"Biliyor musun?" dedi gözlerimin içine bakarak. Eş zamanlı olarak bana doğru bir adım daha attı, aramızdaki mesafeyi iyice kapattı. Gözlerimi ondan kaçırıp geri çekilmek yerine korkmadan, tüm cesaretimle ben de konuştum.⠀
⠀
"Neyi?" Yüzünde hafif bir...
Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.
Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡
Keyifli okumalar!
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
61. BÖLÜM"SAVAŞMAK"
Odadaki sesler kulağıma boğuk boğuk geliyordu. Herkes moral vermek istercesine gülüp eğlenirken gözlerimi kapattım.
Günlerdir ağzıma tek bir lokma bile koymadım. Cihangir'in zorlamasıyla yediğim şeyleri de kusarak vücudumdan atıyordum. Artık vücudum yemeği kabul etmiyordu.
Her şey gitgide daha kötü bir hâl almaya başlamıştı. Önceleri Cihangir'in ayağa kalkma diyerek beni zorla yatırdığı yataktan kendi isteğimle kalkmıyordum. Kalkmak bir kenarda dursun parmağımı bile hareket ettiremiyordum.
Vücudumda iyi giden tek şey büyüyen karnımdı. Yeterince büyümüştü. Kızımın hareketlerini artık tamamen hissediyorum ve şimdiden çok hareketli bir çocuk olacağı belliydi.
Tüm sonbaharı bu hastanede bu odada geçirdim fakat bundan hiç şikâyetçi değilim. Arada sırada Cihangir hava almam için beni çatı katına çıkarıyordu ama havalar soğuduğu için artık bunu da yapmıyordu.
Ekim ayı da tahmin ettiğim gibi son hız ve sakin bir şekilde geçmişti ama kasım ayı biraz hareketli geçmişti. En önemli değişiklik Yaren'in artık iyice iyileşmeye başlaması olmuştu. Fizik tedavileri fazlasıyla sonuç veriyordu. Neredeyse her akşam hemşiresiyle buraya geliyor, sonra da şov yapıyormuş gibi oturduğu yerden yavaş hareketlerle de olsa ayağa kalkıyor, odanın içinde duvardan tutunarak yürüyordu.
O yürürken Cihangir'in gözlerindeki hüzün yerini mutluluğa bırakıyor o mutlu olunca ben de mutlu oluyordum.
Yaren hayata yeniden başlamak için fizik tedavisine, psikolojik tedaviye ve derslerine iyice asılırken bir yandan da Fırat'la olan gelgitli ilişkisini ayakta tutmaya çalışıyordu. Neredeyse haftada en az bir kere odada Yaren'le samimi bir şekilde Cihangir'e yakalanan Fırat, her seferinde minik de olsa darbeler yiyordu.
Son günlerde beni güldüren tek şey de bunlar zaten.
Kerem ile Damla'nın aralarında bir şey var mı yok mu onu ben de tam olarak anlamıyorum. Bir gün çok fazla samimi oluyor, diğer gün birbirlerini yiyorlardı. Hâlâ birbirlerine ne zaman açılacaklar çok merak ediyorum ama bunu bir an önce yapmalarını istiyorum.
