The ARROGANT and ME [MAFIA SERIES #1]✔

Ika Dalawampu't Tatlo

Chelly's POV

Naramdaman kong tumayo si Sytton sa tabihan ko kung kaya't naalimpungatan din ako sa pagkakatulog.

"S-saan ka pupunta?" Tanong ko sakanya habang pupungas pungas pa.

"Sleep baby, may tatapusin lang ako."

Sa sobra sigurong pagka-antok ko ay nakatulog din ako nang mabilisan.

Zzzzzzzz...zzzzzzz...zzzzzzzz

******
Pagkagising ko sa umagang iyon ay wala parin si Sytton, halos magtatanghalian nadin iyon pero wala parin siya.

Saan naman iyon nagpunta? Pati sila Kiel at ang kambal ay wala. Tinanong ko rin sila Nanang if alam niya kung saan ng punta ang mga ito ngunit pati din siya ay walang alam kung saan ang mga ito nagtungo.

Maya maya habang nasa hapag ako at kumakain magisa ay nakarinig ako ng mga sasakyang paparating sa labas.
Napatigil tuloy ako sa pagkain.

Narinig ko ring binati nang mga blackmen sila Sytton.

"Bakit ngayon lang kayo? Saka saan ba kayo nagpunta?" Dire diretsong saad ko. Ngunit ang pinaka umagaw ng atensyon ko ay ang mga galos nila sa katawan.

"Anong nangyari sainyo?! Bakit ang dami ninyong galos?"

May sugat at putok ang nguso ni Kiel, yung kambal naman ay punit punit ang damit. Si Sytton naman ay may benda sa ulo niya, may sugat din ang kilay nito. Pero hindi ito naging kabawasan sa pagiging intimidating niyang tao.

"Nadapa lang kami Chelly, hehehe. Uy sarap ng ulam ahh." Saad ni Kiel ngunit sino ang niloloko ng bwesit na ito. Hindi ako mangmang para paniwalaan ang sinabi niya.

Umupo ang kambal at si Kiel sa hapag ngunit si Sytton ay dumiretso sa taas kaya't sinundan ko ito.

"SYTTON! Tinatanong ko kayo, saan ba kayo nagpunta? Bakit may benda ka sa ulo?" Nag aalalang saad ko.

"Its not your business."matigas na saad niya saka nagpaumunang pumasok sa library.

WHAT? DID HE JUST SAY THAT IT'S NOT MY F*CKING BUSINESS?

Akala ko ba, okey na kami? Bakit bumabalik nanaman yung ugali niyang iyon? IT'S MY BUSINESS, Period

Pumasok din ako sa library.

"Sytton, mag usap tayo." Matigas na saad ko.

He just stares at me and sighed while fixing his bandage on his head.

"Tulungan na kita." Kinuha ko ang med kit sa glass door malapit dito sa pwesto namin.

Tinanggal ko ang lumang bandaged then I saw a slit of cut on it, may pagkamalalim ito kung kaya't halos mapuno na nang dugo ang gauze na itinapal kanina.

Nilinis ko ito ng malinis na bulak pagkatapos ay dahan dahang tinanggal ang tayong dugo na pumapalibot sa sugat. Nilagyan ko ng betadine and alcohol ang cotton then dahan dahan ko ulit itong idinampi sa sugat.

I don't even heard any signs ng nasaktan siya sa ginagawa ko. Kadalasan kase sa mga pasyenteng inalagaan ko ay tiyak na sumisigaw na ito sa sakit ngayon. Kung kaya't mula sa pagkakatitig sa sugat ay bumaba ang tingin ko sa mukha niya.

I saw him staring me, there's no emotion on it. Just a plain stares that's all. Napalunok nalang ako, then I asked him.

"Masakit ba? Sabihin mo lang if masakit, I will stop."

Agad niyang tinabig ang kamay ko. Nagulat ako sa nangyari kung kaya't naistocked up ako sa pwesto.

"I DON'T NEED YOU HERE, UMALIS KANA. FEEL FREE TO HAVE YOUR FCKING FREEDOM NOW." Saad niya saka, malakas na sinarado ang pinto.