VURGUN (TAMAMLANDI) DÜZENLENECEKTİR

15.BÖLÜM :KISKANÇLIK MI? 🦋

Merhaba arkadaşlar nasılsınız umarım iyisinizdir yeni bir bölümle karşınızdayım iyi okumalar dilerim.

Aşka VURGUN

~~

Okula gitmek için hazırlanıyordum. Pantolonumu üstüme geçirirken, arkamda birinin nefes alışlarını hissettim. Ah bu Damien dı. beni giyinirken izliyordu demek? Islık çalıp yanıma kadar geldi. Pantolonumundan görünen iç çamaşırımı kapatarak hızlıca geçirdim. O sırada iyice yakınıma gelip kollarını sıkıca bedenime sardı.

"Çok güzelsin" diye mırıldandı.  yanağımda nefesini hissettiğim an sersemledim.

"Bu şekilde izleme yetkisine sahip değilsin!" dedim. sert çıkan sesime aldırmadan... Gözlerini kıstı. Beni sert bir biçimde bedenine bastırdı. Kırmızılaşmış koyu gözleriyle süzdü gözlerimi.

"Beni çıldırtıyorsun kendime engel olamıyorum. " dedi boğuk sesiyle. Tüylerim diken diken olmuştu, heleki böyle söyleyince nefes alamadığımı hissettim. Buz gibi bedeniyle, sıcak bedenimi arasına aldı. Titremeye başladım.

Bunu farketmiş olacak ki geri çekildi. Yutkundum.

" Özür dilerim. Seni korkutmak istemedim. Eşit olsaydık böyle yaşanmazdı. " dedi. Kaşlarımı hafifçe çatıp anlamsızca başımı salladım.

"Ne demek istediğini anlamadım?"

Eşit olmak mı? Ne demek istiyordu?

"Benim gibi vampir olsan mesela? Durum farklı olurdu. Seni rahatça sarabilir kokunu içime daha rahat çekebilirdim."
dedi.

İfadesizce bakındım. Yüzümü buruşturup arkamı döndüm. "Öyle bir şey asla olamaz. İmkansız! Asla bir vampir olmayı düşünmüyorum.  Böyle çok iyiyim. " dedim. Kaşlarını kaldırdı.

"Hımm. Bu beni istemediğin anlamına geliyor?" dedi alaycı bir ifadeyle.

Hızla ona döndüm. "Saçmalama! Asla öyle düşünmem. Seni çok seviyorum." deyip ellerimle yüzünü avuçladım ardından öpmeye başladım. Yavaş başlayan öpücük iyice tutkuya dönüşmeye başlamıştı. Beni sıkıca sarıp yüzünü yüzüme bastırdı. Kendimi olabildiğince çekmeye çalıştım. Nefesim kesiliyordu, aniden koptuk. İçime çektiğim nefesin huzuru ve rahatlığı bambaşkaydı. Gülümseyip kollarını bana doladı.

"Alışmamız biraz uzun sürecek sanırım. " diye söylendi. Başımı sallayıp onayladım. Neredeyse iki ayımızı doldurmuştuk. Bu süre zarfında yakınlaştığımız zaman onun açısından oldukça zor bir hale geliyorduk. Korku ve panik doluyordu içim. Bir türlü alışamamıştık. Normal insanlar gibi olamıyorduk. En azından ben olamıyordum. Ama her ne kadar durumu zorlaştırsada onu sevmekten hissetmekten alıkoymuyordu beni.

~~

Sınıfa geldiğimizde oturacağımız sırayı ayırmış, bizi ayrı koltuklarda oturtmuşlardı. Sınav olacaktık ve aynı sırada olmamamız büyük sorundu şu an. Kim yaptıysa artık, aklıma tek bir kişi gelmişti. Sam. Gitmeden önce Bay Harris e şikayet etmişti bizi. Maalesef kopya çektiğimizi görmüştü. Ve üstelik bugün quiz şeklinde yapacağı sınav tüm dönem notlarımı etkileyebilirdi.

Ahh! Lanet olsun diye içimden haykırdım.  Damien gözlerime bakıp sakin ol dedi. İçimi okuyabiliyordu bu yüzden beni duymuştu. Gülümseyip ona baktım. O da bana baktı. Bay Harris sınıfa girip sessizce kağıtları dağıtıp yerine oturdu. Ardından kitabına gömülüp dünya hayatından koptu.

Herkes o sıra kopya çekmeye başlamıştı. Ben en azından kolay bir kaç soruyu yapabilmiştim. Damien iki dakika da bitirmiş, ne alemdesin dercesine gözlerini kırpmıştı. Göz kırpışı bile beni benden alıyordu. Başımı anlamsızca salladım. Sıkıntıyla geriye kalan bomboş sayfaları gösterdim. Yanıma gelmediğinden defter sayfasını yırtıp Cevaplarını yazdı. Bana doğru döndüğünde cevapları görebileceğim şekilde gösterdi.