Sabah uyandığım da hala onun kolları arasındaydım. Gülümseyip iyice ona sokulduğum da bir süre sonra hareketlendiğini hissettim.
Taehyung : Uyanmışsın.
Y/N : Ah evet. Seni ben mi uyandırdım yoksa.
Taehyung : Hayır. Aslında bir süre önce uyanmıştım. Ama senin uyuduğunu görünce tekrar uyumaya devam ettim.
Y/N : Keşke kaldırsaydın beni de. Saat kaç bu arada?
Taehyung : Sabah 7'ye geliyor.
Y/N : Sanırım artık eve gitmeliyim. Annem biliyor ama yine de merak ettiğine eminim.
Taehyung : Merak etme. Her şeyi çok fazla düşünüyorsun. Ben annenle konuştum.
Y/N : Ne zaman?!
Taehyung : Gece.
Dedi ve gülümseyerek bana baktı. Daha fazla uzatmayarak ayağa kalktım.
Y/N : Hadi gidelim. Senin de işlerin olmalı.
O sıra da telefonuma Meriç'ten mesaj gelmişti.
Meriç : Y/N! Sanırım kayboldum.
Hemen Meriç'i aradım.
Y/N : Ne demek kayboldum Meriç. Neredesin sen?
Meriç : Kore'deyim.
Y/N : Neden habersiz geliyorsun! Haber versene ilk.
Meriç : Sürpriz yapmak istemiştim. Ama evi bulamadım. Yada elimdeki adres yanlış bir adres. Ah Y/N yardım et bana.
Y/N : Ben sana nasıl yardım edeyim ki şimdi. Ben de bilmiyorum buraları.
Meriç : Dedeme söyle o bulur bir çaresini. Yanımda çok fazla nakit para da yok. Çoğunu az önce taksiye verdim.
Y/N : Türkiye gibi rastgele gezebileceğini sandın değil mi? Unutma burada araban yok.
Meriç : Seni seviyorum canım ikizim. Bana yardım edeceğini biliyorum.
Y/N : Ah Meriç.. Bende seni seviyorum kapat.
Ardından Taehyung meraklı gözlerle bana bakarak kim olduğunu sordu.
Y/N : İkizim. Meriç. Buraya gelmiş ve kaybolmuş. Onu almam gerekiyor.
Taehyung : Tamam birlikte gidelim alalım. Ardından seni de eve bırakayım.
Y/N : Hayır olur mu öyle şey. Senin işin var. Ben hallederim.
Taehyung : Ben işim var dediğimi hatırlamıyorum.
Mahcup bir şekilde yüzüne bakarak gülümsedim.
Y/N : Teşekkür ederim.
Taehyung : Lafı bile olmaz hadi gel.
Bir süre arayıp durduktan sonra nihayet Meriç bize doğru tarif edebilmiş ve onu bulmuştuk. Yön duygusu kötü biri değildi ancak uzun zaman sonra gelmesinden kaynaklı karıştırmıştı. Tae ile birlikte arabadan indiğimiz de Meriç gözlüklerinin üstünden bir bana bir Tae'ye bakarak olan biteni anlamaya çalışıyordu.
Y/N : Ne sürpriz ama hepimizi yordun.
Meriç : Üzgünüm. Böyle olacağını düşünemedim.
Onunda yorgun olduğu her halinden belli oluyordu. Daha fazla üstelemeyerek ona sarıldım.
Y/N : Hoş geldin.
Meriç sadece kafasını salladı. Ardından Taehyung'a bakarak;
Meriç : Bu kim?
