Genç ve Güzel Josefina, sevgilisi Adrian ı bir kaza sonucunda kaybeder. Nedeni belli olmayan bu kaza iyice kafasını karıştırır. O sırada Gizemli yakışıklı bir adamla tanışır, Damien Scott. Damien Josefina' ya başta olmamasına karşın son derece tutku...
Ormandan döndüğümüzde havanın olduğundan daha soğuk olduğunu farkettim. Yeterince üşümüştüm. Hasta olmasam iyiydi.. Damien benim aksime soğuk havadan keyif alır gibiydi. Vampirler soğuk havayı severmiş, güneşli havalar pek iyi değilmiş onlar için.. Güneşli havayı daha çok seviyordum. Soğuk benim havam değildi. Sıcak ve kurak havalar tercihimdi.
"Üşüdün mü?" diye sordu sonunda. Başımı çevirdim. Dudaklarım titremeye başlayınca, anlamıştı. "Evet kesinlikle " dedim. zorlukla çıkan sesimle.
"Evime bırakır mısın beni?" diye rica bulundum Muzipçe gülümsedi. Anlamsızca gözlerimi kırpıştırdım. Bir anda beni sırtına alıp ağacın üstüne çıkmasıyla içim dışım karmakarışık bir hale dönmeye başladı. ne oldu ne bitti anlayamamıştım. Yüksek ağacın üstüne çıkmıştı. Kahretsin sağlığım için hiç doğru değildi ama evime bırakmasını ben istemiştim. nefesim kesiliyordu. Bu kadar merhametsiz olmak zorunda mıydı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şu an çok yakınız? "dedi. Evim ağaçların üstünden daha uzak görünüyordu. Buradan yürüsen anca geceye varırdın. O da bir mucize tabi. Ama benim gizemli vampirim, başını çevirip gülümseyince, dudaklarım kıvrıldı. "Saniyede evinde olacağız. Sıkı tutun sevgilim! Çünkü hızlı olacağım. " deyip uçmaya başladı. Kollarımı sıkı sıkı boynuna sardım. Bacaklarımı da aynı şekilde beline doğru sabitledim. Ve olabildiğince uçmaya, evime kadar gitmeye başladık..
Gözlerime yaşlar doluyordu. Soğuk rüzgar beni tüketmişti adeta... Bir an önce inmek istiyordum.
"Evet geldik." dedi. Gözlerimi açtım. Oh be dedim. En azından bitmişti. Başım dönüyordu, en kötüsü midem de bulanıyordu. Sanki bayılacak gibiydim. Damien bu halimi farketmiş olacak ki, yakında bir koltuğa doğru beni oturtup sakinleşmemi bekledi. "İyi misin? Kusura bakma bu havanın iyi geleceğini düşünmüştüm.." deyip yüzüme tatlı bir tebessümle baktı. "Kendi adına konuşuyorsun! Ciddi değilsin öyle değil mi?" diye hayretle sordum. Gülümsemesi iyice genişleyince, nefesim sıklaştı. Kalbim duracak gibiydi. Bu kadar güzel gülümsemek zorunda mıydı? "Nerden anladın acaba?" dedi. Yüzü bana yakındı, dudaklarıma bakıyordu. Az önceki soğukluk ve titreme yerini, ateşe bırakmıştı. Her tarafım cayır cayır yanıyordu şimdi.
"Her ne kadar düşüncelerimi okusanda, benden daha zeki olduğunu göstermiyor." deyip kaşlarımı kaldırdım. Karşımda beni öldürebilecek kadar tehlikeli bir canavar vardı, ve ben korkmam gerekirken, ona meydan okuyan gözlerimle bakıyordum.
Ama öyle güzel gülüyordu ki, canavar değil, bir melekti sanki. İyi bir canavara denk gelmiştim. hala anlamış değilim. Tek bildiğim ona duyduğum tükenmeyecek aşktı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bana olabildiğince tebessüm etti ardından yarım bir gülümseme takınarak ellerini yüzüme koydu ve daha da yaklaştı. Ardından ne olduğunu anlamadan dudakları Dudaklarımı buldu. Sert bir şekilde öpmeye başladı. Sert ve bir o kadar da tutkulu.. Aynı şekilde karşılık verdim. Ancak ben daha sert öpüyordum. Damien yumruklarını sıkıp gözlerini aniden açtı. Saçlarımı yoğun tutkudan dolayı sertçe çekiştirdi. Öpüşleri yavaşlayınca kendini zorlukla geri çekti. Gözlerine baktığımda iyice koyulaşmış kırmızı haline dönmüştü. Nefesini zorlukla alıp veriyordu. "Vay canına.." deyip inanılmaz bir şekilde baktı bana. Hiçbir şey diyemedim.
"Sen sandığımdan çok daha güçlüsün.." dedi. Kaşlarımı kaldırdım. Muzipçe gülümsedim. Kendimi onun gözünde güçlü görmek, güzel bir duyguydu.
"Seninle bu konuda zorlanacağımı düşünüyorum." diye konuştu. Dudaklarım ince bir çizgi halini aldı. Cevap vermek yerine, ensesinden yakalayıp öpmeye başladım.
Zor da olsa kopabilmiştik. Damien beni öptüğünde dişleri açığa çıkıyor, zarar vermemek için adeta direniyordu. Her ne kadar ona güvensemde, canımı yakacağı an meselesi, bu onun elinde değildi. Onu delirtiyordum. Kendime hakim olmalıydım. Zor da olsa.
~~
O günden sonra okula beraber gidip geldik. Herkes sevgili olduğumuzu öğrenmişti. Bazıları çok şaşırmıştı. büyük cesaret deyip Adrian ı anımsatmıştı. Çok şükür Sam belasından da kurtulmuştum. Taşınmıştı. Antuan ve Jessica öğrendiklerinde adeta şok geçirmişlerdi. Bu kadar hızlı beklemiyorlardı. 😂
Adrian ile olan ayrılığımın sonucunda yeni sevgili edinme ihtiyacı duyamaz mıydım?
Öte yandan aileme nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum. Umarım birşey demezler. Damien ın insan olmaması, durumu güçleştirse de aşk bunların üstesinden gelirdi. İnanıyordum. Onun aşkına. Ve Yatağımın kenarında uyumamı bekleyen, kırmızı ve bir o kadar masum gözleriyle bakan canavarıma.
"İyi geceler Hayatım" diyerek alnımdan öptü. Gülümsedim. İyi geceler deyip buz gibi bedeni arasında Kollarımı beline dolayıp gözlerimi kapadım..
Merhaba sevgili okurlarım vurgun bir bölüm daha bitti umarım beğenirsiniz az kaldı final yapıyorum yirminci bölüme o zamana kadar beklemede kalın 😊😘
