BTS Fangirl Turns To BTS Idealgirl [COMPLETED]

CHAPTER 22

CHAPTER 22
All Truth

Joy's POV

2 years ago...

Mahigit dalawang taon na ako dito sa Canada pero hanggang ngayon 'di ko parin makalimutan yung mga araw na kasama ko sila. Oo inaamin ko na malungkot ako ng umalis ako. Pero masaya ako dito. Kasi kasama ko ang Daddy ko at ang best friend ko. Bawat araw gumagawa sila ng mga bagay na ikakasaya ko.

   Yung araw na pumunta ako dito sa Canada. Nag-open ako ng twitter at nalungkot ako ng makita ko yung picture ni Suga at isang babae na magkayakap. Sino kaya yun? Hanggang ngayon palaisipan parin sakin yun. Pero parang familiar yung mukha nya.

   Ngayon tinitignan ko yung mga pictures nila at lagi nilang kasama yung babae.

   "Baby,'di mo ba sila naaalala?" Biglang sulpot ni Dad.

   "Po? Sila po yung BTS. Di ko po makakalimutan." Sabay ngumiti ako. Happy pill ko 'tong mga 'to eh.

   "Hindi nung bata ka pa?" Hmm. What did he mean?

   "Ano pong meron sa BTS at nung bata pa ako?"

   "Siguro kailangan mo na talagang malaman. Pero honey wag mong pwersahin yung sarili mo na alalahanin ang lahat. Baka kung mapano ka pa." Nacucurious ako.

   "Po? Di ko po maintindihan."

   "Totoong tumira tayo sa Korea mula pinanganak ka." Since birth?

   "Pero sabi ni Mommy, 8 years old ako nun."

   "Di totoo yun. Mula ipinanganak ka hanggang mag11 yrs. Old ka. Pumunta tayo sa Pilipinas dahil sa kaaway namin sa Korea. Pinagtangkaan nila ang buhay natin. Naaalala ko yung araw na naaksidente tayo at nawalan ka ng ala-ala kaya mas minabuti naming itago ang lahat ng nakaraan mo at palitan ang pangalan mo." May amnesia ako?

   "Ano pong totoo kong pangalan?" I want to know.

   "Ikaw si Nahyun. At ang BTS na yan ay mula pagkabata ay magkakasama na." Paano sila napasok?

   "Ano pong connect nila sa past ko?"

   "Parang sila ang pamilya mo nun." Pamilya ko?

   "Po?" Naguguluhan ako.

   "Childhood friend mo sila. Parang sila lang lagi. Minsan nga doon ka pa natutulog sa bahay-bahayan na ginawa nyo. At ang pinakamalapit sayo ay si Yoongi at bukod samin sya lang at wala nang iba ang may alam na may balat ka sa bandang likod ng balikat mo."

   Biglang sumakit ang ulo ko. Sobrang sakit na parang mabibiyak.

   Napahawak ako sa ulo ko. Nahihilo ako.

   "Anak, Okay ka lang? Anak!" Nagpapanic na sigaw ni Dad.

   "Dad ang sak—."

   Nagdilim yung paningin ko at nawalan ng malay.

   Dumilat ako and all around me is white. Malabo ang paningin ko. Pero naaaninag ko si Dad at Nam.

   "Okay ka lang ba? May masakit ba?" Tanong ni Dad.
   "Wala po. Ano pong nangyare?"

   "Nawalan ka ng malay." Oo nga pala.

   Di ko kinaya yung mga narinig ko.

   "Dad naaalala ko na lahat. Kaya pala komportable ako pagkasama ko sila."

   "Di ka ba magagalit sakin?" He asked.

   "Bakit naman po ako magagalit? Magagalit po ako kung sa iba ko nalaman ng lahat."

   "Buti naman anak. So, anong plano mo ngayon?"

   "Pagkatapos ko pong mag-aral pupunta akong korea para kausapin sila. Yun ay kung naaalala nila. Hindi as a Joy kundi as Choi Nahyun. Yung kababata nila." I hope.

   "Imposibleng makalimutan nila ang only princess nila."

   "Only Princess?" Tanong ko.

   "Oo, dahil ikaw lang ang kalaro nilang babae." Eh.

   "Po? Ehh paano naman po si Nam. Di po ba nila naging kaibigan si Nam?"

   "Kaibigan pero 4 times palang ata sila nagkita. At tsaka sa school mo naging kaibigan si Nam diba?" Schoolmates × Bestfriend.

   "Oo nga pala."

   "Hay nako. Buti maluwag na ang loob ko dahil alam kong wala akong tinatago sayo."

   "Salamat Daddy. For telling the truth."

   "You deserve to know it."