AŞKA DÜŞÜŞ

28.BÖLÜM "GERÇEKLER"

Merhaba <3

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.

Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡

Keyifli okumalar!

.

.

.

28.BÖLÜM "GERÇEKLER"

Sadece birkaç saniye önce Cihangir'in dudaklarından dökülen cümlelere inanmak istemiyordum, inanmak kolay değildi çünkü. Hatta daha doğrusu kabul etmek kolay değildi.

"Gerçek değil, olamaz," diye mırıldandım. "Olamaz," diye yineledim, Cihangir benim gibi yere çöktü o an.

"Mahvetti kardeşimin hayatını," dedi, yerdeki gözlerimi ona çevirdim, dolu gözleriyle gözlerimin içine baktı.

"Hiçbir şey yapamadım ben," dedi, gözünden bir damla yaş aktığını gördüm. Onun ağladığını görünce daha fazla kendimi tutamayarak ağlamaya başladım.

"Ben kardeşimi babandan kurtaramadım," dedi, daha çok ağlamaya başladım.

"Tek bir gecede mahvoldu hayatı. Önce baban ona," dediği an elimi kulaklarıma bastırdım, bunu duymak istemedim.

"Tamam, tamam yalvarırım sus," deyip ağlamaya devam ettim.

"Yaren çok korkmuş," dediğini duyduğumda ellerimi kulaklarımdan çektim. Çatallanan sesiyle devam etti.

"Ona inanmayacağımı düşünmüş," deyip yaralı eliyle yere yumruk attı öfkeyle.

"Aynı gece bir uçurumdan attı kendini." Başımı öne eğip ağlamaya devam ettim.

"En kötüsü ne biliyor musun?" diye sordu, cevap veremedim ona ama o yine de devam etti.

"O uçurumdan senin baban yüzünden değil, benim yüzümden atladı." Başımı kaldırıp ona baktığımda hayal kırıklığı gördüm gözlerinde.

"Benden korktuğu için, ona inanmayacağımı düşündüğü için atladı. Benim yüzümden atladı Cemre. Kardeşim benim yüzümden yürüyemiyor ve bunun tek suçlusu senin o şerefsiz babandı. Bu yüzden öldürdüm onu, çünkü yaşamayı hak etmiyordu." Onun söylediği her kelime beni biraz daha mahvederken başımı kaldırıp bizi izleyen babaanemle anneme baktım. Sırtımı yasladığım arabadan destek alıp ayağa kalktım ve babaanemin yanına gittim.

"Biliyor muydun?" Bu sorumla Cihangir'e baktı, ardından da gözlerini yeniden bana çevirdi.

"Biliyordum."

"Bu yüzden mi sevmiyordun, nefret ediyordun ondan?" Babaannemin gözünden yaşlar akmaya başlarken sadece başını salladı. Ona hiçbir şey söylemeden birkaç adım arkasında duran annemin yanına gittim.