VURGUN (TAMAMLANDI) DÜZENLENECEKTİR

26.BÖLÜM:SONSUZA DEK 🦋FİNAL

Seni Seviyorum ve sonsuza dek sevmeye devam edeceğim...

❤️

Seni seviyorum ve sonsuza dek sevmeye devam edeceğim.

❤️

~~Josefina dan ~~

Herşeyin bir tuzaktan ibaret olduğunu öğrendiğim sırada kaçmak için ani bir hamlede bulundum ancak o an ki reflekste bulunup kaçmama engel olmuştu.

"Yardım edinn!!"

Sivri dişleri etimi dağlamak üzereyken beni saçımdan tutup harabe evin içine doğru götürmeye başladı. Acıyla inlerken hala yardım çığlıklarımı sürdürmeye devam ediyordum. O sırada ağzımı kapatıp kulağıma doğru tısladı.

"Kes sesini yoksa o dilini keserim anladın mı!"

Acı içinde debelenirken "Bırak beni Adrian! Lütfen bırak gideyim... Lütfennn ahh!" diye söylendim ancak beni dinlemeyip sürüklemeye devam etti.

"Ne o! Eski sevgilini gördüğüne sevinmedin mi? Beni hiç özlememişe benziyorsun. Halbuki ben sensiz neler çektim. Anlatmamı ister misin ha?" dedi ve sertçe saçlarımı çekti.

Gözyaşlarım deli gibi akarken, ellerinden kurtulmak için çaba harcıyordum. Öfkesi canımı eskisinden daha çok yakıyordu. Bana önceleri şiddet uyguluyordu, ancak bu sefer ki daha şiddetliydi. Öte yandan vampir olması acıyı hat safhaya çıkarıyordu.

"Gel bakalım! Sana güzel bir sürprizim var bakalım beğenecek misin?" diye konuştu. Ses tonundaki korkunç tınlama kulağımı doldururken ölecekmişim gibi hissediyordum. Damien ı bir daha göremeyeceğim diye endişeleniyordum...

"Yalvarıyorum sana Adrian! Ne olursun bırak beni... Lütfen ben sana bir şey yapmadım." dedim. ağlamam derinleşirken tırnakları kolumu çizercesine geziniyordu. Yaralamıştı her yerimi. Kan görmekten nefret ederdim ve o bunu bilerek yapıyordu.

"Hoşuna gitti mi ha? Canın yanıyor mu?" diye tısladı.

Gözlerim ağlamaktan bitap düşmüş bir halde ona doğru dönmeye çalıştım. Korku nefesimi kesmişti. Karşımdaki kişi eski sevgilim değildi, vampir olması onu zorluyordu. Dişleri etime bakıyor ısırmak için ani bir hamlede bulunmaya çalışıyordu. Sıktığı kolumu kopartırcasına tutması da cabasıydı.

Azrail gibi gözleri ile bakarken canımı her an alma isteğiyle taşıyordu.

"Korkuyor musun Josefina?"

Dudaklarımı sıktım. Saçlarım yüzümü kaplarken gözyaşlarım saç tellerimi ıslatıyordu.

"Yalvarırım bırak beni gideyim. Ben sana bir şey yapmadım. İnan bana lütfen... Söz veriyorum bir daha karşına çıkmam... Yeter ki bırak gideyim." dedim.

Diliyle dudaklarını ıslatıp boynuma doğru yaklaştı.

"Evet belki de hiç karşıma çıkmamalıydın...hiç seni tanımamalıydım. Herşey bir yana sen ve o şerefsiz baban karşıma hiç çıkmamalıydınız!" diyerek sertçe elini saçımdan çekti. Acı içinde doğrulup dağılmış saçlarımı düzelttim.