Ika Apatnapu't Walo

3.8K 73 17
                                    

********

 I help Eliss paying all the bills. It's a way from me para manlang makatulong sakanya.

"T-hank you Chelly, he really wanted to tell you his sorry and now na alam na niyang napatawad mo siya masaya na siyang makakapagpahinga." Pukto ang mga mata nito at nanghihina.

"E-eliss, I'm really sorry sa nangyari. We will do everything para mapanagot ang may sala nito. He needs justice. "

I asked her if kumain naba siya pero ng malaman kong hindi pa ay agad agad ko siyang inanyayahang kumain. Sauna ay ayaw niya pa, pero I told her na masama iyon sa batang nasa sinapupunan niya. Agad naman itong sumunod habang  nanghihina.

Pinagaan ko ang loob nito saka sinabihan na I will help her as I can para sa libing at pagkuha ng hustisya kay Matt. I hugged her to make her stop crying.


It's really a big question in me, sino ang gagawa nun? The way Dylan act later in that scene. Ngayon ko lang nakita ang expression na iyon sakanya. That cold stares he gave me that time. 

Hinatid ko si Eliss sa sakayan at nakipag palitan ng contact number para macontact ang isa't isa. Halos kalapit bayan lang pala namin sila. Kakalipat lang daw nila nung isang buwan dito.

Para akong naghihinang napaupo sa waiting shed saka tumungo. Ang dami kong problema ngayon.

"Need a ride?" Someone asked.

I looked up and I saw Kiel in his car.

Tinanggap ko ang anyaya niya saka sumakay, im so tired right now. 

He didn't ask me kung anong ginagawa ko doon, pero I know na gusto niyang itanong. I told him kung bakit, saka kung anong dahilan. He just remained silent na hindi usually sakanya.

"Napaka tahimik mo, naninibago ako." Biro ko.

I heard him chuckles pero kakaiba Ito, I saw seriousness in his awra. Bakit nalang laging ganito ang mga tao ngayong araw?

As we already arrived in my house bumaba ako but I saw silver car parking in our garage kung saan kadalasan ay sasakyan lang ni Dylan ang nandoon. 

I back my stares at Kiel but he just looked away. Nervousness is eating me right now. I run to my door saka binuksan ito.

Tumambad saakin ang kambal at Si Sytton na nakaupo sa sofa while asking my kids some stuff's. He looked at my direction with his intimate green eyes. Hindi ito tulad dati namay halos pagmamakaawa saakin kundi halong galit at pagkasuklam. I don't know if it's the exact emotion I saw at him.

Dali dali kong pinuntahan ang dalawang bata.

"MOM!" They both exclaimed as I went to their side.

"U-umakyat muna kayo sa taas." 

"But mom, dad is here already. We want to spend time with him." Tyron said at me.

"Go up stairs! now!!" I shouted, they both got big eyes as they hear my shouts.

This is my first time to shouted them. Napapalo ko sila oo pero masigawan? No big no for me. But here.. I shouted them for the first time kaya ganito ang resulta.

They run up stairs habang may tampong dinadamdam saakin.

"Why are you here? Here in my house." Matapang na tanong ko sa lalaking may matalim na tingin saakin.

His jaw clinched like his eyes overflowing with glazed of madness and pain. He always wearing his office attire. Baka lagi itong galing trabaho sa tuwing magkikita kami.

The ARROGANT and ME [MAFIA SERIES #1]✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon