နှောင်ဖွဲ့လေသောသစ္စာ(OR)ကျိန်စာ (Complete)

Part-20

(Zawgyi)
 
**ေဆးမႈန႔္ေတြၾကားမွ သံေယာဇဥ္လက္က်န္မ်ားကိုႏွိုးဆြေပးျခင္း**

“ဖလပ္….ဖလပ္….”
….ေတာင္ပံခတ္သံတဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ တျဖည္းျဖည္းနိမ့္ဆင္းဝပ္ေပးရွာတဲ့ ရွီရာ့ေက်ာေပၚကေန ေငြေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ပိုးဖိနပ္စြပ္လ်က္သား ေျခတစ္စုံဆင္းသက္လာသည္….ထိုသူကေတာ့ ၾကာပန္းသခင္ေလး ဝမ္ရိေပၚပင္……

“ရွီရာ….ငါတို႔အဆင္ေျပပါ့မလား….သူ႕ဆီကေရာ ေဆးေတာင္းလို႔ရပါ့မလား….”
…ဆူးခက္သစ္ေတာအဝင္ဝမွာေျခစုံရပ္ကာ အတြင္းပိုင္းကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာ သူလွမ္းၾကည့္ေနမိကာ…အေတြးေတြကလဲ ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္….လာသာ လာခဲ့ရတာ စိတ္ကေတာ့ စိုးတထိတ္ထိတ္ပင္….က်န္ဒဏ္ရာမ်ားက သက္သာသေလာက္ျဖစ္ေနေပမယ့္ ခ်ိဳင္ယြီရဲ႕ ဓားဒဏ္ရာမ်ားကေတာ့ ယခုထိမသက္သာေပ….အမည္းေရာင္ဖက္သို႔ေျပာင္းကာ ေသြးေၾကာေတာက္ေလ်ာက္ ျပန႔္လာေနေခ်ၿပီ…..ေဘးမွရွီရာကေတာ့ သူ႕စကားကို အၿမီးေတြလႈပ္စိစိ လုပ္ကာသူနားေထာင္ေနေၾကာင္းအခ်က္ျပသည္….

“မင္း ဒီမွာပဲေနခဲ့ေနာ္…အတြင္းကို ငါပဲသြားမယ္….ေနဝင္ၿပီး အေစာဆုံးလထြက္လာလို႔မွ ငါျပန္မလာေတာ့ရင္ ေရခဲနန္းေဆာင္ကိုျပန္ေတာ့ေနာ္….”

“ဖလပ္..ဖလပ္…ရွပ္…”
….ရွီရာက အေမႊးေတြကိုျဖန႔္ကာ ဝမ္ရိေပၚဝတ္႐ုံစကို ႏႈတ္သီးဖ်ားနဲ႕ကိုက္ကာ လႈပ္ခါျပသည္….သေဘာကေတာ့ သူသေဘာမတူဘူးဆိုသည့္ ပုံစံပင္…ေျခအစုံကလဲ ေျမျပင္ကို ယက္ထုတ္ကာေျမစိုင္မ်ားကို တဖြားဖြားလြင့္ေအာင္ လုပ္ေနျပန္သည္…ဂနာမၿငိမ္တဲ့ပုံစံနဲ႕ရွီရာ့အသြင္က စိတ္မခ်ဟန္ကိုေဖာ္ျပေနသကဲ့သို႔ပင္…..

“အဲ့လိုမလုပ္ရဘူးေလ….မင္းအဲ့လိုလုပ္ျပေနရင္ ငါကဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ခ်ိဳင္ယြီဆီသြားရေတာ့မွာလဲ….ရွီရာ မင္းသိလား…ငါ့စိတ္ကူးထဲမွာေလ မိုရမ္ျပန္သက္သာလာရင္…..ဒီလူႀကီးဘယ္ေလာက္ေတာင္ ငါ့အေပၚဆိုးမလဲဆိုတာကို ေတြးၿပီးသူ႕ကိုေနျမန္ျမန္ေကာင္းလာေစခ်င္ၿပီ…..သူ ငါရဲ႕လက္ကိုကိုင္ၿပီး လက္ထပ္မဂၤလာ မလုပ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ သူ႕အနားမွာအတူရပ္ေနရရင္ကို ငါကေက်နပ္ေနတာ…မင္းေရာ မိုရမ္ေနျပန္ေကာင္းလာတာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္မလား….မင္းသာမစိုးရိမ္ရင္ ငါ့ကို ေနရၪၥရာ တိုင္းျပည္ထိဘယ္လာေခၚပါ့မလဲ….မဟုတ္ဘူးလား ဒါေၾကာင့္ မဆိုးနဲ႕ေတာ့ေနာ္….ငါလဲ အခ်ိန္သိပ္မရွိဘူး…ငါေပ်ာက္ေနတာ မိုရမ္သိသြားရင္ သူၿငိမ္ေနမွာမဟုတ္ဘူး….အိပ္ေပ်ာ္ေစတဲ့ေဆးကို ထည့္တိုက္ထားေပမယ့္ အခ်ိန္ၾကာႀကီးဆြဲထားလို႔ရမွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး….ငါသြားေတာ့မယ္ မွာတာကိုမေမ့နဲ႕….လထြက္လာလို႔မွ ငါျပန္မလာရင္ ဒီေနရာကေနျပန္ေတာ့……”