Merhaba <3
Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.
Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡
Keyifli okumalar!
.
.
.
39.BÖLÜM "MÜCADELE"
Son 10 dakikadır Cihangir'in çalışma odasının önünde duruyor ve içeriye girmek için cesaretimi toplamaya çalışıyordum, fakat bir türlü cesaret edip de içeriye girememiştim.
"Hadi Cemre seni yiyecek değil ya," dedim ve kapının kolunu tuttum. "Sonuçta bayağı sinirliydi, yiyebilir," deyip elimi geri çektim.
"Saçmalama Cemre ya! Sanki hiç tanımıyorsun adamı." Kendi kendimi cesaretlendirip kapıyı çalmadan açtım bir anda.
"Bak sana güvenip o şerefsizlerin peşine düşmedim ama eğer yarın sabaha kadar o adamlar karşımda olmazlarsa beni bu evde hiç kimse tutamaz, anladın mı?" Arkası dönük olduğu için beni görmedi. Sanırım telefonda da Kerem'le konuşuyordu ve hâlâ çok sinirliydi. Ona bakmaya devam ederken bir anda döndü ve göz göze geldik. Önce şaşırdı ama sonra kaşlarını çattı.
"Tamam kapat, ben seni sonra ararım," dedi ve telefonu kapatıp bana odaklandı, ne söyleyeceğimi bilemedim ve yine dilim tutuldu.
"N'oldu Cemre, ne yapıyorsun orada?" Sakince konuşması beni şaşırtsa da bundan cesaret alıp odaya doğru bir adım attım.
"Hiç," dedim, anlamsızca baktı yüzüme.
"Hiç mi?"
"Yani şey nasılsın diye bakmaya geldim." Hâlâ elinde olan telefonu cebine koydu.
"Daha beş dakika önce aşağıda beraberdik, ne değişmiş olabilir ki?"
"Çok sinirliydin ya, o yüzden şey yaptım."
"İşim var Cemre," dedi ve masasına oturup önündeki dosyalara ilgilenmeye başladı. Gitmek ya da geçip karşısına oturmak yerine olduğum yerde durup ona bakmaya devam ederken bunu fark etmiş olacak ki gözleri yeniden beni buldu ve derin bir nefes aldı.
"Niye bakıyorsun öyle?"
"Seni ilk defa çalışırken gördüm." Önce önündeki dosyalara sonra yeniden bana baktı.
"Yani?" diye sorguladı ve ben bir kez daha ne diyeceğimi bilemedim.
"Neyse, ben çıkıyorum sen çalış," dedim, tek kelime etmeden tekrar dosyalara odaklandı ama ben söylediğimi yapıp çıkmak yerine durup konuşmaya devam ettim.
"Karnın aç mı?" Sordum, başını kaldırmadan cevap verdi.
"Hayır."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKA DÜŞÜŞ
Literatura Feminina"Biliyor musun?" dedi gözlerimin içine bakarak. Eş zamanlı olarak bana doğru bir adım daha attı, aramızdaki mesafeyi iyice kapattı. Gözlerimi ondan kaçırıp geri çekilmek yerine korkmadan, tüm cesaretimle ben de konuştum.⠀ ⠀ "Neyi?" Yüzünde hafif bir...
