cam parçaları annemin vücudunu bir örtü misali kaplamışken bacaklarım bedeni daha fazla taşımayarak beni yere serdi.Gördüğüm manzara, beni daima destekleyen,başıma gelenlere karşın dimdik ayakta duran annem değildi.Karşımdaki kadının buz gibi soğuk,bembeyaz cansız bir teni vardı.Parmaklarımla ona dokundum.Ciğerlerindeki son nefesi verirken ben, elindeki kırık çerçeveye baktım.Babamla benim hastanede çekilmiş fotoğrafımız. sessizlik içinde kapıyı açıp dişarı çıktım.hala basamaklarda oturuyordu. Bana doğru döndüğü an gözlerim daha fazla dayanamadı ağladım.Beni kendine doğru çekerken neler olduğunu sormadı sadece sarıldı. 6 YIL SONRA: yataktan zar zor kalkıp, alarmı kapadıktan sonra robot gibi ayağa fırladım.Bugün ilk iş günümdü. Sonunda işe yaramayan zekam bir işe yaramış ve beni bir mimar yapmıştı. Joshı aradım. anında cevap geldi - bugün ne olduğunu biliyorum.Ne dersin akşam kutlayalım mı? Zacki düşündüm. Bu tekilifin ondan gelmesini umuyordum faka doktor beyin bir türlü vakti olmuyordu.Joshın tekilifini kabul ettim.Zackin bundan hoşlanmayacağını biliyordum.Akşam işten döndükten sonra kapı çaldı. Karşımda jeans pantolon ceketi ve yüzünden eksik olmayan gülüşüyle bana bakan Zacki gördüm kalbimi hala hızla attırıyordu.Yıllar önce annemi ölü bulduğum o günden sonra babamda kalmadım.bana sevgi dolu ailesi kucak açmıştı. O gün lexin karşısına oturup ağlarken beni kolumdan çekip terasa götürüp, -seni seviyorum Alex, biliyorum bunun senin için bir önemi yok fakat ...yine de seni seviyorum.demişti.gözlerinde tarif edemediğim o bakış hala vardı.korku.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
takıldığımız çakıltaşları
Любовные романыhayat insana çeşitli seçenekler verir. kaybet yada kazan, kendin olanı al yada sonsuza kadar unut... benim seçim şansım ise geçmiş ve gelecekti bugün denilen kavram beni yalnız bırakmıştı.
