudaklarımı sıkıp başımla onayladım. Babamdan söz edince gerilmiştim. Kesinlikle sert biriydi. Heleki yeniden sevgili yaptığımı öğrendiğinde tepkisi ne yapacak çok merak ediyordum. Özellikle de vampir bir sevgili...

🦋

Yolculuk boyunca Damien a ailemden bahsedip durdum. Ah bir de Ryan. Küçükken beraber neler yaptığımızı, nasıl bir dostluğa sahip olduğumu, çılgınlıklarmızı anlatıp durdum. Ryan dan bahsedince Damien ın yüzü öfkeyle kısılıyordu. Ondan hoşlanmadığı çok açıktı.
Bana ondan bahsetme deyip uyarıcı bir tonda konuştu. Konusu girince tersleniyordu. Hınzırca gülümsedim. Beni ondan kıskanıyordu anlaşılan?

Güldüğümü görünce kaşlarını çattı.
"Hey neye gülüyorsun? " diye söylendi.

Dudaklarımı keyifle yukarı kıvırıp başımı salladım. "Yok bir şey! Aklıma komik bir şey geldi de?"

Gözlerini kısıp anlamsızca baktı. "Neymiş komik olan acaba? " diye sordu.

Gülmeye devam ediyordum. En sonunda ciddi bakışlarından yüzümü gevşetip şöyle konuştum.

"Bir zamanlar bir vampir varmış. Bir insana gönlünü kaptırmış... Kızın en yakın arkadaşını hiç sevmezmiş, Kızı çok kıskanırmış... "

Damien tıslayarak yüzünü çevirdi ardından " Sakın kıskanç vampirinin ben olduğumu söyleme. " dedi. Kendimi tutamayıp kahkahalarla gülmeye başladım. Bana sinsice baktı. Tam da onu anlatıyordum. Arabayı durdurup yüzüme baktı.

"Sanırım mola vermeliyiz." dedi. Gülmeyi yarıda kesip dudaklarımı sıktım. Fazlasıyla yol kat etmiştik. Evime çok yakındık, arabayı durdurduğum sırada Damien bana doğru iyice yaklaşmıştı. Yüzümü ellerinin arasına alıp dudaklarıma kapandı. Gözümü kapayıp bu anın tadını çıkarmaya çalıştım. Kesinlikle tüylerim diken diken olmuş, nefesim kesilmişti. Belki de onu böylesine çıldırtmamalıydım.

Öpüşmemiz devam ederken, bir anda araba camına sertçe birinin vurmasıyla irkildim. Başımızı çevirdiğimizde gözlerimi kocaman açtım.

"Ryan!" diye ismi ağzımdan çıkarken Damien Ryan a ters ters baktı. Ryan ters bakmaktan öte ölümcül bakışlar atıyordu. Sanki Damien ı ortadan kaldıracak gibiydi. Aman tanrım yolda öpüşmeye dalıp ailemin yanımızda bittiğini farketmemiştim.

"Josefina! Seni görmek ne kadar güzel böyle? " dedi hissiz bir tonda.

Arabadan çıkıp sakince karşısına geçtim. Akabinde ailem yanıma doğru gelip mutlulukla gülümsediler.

"Tatlım Hoşgeldin!" diyerek sımsıkı sarıldı Annem. Zorlukla gülümseyip sarılışına karşılık verdim. Yüzüm kıpkırmızıydı. Damien aksine anlamsız ve bozulmuş bir tavır takınmıştı. Nihayet tanışmışlardı.

Ahh... Ryan yumruklarını sıkmış bir şekilde Damien a bakıyordu. Onu dövecek miydi? İçimde kötü kötü hisler doğuyordu. Çocukluk arkadaşımın sevgilimle beni öyle görmesine neden olduğum için kaza çıkacaktı kesin. Dudaklarımı sıkıp babama doğru döndüm. Babam sert ve tebessüm dolu bakışlarıyla bana bakarak kollarına aldı.

"Hoşgeldin tatlım. Bu ne güzel bir sürpriz böyle..." deyip bakışlarını yavaşça benden çekip Damien a yönlendirdi. Kaşlarını kaldırıp "Arkadaşın mı?" diye sordu bir umutla. Yüzündeki hoşnutsuz ifade den sorduğu anlaşılıyordu. Ah şimdi nasıl söyleyeceğim?

Yutkunup Dudaklarımı sıktım.

"Şey baba -

" Josefina çoktan bir erkek arkadaş edinmişsin?! Az önce öpüştüğünüze göre. " deyip sözümü kesti Ryan. Gözlerimi kocaman açtım. İşte şimdi Yandım. Bunu utanmadan nasıl söyleyebilirdi? Pis.

Ailemin yanında üstelik. yüzüm olduğundan dahada kırmızıydı şimdi. Babam kaşlarını çatıp ikimize de baktı. Damien dudaklarını düz bir çizgi haline getirip yanımıza geldi. Babamın karşısına dikildi. Babam ölümcül bakışlar fırlatıyor, nefes alışlarını hızlandırıyordu. Yumruklarını sıkmaktan ellerindeki damarlar belirginleşmişti.

"Merhaba Efendim. Ben Damien Scott." diye konuştu Damien. Nefesim kesiliyordu sanki. Babam ters ters baktı. Kaşları daha da çatılmıştı. Kalbim fırlayacaktı heyecandan.

"Kızınızın erkek arkadaşıyım." diye bitirince Dudaklarımı ısırdım. Olay çıkarmaya gelmediğimi varsayıyorum. Ve umarım olay çıkmaz. Tabi Ryan buna müdahale etmese...

"Hımm. Demek erkek arkadaşısın? Ne zamandan beri?! " diye sorunca, kilitlendim.

"Bir süredir efendim." deyip cevabı yapıştırmıştı Damien. Ryan tıslayarak başını çevirdi. Ardından Damien pis pis sırıtıp bana döndü. Beni kucağına alıp döndürdü. "Evine Hoşgeldin yavru ceylanım. Seni çok özlemişim." deyip saçlarımı okşadı.

Damien öfkeyle yumruğunu sıktı. Kucağından inip gayri ihtiyarı gülümsedim.

"Bende. Nasıl gidiyor?" dedim. Karmakarışık bir halde.

"Ahh! kaldık burada içeri geçelim öyle konuşun." diye araya girdi Annem. Damien elimi tutarak kendine çekti. Huzur verici gülümsemesini açığa çıkarınca sokuldum ona. Babam ters bir şekilde Damien a baktı. Ardından annemi onaylayıp "Geçelim bakalım" diye homurdandı. En azından benim için sakin geçebilirdi.

Annem gülümseyerek bizi içeriye davet etti. Evet bakalım şimdi ne olacaktı. Bir anda Ryan elimden tutup "Hey sana göstermem gereken bir şey var? " dedi. Damien dan uzaklaşmaya başladığım sırada engelleyip kendine doğru çekti.

Ryan sinirle soluk alıp verdi. "Bırak onu!" diye terslendi. Damien öfkeyle ona doğru gelip "Kız arkadaşım yani sevgilim! o nereye ben oraya. Anladın mı? " dedi. Dudaklarımı sıkıp hey sakin olun diye uyardım. Ancak bakışmaları ölüm sessizliğine dönmüştü sanki.

Babam bizi odaya çağırdığında şükürler olsun dedim.

Ve bakalım akşam sakin bir gece geçirecek miydim 😟

Bölüm Sonu ❤️

🦋inşallah beğenirsiniz yazım hatası var ise üzgünüm kendinize iyi bakın okurcanlarımmm ♥️♥️♥️😘