VURGUN (TAMAMLANDI) DÜZENLENECEKTİR

24.BÖLÜM :KATİL Mİ🦋

Evet finale adım adım gidelim bakalım umarım beğenirsiniz iyi okumalar dilerim lütfen oy ve yorumlarınızı yazın desteklerinizi bekliyor olacağım 😇❤️

Yazardan...

John aradığı Polis arkadaşı Harry in yardımıyla ekip olarak Josefina yı aramaya başlamışlardı. Harry yanındaki çalışanlara etrafı iyi bir şekilde aramalarını emretti. Ryan da Damien ın vampir olmasından dolayı orman gibi taraflarda olabileceğini tahmin edip oralara gitmeyi öngördü. Bay John yanında kalmasını istese de o Josefina için gitmek istediğini söyledi.

Ardından onlardan uzaklaşıp kurt adam haline döndü ve hızla orman taraflarına doğru koşmaya başladı. Josefina ın kokusunu duyumsadı, ve onu bulabileceğine dair bir umut belirdi içinde. Kesinlikle o taraflarda bir yerdeydi.

Damien ın avı olmadan yetişmek onu kurtarmak istiyordu. Eğer kurtaramasa bunun için kendini asla affetmezdi. Josefina o kan emici tarafından tehlikedeydi. Ancak Josefina bunun farkında bile değildi. Anlamıyordu bir türlü. Onlar olamazdı. bir insan yarı ölü yarı insan şeklindeki bir yaratığa ilgi duyamazdı. Bu imkansızdı.

Damien her ne yaptıysa bir şekilde onu etkisi altına almayı başarmıştı. Azılı bir katil ve üstelik de vampir. daha ne kadar kötü olabilirdi.
Josefina onunla yatmamıştır umarım. diye düşündü. Düşüncesi bile tiksindiriciydi.

Orman yoluna girince burnuyla alanı etraflıca kokladı. Yakın gibiydi. Bir metre daha koşmuştu. O koku hala burnunu kaşındırıyordu. Az çok yakındı. Sadece biraz daha yol kat etmesi gerekiyordu.

Devam etti. o kokuya ulaşıncaya dek koşmaya devam etti.

~~

Bay John herkes uzaklaştıktan sonra eve girmiş kafasını toplamaya çalışmıştı. Belki Josefina döner diye umut etmiş beklemeyi seçmişti. Harry ekibiyle Josefina yı karış karış ararken, John da evde kalmıştı. İçi huzursuzca kıvranırken, kızının odasına çıkıp biraz olsun içindeki havayı dağıtmaya çalışmıştı.

Ona dair herşey buradaydı.

Josefina hariç herşey...

Bu zamana kadar hiç böyle kötü hissetmemişti. Kızını her türlü tehlikelerden korumak için elinden geleni yapmıştı. Fedakar bir babaydı, onun mutluluğunu istiyordu sadece. O bunun için herşeyi göze  alabilecek kadar korumacı davranmıştı.

O Adrian ın psikopat başına buyruk kötü yürekli biri olduğunu öğrendiği günden beri onu hiç yalnız bırakmamıştı. Tam tersi o psikopat çocuğu ortadan kaldırmaya kalkışmıştı.

Ve başarmıştı da. Kızının mutluluğu için onu öldürmüştü. Başka bir yol bulamamıştı. mecburen bunu yapmak zorunda kalmıştı. o çocuk kızının hayatını cehenneme çevirmek için elinden geleni yapacak birisiydi çünkü. Çirkin işleri onu olumsuz yönde etkileyecekti.

Bu yüzden başı belaya girsin istememişti...

Ama şimdi başı daha büyük bir beladaydı. Bu sefer onu kurtarabilir miydi hiç bilmiyordu.

Kızı herşeyden habersiz azılı bir katil ile birlikteydi. Şu an ne haldedir ne yapıyordur? Öldü mü kaldı mı? Bu cevapsız sorularla aklını kaçıracaktı.

Başını ovmayı bırakıp odadan çıkmaya başladı ancak arkadan duyduğu sesle kas katı kesildiğini hissetti.

"Merhaba Bay John. Umarım beni özlemişsindir."

Derin bir şekilde yutkundu. Ardından hızla arkasına döndüğünde gördüğü kişiye hem korku hem de şaşkınlıkla bakmaya başladı.

Adrian Campell tam da karşısındaydı.