Help Me Survive

V: Confused

Chapter 5

Matapos ko ibigay ang assignment nina Chem ay nagpasya muna akong tumambay sa tagong garden.

Sa library sana ako pupunta pero alam kong maraming tao doon basta dismissal para gumawa ng mga group works at kung anu-ano pa.

Habang naglalakad patungong garden,  napaisip na naman ulit ako sa misteryosong lalaking nakipag-usap sa 'kin kanina.

Chaos pangalan niya 'di ba? Hmm, his name doesn't ring a bell.

Siguro ngayon ko pa lang talaga siya nakilala. Pero nakakapagtaka at parang kilalang-kilala niya ako.

Sa paraan pa lang ng pakikipag-usap sa akin kanina ay para bang matagal niya na akong kilala. Nakakapagtaka.

Sa lalim ng iniisip ko ay hindi ko namalayan na nakarating na pala ako sa bukana ng garden.

Nanlaki ang mga mata ko nang namataan ang isang lalaking 'di ko inaasahang makita.

Yumuko ako at mabilis na naglakad patungo sa malayong parte ng garden. Bumuga ako ng isang malalim na hininga nang nakapunta na sa malayong parte.

Buti malang at hindi ako napansin. Ang akward kasi. Kani-kanina lang may weird siyang sinasabi. Parang hindi ko ata kayang makita siya ngayon.

Binaba ko ang nga libro na hawak ko sa malapit na mesa at sumubsob doon. I need to double my study habits. Nahihirapan na ako pero kailangan. I don't want to recieve another disappointing remarks again.

I sighed as I tilted my head up. Mas mabuti na 'to dahil siguradong pagod ang aabutin ko. Baka mamayang gabi mag-o-overthink na naman ako. Ayaw ko na. I need a break from those stuffs.

Binuklat ko na ang calculus book at nagsimulang mag-aral. But I can't concentrate. My mind keeps wandering about what happened earlier.

I can't seem to point my fingers in any circumstances kung saan baka nakilala ko siya. But no, wala talaga akong maalala. Maybe he stalks me? But that guy is beyond a stalker. With his physique, I can say he's looking like a badboy and a dangerous one at that.

Oh well, I need to get this over. I need to withdraw that thoughts in my head. I can't concentrate much and I'm scared it might affect my academic performance.

Linigpit ko ang mga libro at tumayo. Mabuti pang ilagay ko muna to sa locker at umuwi na. That way, I can think clearly of better solutions that can help me ease my curiosity.

I immediately slumped on my bed. Mabuti nalang at wala si mommy at daddy kung hindi sermon na naman aabutin ko bago makapasok sa kwarto.

I don't know pero laging ganoon nalang ang set-up sa bahay. Kahit wala akong ginagawa may sermon pa rin na para sa akin.

Anyways, stop the overthinking muna. I still have something in my sleeves. And that is, the mystery of Chaos Lacosta.

I tried thinking of solutions that can fill my never ending questions and curiosity.

Hindi ko alam kung ilang oras ang inabot ko kakaisip but one thing is for sure. Hindi na ako nakapag-dinner dahil dito. But that's okay. Walang may pake kung kumain na ba ako o hindi pa.

I groaned and closed my eyes. Wala na talaga akong ibang solusyon but to give up my last card.

That is to find Chaos in the university. Wala na akong pake kung sumugod sa akin ang mga fangirls niya. The important thing is malaman ko ang sadya niya sa akin and why he knows me.

I smiled a little feeling victorious. Okay, I need to confront him and after it, everything will be back to normal.

My smile faded. This is new. Someone noticing me without expressing a disappointment remark is making me bewildered.

What will possibly happen next? I don't know. How long will this last?  Maybe only for a short while. Maybe pinaparamdam lang sa akin kung paano 'to.

Whatever it is, might as well live each part of it. Baka once in a lifetime lang 'to.

I shook that thoughts in my head and finally doze off into into a deep slumber.